Lita Cabellut

Museum Jan van der Togt

 

If you don’t ask..

The answer is always no

If you don’t go after what you want…

You’ll never have it

If you don’t step forward..

You’re always in the same spot

Na wekenlang heel erg ziek te zijn geweest, was ik het zat….ik moest even luchten! Ik wist dat er een nieuwe tentoonstelling was in het museum Jan van der Togt (https://www.jvdtogt.nl/). Dus ik sprong in mijn auto en reed erop aan….het voordeel van een museumkaart is dat de drempel om naar museums te gaan lager is…althans voor mij. Even in en uit of als het tegenvalt…is het allemaal niet erg. Gewoon genieten van wat je ziet of als het je niet aanspreekt weer vertrekken. Het geeft je de mogelijkheid om jezelf te inspireren en even te genieten. Ik vind het altijd heel leuk als ik verrast word door wat ik zie of leer…

Zo ook deze tentoonstelling van Lita Cabellut. Ik had geen idee wie of wat zij was, maar was er van overtuigd dat ik dat wel zou weten na mijn bezoek aan het museum. Nou was er niet heel veel informative over de kunstenares, maar haar werk sprak voor zich. Intrigerend hoe ze haar verftechnieken gebruikt, toepast en tot welk resultaat het leidt. Menig bezoeker hoorde ik de vrijwilligers vragen hoe toch die luchtbelletjes zo structureel in het schilderij terecht waren gekomen…

Ik hoorde twee vrouwen met elkaar discuseren dat zij toch eigenlijk veels te precies schilderden en het misschien leuk was deze stijl eens uit te proberen.

Fantastisch hoe kunst de geest kan prikkelen, laten nadenken en uitdagen!

Probeer eens buiten de veilige kaders te denken en ga daarvoor!

In mijn research om wat meer te weten te komen over Lita Cabellut, kwam ik een geweldig interview tegen op internet http://www.elegance.nl/kunstenares-lita-cabellut/

“Coco Chanel vertegenwoordigt voor mij de absolute elegantie. In haar jeugd heeft ze alleen maar misère gekend: haar moeder stierf toen ze twaalf was, haar vader dronk en bracht haar naar een weeshuis. Maar al die ellende heeft ze weten om te zetten in elegantie en schoonheid. Haar leven was een leven zonder grijstinten, net als haar mode. Het was zwart of wit. Dat is iets waarin ik mezelf herken.”

Het interview vertelt over Lita Cabellut haar leven en haar drijfveren. Bij mij blijft het meest hangen de inspiratie van krachtige vrouwen die, ondanks dat het leven niet altijd even rooskleurig was, zijn blijven vechten waarvoor ze wilden staan.

‘Ik laat me bovenal inspireren door hun breekbaarheid. Het grote wonder is dat ze uit die breekbaarheid hun kracht hebben gehaald.’…geeft Lita aan in het interview. 

Hoe vaak ervaren wij niet onzekerheid en vinden het moeilijk om een compliment te ontvangen ….

Het lezen van dit interview realiseert me dat je vooral moet doen waar je blij van wordt, je talenten te koesteren, maar nobel te blijven en gezonde zelfreflectie toe te passen. Ontvang een compliment en zuiver  kritiek van projectie, jaloezie en frustratie van de ander.

Mij maakte de tentoonstelling blij en daagde mij uit waar die verftehniek mij toch aan deed denken….fresco…de oude meesters, maar dan in een nieuw jasje.

Wat ik daarnaast heel erg leuk aan het museum Jan van der Togt vind, is dat zij een prachige eigen collective hebben die continue wisselt. Dus als je even een uurtje over hebt….ga er heen en geniet!

Van 17 oktober 2018 tot en met 27 januari 2019 toont Museum Jan van der Togt een overzichtstentoonstelling van de Spaanse kunstenares Lita Cabellut.

Make

Art

Every

Day

And be proud of it!!

Love Danielle

** Klik op de foto’s om ze beter te kunnen zien.

Je kunt mij volgen via mijn eigen facebookaccount: Danielle de Rie of mijn eigen instagramaccount: daniellederie.. Follow en blijf op de hoogte wanneer er een nieuw blog online komt en alle extra’s informatie die niet op het blog verschijnt.

My name is Lola…..

Canicross Boschoord

Dogs are not our whole life,

But they make our lives whole.

Zondag 30 september 2018 was het zover…mijn eerste canicross wedstrijd. YES!!

Shelley had mij gevraagd of ik samen met haar wilde canicrossen in Boschoord. Nou dat wilde ik wel zei ik vol enthousiasme….oefff, dat werd hard trainen op de fiets met mijn baas. Commando’s leren…ja dat is ook zo’n leuke! Ben je vol in gedachten lekker je ding aan het doen als je naast de fiets rent….je snuit in de zon en de wind door je haren….je bereikt bijna het punt van totale ontspanning en dan hoor je een schreeuw: “RECHTS”. Je schrikt op, kijkt verward om je heen…wat moet ik doen en dan voel je een ruk aan je riem en wordt je rechts meegesleurd……..nou nou denk ik dan….ik was even in gedachten! Maar na een paar keer was ik alert en liep ik gesmeerd. Focus Focus dacht ik als al mijn hondenvrienden langs de route naar mij begonnen te schreeuwen: “Hé, wat doe jij nou?!!”. Tja, want jullie weten wat er dan gebeurd….en ik ook. Dus Focus net als in de wedstrijd. Focus je niet dan kan dat stalen ros je danig in de weg zitten en heb je weer een zeer poot of koppijn…..En ja ik weet het dat is dan mijn eigen schuld dikke bult L

Jullie zullen wel denken Shelley? Welke Shelley?

Shelley zwerft veel bij mijn trainers en zo heb ik haar ontmoet. Sinds 2016 doet ze mee met canicross wedstrijden en is dol enthousiast. In het echte leven is ze administratief medewerker, maar dieren zijn haar passie nummer 1….en ook met haar vrienden chillen doet ze graag.

Met hond Joep rende ze haar eerste canicrosswedstrijd en sindsdien is ze verkocht. Ze gaat zo vaak mogelijk skeeleren (want ze heeft een zere enkel en rennen doet dan zeer) en traint twee keer in de week met een hond. Het is zo fascinerend om met een hond samen te trainen vertelde ze mij….of fluisterde ze dat nou heel lief in mijn oor….

Maar canicross staat voor haar ook voor elkaar vertrouwen (hond en mens), sociale contacten opdoen en lekker outdoors bezig zijn…haar ogen gaan stralen als ze het er over heeft.

Van de zomer trainden Shelley en ik al een paar keer samen en wat hadden we veel lol . Het helpt natuurlijk dat ze van mijn zwarte dobermann haren houdt J…maar zonder gekheid de match was goed en ze vroeg aan mijn bazen of ze met mij de wedstrijd mocht rennen. Die zijn niet zo moeilijk, dus het was ok.  Daarnaast was Shelley heel trots op mij dat ik zulke goede vorderingen heb gemaakt door mijn trainingen bij  http://www.hondenplusagressie.nl/ . Hermien en Barry vinden het heel belangrijk dat mijn bazen mijn signalen leren  herkennen, te begrijpen en hierop te reageren.  En door al het trainen…tja ik luister ook wel eens niet J …. Begrijpen we elkaar over het algemeen  en vormen we een goed team. Ik kwam van ver, maar nu heb ik toch maar mooi die canicross wedstrijd gelopen.

 

En over die wedstrijd gesproken….wat was het gaaf! Nou ja in het begin vond ik het best spannend. Ik moest ook nog even gekeurd worden door de dierenarts….oh wat was die stethoscoop koud…alsof opeens de  koude douche aanging…..maar ik werd goedgekeurd. Daarna staken ze nog even doodleuk een naald in mijn poot voor te titeren ….wat je als hond niet allemaal moet ondergaan… Het is voor je eigen bestwil zeggen ze dan ook nog!!

Shelley en ik!! 

Afijn toen was het tijd om te ….WACHTEN en wachten……maar eindelijk was het dan zover. Shelley en ik waren er klaar voor. De zon scheen op ons gezicht, we keken elkaar aan en we gingen ervoor! De wind door mijn haren…en die stomme muilkorf op mijn snuit die elke keer afgleed en ik steeds een zwarte streep van het riempje voor mijn ogen had…de volgende wedstrijd laat ik hem thuis! Spannend vond ik het wel …het geruis van de bladeren aan de bomen, mensen die je aanmoedigen, niet weten waar ik precies was en hoe verder te gaan……en toen moest ik POEPEN! Dat had ik weer…maar ja als je moet moet je.

 

Op een gegeven moment rook ik een bekend luchtje..ik was verward…dat kan niet …dat is het luchtje van mijn baas…..

En opeens zag ik haar in de bosjes met haar camera…ik rende op haar af even vergetend dat ik Shelley net zo hard meesleurde en wilde haar volop begroeten…maar wat was dat nou ze negeerde mij! Shelley gaf een ruk aan de riem en ik vloog het bospad weer op….ik keek nog een keer achterom….met weemoed in mijn ogen. Veel tijd om na te denken had ik niet, want ik voelde de druk van het touw aan mijn tuig….ok ok dacht ik FOCUS!

Ik dacht nog wel: “Straks zal ik eens een hartig woordje spreken met mijn baas…hoezo mij negeren!!”

Nou denkt iedereen dat canicross een beetje hardlopen is met je hond, maar dan moet ik jullie toch even uit de droom helpen. Het is in feite een complexe sport waarin zowel jij als je hond zich fysiek ontwikkelen als atleten. Je moet samenwerken met elkaar, je looptechniek en balans ontwikkelen (wij trekken maar een heel klein beetje als hond natuurlijkJ NOT), maar ook hoe je omgaat als je anderen mensen tegenkomt…afijn een goed team is feilloos op elkaar ingesteld. Dus niet follow the dog..jij coacht je hond vooruit en word leider van het team….en wij honden bepalen of je die positie verdient of niet…dus maak je borst maar nat!

Snelheid en winnen lijken heel belangrijk in een canicross race, maar eigenlijk is het samenwerken naar een doel in teamverband het allermooiste wat je met canicross kunt bereiken……en dat hadden ze in Boschoord goed begrepen…nummer 4, 5 en 6 hadden het grootste prijzenpakket…dat vind ik nog eens humor hebben!!

 

Zelf zag ik erg tegen de start op, maar gelukkig ging het allemaal rustig en waren er niet al teveel prikkels. Dat is belangrijk voor mij en mijn hondenmaatjes..al die prikkels zorgen voor stress en spanning , hoge bloeddruk, hoge hartslag en stijgende lichaamstemperatuur….eigenlijk denkt mijn lichaam dan dat ik me klaar moet maken om te vechten of te vluchten….

Dat is toch niks….ik moet me kunnen concentreren op de wedstrijd net als jullie.

Door al die spanning en stress…zoals die koude stethoscoop van de dierenarts..merkte ik wel dat ik snel door mijn energie heen was…maar ik heb karakter en heb ik de race uitgelopen….niet slecht voor een eerste keer al zeg ik het zelf. Dus onthoud goed als je ook wil canicrossen met je hond…..bereid je goed voor en laat je begeleiden door bijvoorbeeld  http://www.hondenplusagressie.nl/ ….het is zo leuk om samen met je maatje iets sportief te ondernemen en te genieten van het outdoorgevoel!

 

En Shelley…bedankt dat we samen zo’n mooie herinnering hebben gemaakt!

 

Mijn ramen zijn niet vies!

Het is de kunst van een hondenneus J

 

Love Danielle & Lola

 

** Klik op de foto’s om ze beter te kunnen zien.

·       Wist je al dat Lola haar eigen Instagram account heeft waar zij elke dag wat nieuws op post? : @MynameisLola, je kunt haar volgen als je dat leuk vindt!

·    Verder kun je Lola volgen op haar eigen groep op Facebook: @My name is Lola en via mijn eigen facebookaccount: @Danielle de Rie of instagram @daniellederie.