Ik wist dat er wat ging gebeuren…al die huisgenoten die opeens om 04.00 uur ’s nachts door alle deuren van het huis naar binnen kwamen in de woonkamer. Dat is anders nooit zo!

Het was donker en ik werd aan de hondenlijn naar buiten gevoerd. De achterklep van de auto ging open en ohhhh daar stond die gevangenis…. Ik werd erg zenuwachtig, heb nog gesparteld en geworsteld, maar ze kregen mij er toch in. Het bovenluik was open, dus toen heb ik nog zo geprobeerd te ontsnappen, maar ze leken op alles voorbereid. 

Ojee, wat waren ze van plan..was ik stout geweest en moest ik terug naar het asiel?

We reden richting België en ik was zo bang dat ik de hele tijd heb gepiept en gesmeekt..breng me niet terug, ik vind het zo leuk bij jullie!

Oefff we reden door België heen en stopten op een parkeerplaats in Frankrijk…gingen ze mij nu hier aan een boom binden en achterlaten?? 

Nee, gelukkig ..ze waren heel lief en gingen zelfs met mij wandelen. Ik werd al wat rustiger en vond het al wat fijner in de bench. 

Het was trouwens wel heel gezellig zo met al mijn 5 huisgenoten in de auto…dat komt niet vaak voor. Leuk hoor, maar wat voor avontuur hadden ze voor mij in petto?

Aan het einde van de middag kwamen we aan in het hotel waar we gingen overnachten…dit was nieuw voor mij. Ik werd nerveus van al die mensen. Ik heb geloof wel een beetje veel geblaft naar ze, maar ik was zo bang en onzeker. In de hotelkamer ging het prima. 

Mijn baas had aan alles gedacht en zelfs mijn favoriete eten meegenomen. Lekker gestoeid en gewandeld in de buurt van het hotel en toen was ik heel erg moe…..

In het begin vond ik al die geluiden wel verwarrend in het hotel..wanneer moest ik mijn bazen waarschuwen dat er gevaar was en wanneer moest ik stil zijn…..maar gelukkig kon ik eindelijk slapen en vond ik het best. 

Na nog een heel stuk rijden kwamen we aan op de camping….lekker warm daar zeg! Daar hou ik wel van J. Tijdens de tent opzetten heb ik mezelf keurig gedragen…naar niemand geblaft en mezelf vermaakt, maar toen is er toch iets vreselijk misgegaan….

Mijn lijn zat aan elkaar geknoopt en opeens schoot die knoop eruit en was ik los….

Nou ja jullie weten onderwijl wat ik dan doe J ik ren, blaf en denk dat iedereen met me wil spelen.  Als mijn baas me achterna gaat, vind ik dat helemaal geweldig…maar tja de Duitsers in onze buurt waren not amused. De hel brak los!! Toen mijn bazin terug kwam van boodschappen doen, wist ze niet waar ze in terecht kwam.  De baas wel, want die was erbij toen het gebeurde.

Ze gingen dreigen, iedereen ( m.n. de Duitse medelandgenoten) tegen ons ophitsen en mij zwart maken. Ze dienden een klacht in bij de baas van de camping, maar die reageerde heel relaxed dat het kon gebeuren en het niet nog een keer mocht gebeuren. Dit antwoord maakten de Duitsers furieus en zij gingen het recht in eigen handen nemen. We werden bedreigd door een Duitse meneer die namens iedereen praatte..Ik was “eine monster mith keine hersens”, ik was een gevaar voor hun kinderen, iedereen was tegen ons, etc. 

Hij zei tegen mijn bazen dat zij mij niet aankonden en dat hij wel eens ging laten zien hoe het moest…hij stormde op mij af en ik liet mijn tanden zien… Gelukkig redden mijn bazen mij…wat een vervelende man!

De mensen bleven maar kletsen dat zij zouden zorgen dat wij van de camping afgezet zouden worden en dat zij ons wel eens zouden aanpakken…allemaal vreselijke dingen.  Mijn bazen zijn naar de campingbaas gegaan en die vertelde dat er geen probleem was. Zij zouden praten met de Duitsers.

Maar de Duitsers stopten niet…’s nachts gingen ze aldoor hard rond onze tent fietsen en maakten miauw en woef geluiden…alle honden reageerden hierop behalve ik. Mijn bazin zag wie dit kinderachtige geintje uithaalden en is naar de nachtbewaker toegestapt. Het was 02.00 uur ’s nachts. Nu ze op hun donder hadden gehad van de bewaker, gingen ze alleen hard fietsen en slippen rond onze tent…ik reageerde niet. Ze probeerde het nog met hard lopen door het grind en luid Duits te praten, maar alle honden reageerden behalve ik.

Ik gedraag me heel netjes en zit hier helaas wel de hele dag aan de ketting…dat is een regel van de camping. Duitsers hebben niks meer om over te klagen, maar ze blijven vervelende mensen…daarom blaf ik naar ze als ik ze zie…poeh! Mij een monster noemen, hoe durven ze!!

Voor de rest heb ik het uitstekend naar mijn zin. Ontdek ik elke dag nieuwe dingen, wordt ik steeds sociaalder enw en ik aan al die mensen om mij heen. Maar die Duitsers...die vind ik niet lief..lekker puh!!

Enjoy every day of your life and be yourself

Als mensen niet de moeite nemen om je te leren kennen en te accepteren zoals jij bent,

 zijn ze het niet waard om van jou te genieten!!

Love Danielle

Mijn huisgenoot Indi vroeg zich af hoe de veertjes van haar dromenvanger er toch zo aangevreten uitzagen....ze had hem aan de waslijn gehangen om te luchten. Mhh, tja..ehhhhh......
Geen tafel is mij te hoog en zoals je op de foto ziet ben ik weer eens betrapt en is er hier in huis weer een mysterie opgelost. Nu snappen mijn huisgenoten waar die veertjes onder aan mijn kin vandaan kwamen....ik moet er toch eens aan gaan werken om mijn sporen beter uit te wissen! Now I am so BUSTED.

Verder heb ik heerlijk met mijn vriend Max gespeeld en me keurig gedragen, totdat.....
Ik toch weer die geweldig rioolbuis in de gaten kreeg en een eend...tja ehhh toen was ik het even kwijt. Kan gebeuren toch?!!
Het goede nieuws is dat ik redelijk snel door had dat mijn baas mij riep...JAJA het wordt nog eens wat met mij :)

 Nieuwste filmpje op: https://youtu.be/NVSIRgzOxpY  

Klik op de link om het filmpje te kunnen zien.

 

Thuis kreeg ik een heel leuk nieuw speeltje als beloning voor mijn goede gedrag.  Ik vond hem geweldig en ik heb er eens flink mijn tanden in gezet.  Binnen twee minuten was dit het resultaat..tja de kwaliteit van tegenwoordig of heb ik gewoon te scherpe tanden? Mijn baas heeft de leverancier opgebeld of dit de bedoeling is binnen twee minuten......ze lieten nog van zich horen. Ik vind hem nog steeds heerlijk dat speeltje dus voor mij kan het de pret niet drukken.

 Lieve Lola,

Love Danielle

** Ik zag dat al mijn filmpjes zijn verdwenen op mijn blog en er alleen een wit vlak te zien is. Ik weet niet waarom dit is, maar ik ga de filmpjes via mijn youtube-kanaal op mijn blog zetten. Ik ben er mee bezig :) duurt even!

You should do that thing you said you were going to do,

before you got tired,

and super busy,

then pretty much forgot.

(you really should.)..so I did today!! Spending time with friends :)

Het is zo belangrijk om tijd vrij te maken voor vrienden, want voor je het weet is er zo weer een week voorbij. Ken je dat gevoel? 

Ik wel...

Dus vandaag gezellig met vrienden afgesproken en geluncht aan het water bij De Toog in Koog aan de Zaan. Het eten is er heerlijk en betaalbaar, het personeel is vriendelijk en de wind waait heerlijk door je haren.

https://www.eetcafedetoog.nl/

Om vervolgens nog lekker de benen te strekken in de Zaanse schans...en oh wat voel je je dan een tourist!, maar zo leuk om te doen.

https://www.dezaanseschans.nl/

  

So I hope you had a lovely day too :)

Thanks dear friends that you make me smile today.

Love Danielle

(dubbel klik op de foto om ze uit te vergroten)

YOU NEVER KNOW HOW STRONG YOU ARE UNTIL BEING STRONG IS THE ONLY CHOICE YOU HAVE.

Auschwitz part 5.

Wat voor bedrijf run je dat je meedenkt, ontwerpt en  een oven ontwikkelt voor massavernietiging…

Is je hart dan echt zo vol van haat jegens je medemens of realiseer je je niet wat je aan het doen bent?

 Is het ontwerpen op papier een andere werkelijkheid dan de praktijk?

"We verlangden naar de achtergeblevenen. De kampleiding leek dit te begrijpen want twee dagen na aankomst kregen we briefkaarten uitgereikt en mochten we de thuisblijvers schrijven dat we in goede gezondheid verkeerden. Je mocht niet vermelden dat je in Birkenau was, maar in Waldsee. De meeste mensen schreven een kaartje aan de buitenwereld en sommigen kregen na vier of vijf weken zelfs een antwoord. Pas in augustus begreep ik waarom de Duitse autoriteiten deze correspondentie hadden aangemoedigd. De gedeporteerden uit een pas gearriveerde trein vertrouwden ons toe dat het goede nieuws uit het kamp hen had gerustgesteld, waardoor ze geen voorzorgsmaatregelen hadden genomen die hen voor deportatie hadden kunnen behoeden. Anderen zeiden dat de ansichtkaarten hun verblijfplaats had verraden aan de Duitsers. De list met de briefkaarten had dus een driedubbel effect. Het had de familieleden van de gevangenen, vaak zelf kandidaten voor transport, misleid; het had de verblijfplaats onthuld van mensen die gezocht werden door de Gestapo en de foutieve informatie over de locatie had de bevolking van de landen waar de gevangenen vandaan kwamen op het verkeerde been gezet."

“Ik zie hoe de wereld langzaam in een woestijn herschapen wordt, ik hoor steeds harder de aanrollende donder, die ook ons zal doden, ik voel het leed van miljoenen mensen mee” Anne Frank, dagboek, 15 juli 1944.

“Maar niet te veel aan denken want je wordt er maar beroerd van. Het is nu eenmaal zo dat een mensenleven niet veel telt op het ogenblik, en vooral een joodsch mensenleven niet” Dagboek van een winkelier in Friesland 1942.

“Zij mogen nu nog alleen maar ademhalen. Er zijn er ook weer opgepikt…dat wij Nederlanders dit zomaar over onze kant laten gaan” Dagboek van een kantoorbediende uit Amsterdam 1941.

“Het verleden zit zo diep in je ziel, dat je daar niet van bevrijd kunt zijn.” Ruth Wallage-Binheim

Werktuigen als dit maken het weer zo duidelijk hoe zwaar de arbeid was….

Om een afschrikwekkend voorbeeld te zijn of gewoon omdat de SS-er dat grappig vond, bleef je dagenlang hangen aan de paal.....

Elke keer als je er voorbij liep als gevangene ving je de blik en de geur op :(   not funny

En de gevangenen maar wachten tot de regen voorbij was.....in de regen!!

En toen verlieten we kamp I en gingen met de pendelbus naar Auschwitsz II-Brikenau. We reden langs Auschwitsz III-Monowitsz, maar de bus stopte niet…we reden door. Jammer ik had er meer over willen leren …..het lijkt wel of al dat soort dingen in de doofpot wordt gestopt. Waarom? 

Vind de rust om te accepteren wat niet te veranderen is,

de kracht om te veranderen wat je niet kunt accepteren

en de wijsheid om het verschil hierin te ontdekken.

Till next time...Auschwitz Part 6;  Auschwitz Birkenau.

Love Danielle

(dubbel klik op de foto om hem groter te kunnen zien)

Ben je na het lezen van mijn blog geïnteresseerd geraakt in het museum, bezoek de website: http://auschwitz.org/en/

   

  

"SHE LEAVES A LITTLE SPARKLE WHEREVER SHE GOES"

My name is Lola....

Tja..het feit dat ik weer op je beeldscherm verschijn betekend dat ik weer een little sparkle in mijn baas haar leven heb achtergelaten ........

Hmmm waar zal ik eens beginnen... Ik had mezelf voorbeeldig gedragen de gehele dag, keurig geluisterd en geen gekke dingen uitgehaald. Dat vond ik heel stoer van mezelf.

Maar.....toen ik Indi binnen hoorde komen door de poort met haar fiets, zag ik mijn kans schoon. Ze probeerde nog met haar fiets te voorkomen dat ik de poort uitglipte, maar ik zag nog net een gaatje waar ik als een aal mezelf doorheen kon wurmen :)  En toen was ik een freebird op weg naar mijn nieuwe avontuur!!

Ik ben de gehele buurt door gestormd, maar mijn bazen  kwamen we niet achterna? Mhh toen ben ik gaan rondhangen bij een meneer met nog twee honden. Ik wilde spelen..huppelde heen en weer en riep ze met een blafblaf....dat vond die meneer niet leuk. Hij begon met zijn touw naar me te zwieren...

Toen opeens kwam wel mijn vrouwelijke baas in actie, want daarvoor had ze gewoon op hoek mij steeds in de gaten gehouden. Ze stond op mij te wachten...dat had ik wel door. Maar ohhh nou werd het helemaal een leuk spelletje :) :)  een man die met een touw zwiert, mijn vrouwelijke baas die mij probeert te vangen en honden die met me spelen...FEEST!!

Althans dat dacht ik...ik heb heel wat straten rond gesprint, vele tuintjes bekeken, maar uiteindelijk zag ik dat mijn vrouwelijke baas en Indi zich opsplitsten. Toen werd het tricky en verloor ik het spel...ik werd gevangen......door Indi.

Ze nam mij mee naar huis. Nou was zij al niet erg blij met het spel dat we gespeeld hadden.... (ik snap dat niet, want ze had gewonnen), maar mijn mannelijke baas was al helemaal niet blij...

Ik moest zomaar voor straf in mijn mand?!! Snap jij dat nou?!! 

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          Dat heb ik maar gedaan, maar ik snap er niks van. 

We hadden toch leuk gespeeld met zijn allen?

'Avonds heeft mijn mannelijke baas me toch maar weer uitgelaten en besloten dat we eens flink moesten trainen...ehhh in luisteren. Dus met een heerlijke pot met worst en de logeerlijn zijn we flink aan de bak gegaan op de velden waar wij wonen. Op de terugweg naar huis kwam mijn mannelijke baas iemand tegen en begon een heel gesprek met hem.....dat was mijn kans. 

De pot met worst was op dus wat had ik te verliezen :)  Dus heb ik mij heerlijk uitgeleefd op de logeerlijn en mijn tanden aangescherpt! Wat het paard nog nooit gelukt is, is mij wel gelukt...in tweeën!!

Mijn mannelijke baas had niks door en liep rustig met mij naar huis. Ik zei natuurlijk niks...hihi...

Thuis was hij verwonderd hoe de logeerlijn toch in tweeën kon zijn en flink toegetakeld was.

Ik was heel blond op dat moment ;) , maar helaas is mijn vrouwelijke baas niet zo blond en hielp hem het mysterie op te lossen. Oefff....

Nou lijkt het erop dat ik altijd heel ondeugend ben en niet luister. Dat is niet zo, maar soms krijg ik de wind in mijn neus en dan...voel ik me een freebird op zoek naar een nieuw avontuur.

Jullie hebben toch ook wel eens kattenkwaad uitgehaald toen jullie jong waren?!! nou dan...

Lieve Lola,

You make me Smile everyday

Thank you!

Love Danielle