Have
faith…your dreams are manifesting. Remain positive and follow your guidance.
Gisterenavond bij volle maan.
Gisterenochtend ging ik op weg naar de zee met mijn luchtbed
onder mijn arm. Ik keek naar links, voor me en rechts…Rode Vlag en hele hoge golven!
Ik denk niet na over gevaar, maar pak mijn luchtbed op en ren de golven in….fearless. Ik ben mij als duiker heel goed
bewust van de onderstroming en de terugslag van de golven…ik ken de zee en de
zee kent mij.
Ik ren dieper en dieper de zee in met mijn luchtbed (heel
onhandig met hoge golven) en moet flink springen en zwemmen om boven de meters
hoge golven uit te komen. Niet velen delen het plezier van spelen in hoge
golven…de zee is niet gevuld met veel mensen. Ik voel diep ontzag voor de
oneindige hoeveelheid water dat zo’n groot deel van de wereldbol omhelst, dat
rimpelt en plooit en stroomt onder invloed van de maan, van stormen en winden,
en golven duizenden kilometers voortstuwt naar kusten ver voorbij de horizon.
Een paar meter naast mij verschijnt een man, verbaast dat een
vrouw als ik zoveel plezier heeft in de “rode vlag” zee. We kijken elkaar aan,
zien de twinkeling in elkaars ogen en we begrijpen elkaar…Playtime!
Ik let goed op dat ik elke keer net op tijd spring, voordat
de golf mij probeert te overmeesteren. En dan is er toch dat moment van
onoplettendheid en ik word in de golven geduwd door een muur van water.
Ik word onder water getrokken en ik duikel. Geen onder, geen
boven. Het is niet diep en ik ben ook niet bang. Ik voel hoe mijn hart begint
te gloeien. Ik begin te lachen en dat doe ik nog steeds als ik happend naar
lucht boven kom. De golf heeft me net
flink door elkaar geschud, en ik vroeg er zelf om. Het doet me denken aan de metafoor dat je
niet half kunt boarden in de zee met hoge golven, dat gaat niet. Laat zorgen, twijfel
en angst brandstof zijn voor kracht en concentratie. In zowel het leven als op
het water is alles voortdurend in beweging. Je kunt niet dobberen en alles over
je heen laten komen, je als een balletje overal heen laten duwen.
Tegelijkertijd heb je de omstandigheden niet in de hand, geen golf is ooit
hetzelfde, elke dag is anders. Soms kabbelt het maar voort, soms zijn de golven
te hoog en te sterk. Maar geef nooit op en wees lief voor jezelf. It’s
a life long journey.
Het zoute water spoelt alle zorgen uit mijn hoofd…de golven
geven me energie en vreugde. Ik speel en tart het lot van de golf die op mij
afkomt met een smile van oor tot oor op
mijn gezicht. Spelen in de golven is ook; bereid zijn kopje onder te gaan. Ik
merk dat ik daar op een of andere manier troost uit haal. It’s part of the deal. Het gaat allemaal goed komen.
Dan is het tijd om toe te geven dat spelen in hoge golven met
een luchtbed niet een handig idee was en het tijd wordt om de rest van de crew
te waarschuwen dat er een rode vlag is gehesen. Ik ploeter de zee uit en ren
naar de tent. “Er is een rode vlag”, zeg ik tegen iedereen. Mijn man zegt
meteen dat de rode vlag betekent dat je niet de zee in mag en 1 van mijn
dochters springt vol enthousiasme op. We
negeren de opmerking van mijn man, pakken onze boarden en sprinten vol
enthousiasme richting strand. We gaan de zee in en vechten om onze bikini’s omhoog en op
zijn plek te houden, want deze worden door de kracht van de golven flink
verplaatst en gevuld met zand. Het maakt ons allemaal niet uit… het is kinderlijk plezier. Nog een keer, nog een
keer!
Why
be moody
When
you can
Shake
yo booty
Love
Danielle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten