A sparkle of Dani's world

Mijn blog, mijn view.

Ook tijdens mijn vakantie probeer ik te bloggen om jullie mee te nemen in mijn wereld van avonturen.

Op de camping is er geen internet. Althans je kunt het kopen, maar alleen bij de wc’s werkt het heel goed.

Dus hoe doe ik dat dan met mijn blog? Nou dat is best wel hilarisch. In de supermarkt is wel WiFi, maar of het ook zou werken op mijn computer was nog onduidelijk. Dus ik heb het blog zoveel mogelijk uitgewerkt op mijn computer, de foto’s in een map op mijn computer gesorteerd, computer in de rugtas en in de auto gesprongen richting supermarkt. Daar aangekomen bleek ik mijn tas op de stoel bij de tent te hebben achtergelaten en niet meegenomen in de auto…grrr dus kon ik weer terug, om nogmaals (ditmaal met tas) naar de supermarkt te gaan.

Ik zette mijn kont op de grond tegen een muur in de hal van de supermarkt en probeerde een open netwerk te vinden….dit lukte maar niet. En al die tijd had ik het gevoel dat ik elk moment door een bewaker aangesproken zou kunnen worden wat ik aan het doen was. Ik voelde me net een verdacht persoon die een terroristische aanslag aan het plegen was. Iedereen keek naar mij met een vragende blik, maar niemand sprak me aan. Na wat frustratie gaf ik het op dat ik geen open netwerk kon vinden en het blog dus was en bleef wat het was. Toen mijn dochter zei dat zij wel een netwerk had gevonden en ik voor een bepaalde winkel in de hal moest gaan zitten. Dat bood mogelijkheden!

Eerst maar boodschappen doen en dan weer proberen dacht ik. Zo gezegd zo gedaan…met een winkelwagen vol lekkere dingen zat ik omringd door twee zeer geduldige pubers (NOT) met mijn laptop op mijn schoot en kont op de grond voor de winkel. Je moet wat voor je blog over hebben! Maar het werkte ik had een open netwerk en kon inloggen op mijn blog.

Ik had de pubers gemeld dat het 10 minuten zou duren… Ik kan je vertellen dat het best lastig was om geconcerteerd te blijven met een kind dat bubbelplastic loopt uit te drukken , een ander kind heen en weer dreint hoe lang het nog duurt en dan heb ik het maar niet over alle andere randgeluiden in de winkel. Maar het gelukte en de missie was volbracht. Les 1 voor de volgende keer ga alleen. Maar wat moet het er vreemd uitgezien hebben…een vrouw met haar laptop midden in de supermarkt.

Ik merk dat ik het ook erg moeilijk vind om een moment te vinden om rustig in alle creativiteit aan een blog te kunnen werken op de camping. Het gedoe met de hond blokkeerde mijn creativiteit volledig de eerste dagen. Ik had vele verhalen in mijn hoofd, maar vond niet de rust om ze in mijn computer te schrijven. De mensheid en de samenleving waar ik in leef kunnen mij zo verbazen. Hoe tolerant en respectvol zijn we nog naar elkaar? Waar is de samenleving die meer is gebaseerd op harmonie en balans, in plaats van economie, macht en territoriaal gedrag?

Deze camping, waar ik al een aantal keren geweest ben door de jaren heen, voelde altijd als een thuis en dat doet het nog steeds. De plek heeft iets warms en voelt als thuiskomen… heel bijzonder! Alleen de populatie die nu deze camping bezoekt is zo anders dan jaren terug. Het bourgondische, hippie, relax en gezellig met elkaar gevoel is weg. Gezellige BBQ’s, muziekjes en respect voor elkaar hebben plaatsgemaakt voor mensen die hun hele huis hebben meegenomen (dat geeft veiligheid?), ik-cultuur in plaats van wij-cultuur, geen respect voor elkaar….kortom alles loslaten en het leven tot je laten komen lijkt geen optie voor ze. Ze hebben zelfs vloerkleden bij hen die ze voor hun caravan of tent leggen en die bezemen ze de gehele dag….want het mag niet vies worden. Auto’s met trailers met jetski’s en wat mensen allemaal wel niet meeslepen naar het strand dat 2 meter lopen is van je tent……is dit kamperen nieuwe stijl of zijn mensen volledig uit balans? Waar is de nostalgie van zand tussen je tenen gebleven?

Wel weet ik dat ik op zoek moet gaan naar een nieuw plekje waar ik me zou thuis voel als hier om me te kunnen ontspannen, want hier gaat het niet meer lukken met als die andere energieën waar ik zo niet tussen pas. Dan maar anders dan anderen, maar deze mensen staan zo ver van mij af.

Toch geniet ik van mijn tijd hier en het personeel van de camping dat wel de juiste Catalaanse mentaliteit heeft…heerlijk! Het is een prachtige omgeving met veel historie.

En gisteren hebben we nieuwe Spaanse buren gekregen, een geweldig leuk levendig jong stel. Het contrast van mijn Belgische buren die werkelijk waar alles mee hebben genomen van frituurpan tot een compleet gasstel (ze staan hier 3 weken) met mijn Spaanse buren die heel relaxed zijn met BBQ en een gezellig muziekje, brengt wel weer een glimlach op mijn gezicht. De wereld zit vol tegenstrijdigheden, maar zullen deze tegenstrijdigheden elkaar ooit vinden in balans, rust en vrede?

En je moet maar zo denken dat die mensen ook mogen zijn wie ze zijn en leuk schrijf materiaal voor mijn blog opleveren. Dus voor nu blijf ik mijn blogs voor mijn tent uitwerken op een computerscherm dat ik de helft van de tijd amper kan zien door de zon, met een tafel en een stoel die niet optimaal zijn om achter te werken, maar het geeft mij energie en dat is wat belangrijk is. En niet te vergeten dat ik entertainment ben in de hal van de supermarkt.

En als kers op de slagroomtaart is mijn telefoon in de wc gevallen ( een hilarisch verhaal op zich) en kreeg alle kleuren van de regenboog. Ik heb hem in een bak met rijst gelegd voor de komende 3 dagen en dan maar zien wat hij doet. Dus mijn blog aankondigen via social media, berichten van mijn lezers beantwoorden is even geen optie…SORRY.