Don’t cry
Because its over,
Smile because
It happened.
En dan is het al bijna voorbij….mijn vakantie. Net nu ik het moment
van volledige rust en ontspanning heb gevonden, moet ik gaan nadenken over de
terugreis. Dat is helaas de realiteit van het leven en ook dit kan ik naast mij
neerleggen. Het is goed.
Loslaten en accepteren dat het zo is, gaat mij steeds beter
af. Dat het internet niet werkte in de supermarkt om mijn blog te plaatsen…dan
maar niet. Dat ik nadenk over hoe ik mijn blog verder wil ontwikkelen, me
afvraag wat lezers willen lezen en wat ze vinden van wat ik schrijf…boeit het
ze? Is er genoeg variatie voor iedereen? Hoe zet ik het professioneler op en
maak ik mijn bereik groter? Ik voel de stress en frustratie omhoog komen van of
me dit gaat lukken…stop denk ik dan. Laat het los. Het komt wel goed…volg
je hart!
Het campingleven is een bron van inspiratie voor mijn
creative brain. De diversiteit van mensen en hun gewoontes, hun culturen…het is
fascinerend. En eigenlijk is het net als
thuis. De vervelende Duitse mensen verdwenen en gelijk was de sfeer heel
anders. Interessant hoe het groepsmechanisme werkt.
Hoe mensen heerlijk ongedwongen in hun bikini of zwembroek
rondlopen en geen schaamte voelen over hoe ze eruit zien. Terwijl ze dat buiten
de poorten van de camping wel doen. Wat maakt dat we het ons zo aantrekken wat
anderen vinden en hen de macht geven om ons onzeker te laten te voelen of dat we niet deugen. Wees daarom
lief voor jezelf en hou dat “campinggevoel” vast. Iedereen is
lief en mooi zoals hij is.
Thuis voel ik de druk vanuit mijn opvoeding dat je huis
altijd netjes en opgeruimd moet zijn. De schaamte die ik ervaar als mensen
langs komen en het is een troep, geeft mij een vervelend gevoel. Terwijl ik
hier op de camping denk: “ I’m not messy, I’m creatively organized ”. Dus wat let mij om dat thuis niet
te denken. Wat vinden jullie?
Kijkend naar mijn overburen krijg ik een glimlach op mijn
gezicht. Het gaat om een stel met hun moeder (ik schat 85) die in een auto met
een Duits kenteken rijden, maar pools of Russisch met elkaar praten. Ze hebben een
compound voor zichzelf gebouwd met 2 pup tenten, een haman tent van een dik
luchtbed met een schaduwzeil erover en een grote parasol omgebouwd tot een
dichte keuken. Alles keurig vastgezet met knijpers J
Oma heeft twee
luchtbedden op elkaar gelegd en zo is er een senioren bed ontstaan. Hoe makkelijk kan het leven zijn!
Oma is een karakter op zich. Ze staat vroeg op (elke dag 6.30
uur) en maakt een lange wandeling op het strand met haar stok in haar hand.
Voor de rest van de dag zit ze op haar stoel hakend of voor zich uit te staren.
Af en toe maak ze haar loopje naar de toilet en mompelt wat naar je wat heel
moeilijk te ontcijferen is. Ik glimlach
altijd maar.
Een week geleden dacht ik dat hun vakantie voorbij was en zij
weer op huis aangingen. De dochter had haar schoonmaakschortjas aangetrokken en
haar haren bedekt met een theedoek. De gehele compound werd op zijn kop gezet.
Alles werd gepoetst en opgeruimd. De aanhanger werd achter de wagen gezet en de
man reed ermee weg. Alvorens er weer mee terug te komen, terwijl het een groot
raadsel was wat hij ermee had gedaan. Maar wat er ook gebeurde, ze vertrokken
niet.
Wat blijkt dit is een ritueel dat ze elke week herhalen en
elke dag wordt het in kleinere vorm gedaan. Het doet me zo denken aan het
huishouden van de jaren ’60, maar zij lijken er content mee. Het geeft hun
structuur in de dag en ze zijn tevreden met het campingleven dat ze lijden. En
mij doet het denken aan mijn oma die ook altijd haar schortjas aantrok als ze
ging schoonmaken. Verwonderlijk hoe de tijd en gewoontes voorbij gaan en plaats
maken voor nieuwe. Ik draag nooit een schortjas als ik ga schoonmaken, maar de
logica erachter is zo slecht nog niet. Wie
weet ga ik er ook maar eens naar op zoek!
Voor de rest vermaak ik mezelf met de mooie omgeving van Tarragona
en wat de camping mij te bieden heeft. Ik doe mijn best om de Zumba
instructrice te volgen en te ontcijferen wat mij allemaal verteld wordt als ik
deelneem aan aqua gym. Maar ik beweeg en daar gaat het om in de snik hete zon.
Ik laat mijn kont schudden op de flamingo avond en bewonder de Chinese draak op
de Chinese avond.
Niet voor iedereen is het feest!
Ik geniet elke dag van de wimper lifting, die ik speciaal
voor de vakantie heb laten doen. Een wimper lifting is een soort lijm die je
wimpers omhoog duwen net als mascara. Het blijft 3 maanden lang zitten en ik
vind het geweldig. Ma Flodder kan opstaan, hoeft zich geen
zorgen te maken over make-up en gaat elke dag met een openblik look de tent
uit. Een
aanrader! Dat is het voordeel van het hebben van tienerdochters die zich
verdiepen in dat soort zaken en jou meenemen op hun ontdekkingsreis. Ook hun
voorliefde voor de Korean verzorgingslijn is besmettelijk. Bij mijn bezoek aan
Polen eerder dit jaar, kwam ik er voor het eerst mee in aanraking en ik was om.
Zo schattig en goede kwaliteit. In Barcelona was er een Korean store (WOEPIE!!),
maar nu bleek er bij de Sephora store in Tarragona ook een Korean afdeling te
zijn. Je snapt, ik moest dat schattige potje handcrème gehuld in een panda beer
hebben. Oh, wat ruikt het weer lekker!
De zon, lekker eten en genieten van alles om mij heen heeft
me goed gedaan, maar nu is het tijd om mezelf klaar te maken voor de terugreis
naar huis. Heb ik er zin in? Nou nee, want ik ben nou eenmaal graag op reis. Maar
het echte leven en mijn vrienden roepen mij weer.
Love
Danielle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten