Zoals beloofd zou ik jullie nog vertellen over mijn bezoek
aan Altafulla bij daglicht…en oh wat was het warm. Het was net alsof ik in een
Romeins dorp aan het wandelen was, maar dan anno 2017. Een leuke ervaring en door de hitte
had ik ook geen zin om mensen gedag te zeggen. Dat geblaf kost me dan teveel
energie, dus ik hobbel rustig achter mijn baas aan en luister goed naar wat ze
mij te vertellen hebben over de stad. Tja
goed luisteren levert mij een worstje op en ik kan jullie dan ook vertellen over de geschiedenis van
de stad…een win-win situatie zeg ik dan J
Het gebied rondom Tarragona was een belangrijk onderdeel van
het Romeinse Rijk in Spanje. Deze voetafdruk die de Romeinen hier hebben
achtergelaten, vind je nog op vele plekken rondom de stad terug. Op weg naar
Altafulla zie je de toren van de
Scipio’s.
De romeinen hadden de gewoonte de overledenen dicht bij
belangrijke wegen of paden te begraven.
In Hispania was het meest gebruikelijke grafmonument de graftoren. De zogeheten Toren van de scipio’s
(1ste eeuw) heeft een vierkant grondplan, is eenvoudig gebouwd en
bestaat uit drie op elkaar geplaatste stukken, die in omvang toenemen van boven
naar beneden. In het bovenste gedeelte is een reliëf bewaard waarin twee
figuren zijn uitgebeeld. Binnen in dit derde gedeelte bevond zich de grafkamer
met de as van de overledenen. Het tweede gedeelte bevat twee symmetrische
figuren die Artis voorstellen. Deze godheid van Frygische oorsprong wordt met
de grafcultus in verband gebracht. Lange tijd werden deze twee reliëfs ten
onrechte als de broers Scipio beschouwd, centrale figuren in de eerste Romeinse
militaire campagnes in Hispania, vandaar de naam van het monument.
(Bron: De groene gids,
Michelin)
Na een korte stop bij de Toren van de Scipio’s, zijn we
doorgereden naar Altafulla. Als
je hier ’s avonds rondloopt krijg je het idee dat je terug in de tijd gaat…de Romeinse tijd. Zo gezellig en
sfeervol, maar overdag is het er ook heel gezellig. Dit is het kasteel waarmee
ik mijn vorige blog eindigde. Toen was het donker en nu is het licht.
Altafulla. Het vlakke en zanderige landschap
van de Costa Dorado verandert bij het naderen van Altafulla. Dit kustplaatsje
wordt in het noorden beschermd door de heuvel van Els Munts. Hij werd gevormd
door afzettingsgesteenten en aangespoelde materialen van de rivier Gaiá.
Het stadje heeft een zeer typisch silhouet, met helemaal
bovenaan het kasteel en de kerk. De grote huizen staan dicht bij elkaar in de
ouder wijk. Eromheen ligt een wirwar van smalle middeleeuws lijkende straten.
Het lange strand strekt zich uit tussen de heuvel Els Munts
en de rotswand, waarop het kasteel van de markiezen van Tamarit staat.
(Bron: de groene gids,
Michelin)
Weet je wat leuk is
in dit dorpje?
De plaatselijke wijnboer. Als je langs zijn winkel loopt, vermoed je niet hoe
cool het is. Je neemt je plastic fles mee, groot of klein, en laat hem vullen
met de wijn die je graag wil drinken. Heerlijk…althans dat zeggen mijn bazen.
Ik ben natuurlijk alcoholvrij J
Het
standbeeld links staat voor de “Feste majors”. Het is een feest waar ze de
patroonheilige van een dorp of een wijk vieren en het duurt 3 tot 4 dagen. Een
van de dingen die ze doen is een menselijke toren bouwen. Dit is een sport op zich
en er wordt daar het hele jaar voor getraind.
Zo
zie je maar een taalbarrière hoeft geen obstakel te zijn om elkaar te
begroeten!
Ik hoop dat jullie weer genoten hebben en een stukje wijzer
zijn geworden over Altafulla. Tot de volgende keer als ik jullie ga vertellen
over de Duivelsbrug.
Ben je al nieuwsgierig wat ik daar heb
gezien?
Love
Danielle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten