Ik wist dat er wat ging gebeuren…al
die huisgenoten die opeens om 04.00 uur ’s nachts door alle deuren van het huis
naar binnen kwamen in de woonkamer. Dat is anders nooit zo!
Het was donker en ik werd aan de hondenlijn naar buiten
gevoerd. De achterklep van de auto ging open en ohhhh
daar stond die gevangenis…. Ik werd erg zenuwachtig, heb nog
gesparteld en geworsteld, maar ze kregen mij er toch in. Het bovenluik was
open, dus toen heb ik nog zo geprobeerd te ontsnappen, maar ze leken op alles
voorbereid.
Ojee, wat waren ze van plan..was ik stout geweest en moest ik
terug naar het asiel?
We reden richting België en ik was zo bang dat ik de hele
tijd heb gepiept en gesmeekt..breng me niet terug, ik vind het zo
leuk bij jullie!
Oefff we
reden door België heen en stopten op een parkeerplaats in Frankrijk…gingen ze mij nu hier aan een
boom binden en achterlaten??
Nee, gelukkig ..ze waren heel lief en
gingen zelfs met mij wandelen. Ik werd al wat rustiger en vond het al wat
fijner in de bench.
Het
was trouwens wel heel gezellig zo met al mijn 5 huisgenoten in de auto…dat
komt niet vaak voor. Leuk hoor, maar wat voor avontuur hadden ze voor mij in
petto?
Aan het einde van de middag kwamen we aan in het hotel waar
we gingen overnachten…dit was nieuw voor mij. Ik werd nerveus van al die mensen.
Ik
heb geloof wel een beetje veel geblaft naar ze, maar ik was zo
bang en onzeker. In de hotelkamer ging het prima.
Mijn baas had aan alles
gedacht en zelfs mijn favoriete eten meegenomen. Lekker gestoeid en gewandeld
in de buurt van het hotel en toen was ik heel erg moe…..
In het begin vond ik al die geluiden wel verwarrend in het
hotel..wanneer
moest ik mijn bazen waarschuwen dat er gevaar was en wanneer moest ik stil
zijn…..maar gelukkig kon ik eindelijk slapen en vond ik het
best.
Na nog een heel stuk rijden kwamen we aan op de camping….lekker warm daar zeg!
Daar hou ik wel van J.
Tijdens de tent opzetten heb ik mezelf keurig gedragen…naar niemand geblaft en
mezelf vermaakt, maar
toen is er toch iets vreselijk misgegaan….
Mijn lijn zat aan elkaar geknoopt en opeens schoot die knoop
eruit en was ik los….
Nou ja jullie weten onderwijl wat ik dan doe J ik ren, blaf en denk
dat iedereen met me wil spelen. Als mijn
baas me achterna gaat, vind ik dat helemaal geweldig…maar tja de Duitsers in
onze buurt waren not amused. De hel brak los!!
Toen mijn bazin terug kwam van boodschappen doen, wist ze niet waar ze in
terecht kwam. De baas wel, want die was
erbij toen het gebeurde.
Ze gingen dreigen, iedereen ( m.n. de Duitse
medelandgenoten) tegen ons ophitsen en mij zwart maken. Ze dienden een klacht
in bij de baas van de camping, maar die reageerde heel relaxed dat het kon
gebeuren en het niet nog een keer mocht gebeuren. Dit
antwoord maakten de Duitsers furieus en zij gingen het recht in
eigen handen nemen. We werden bedreigd door een Duitse meneer die namens
iedereen praatte..Ik was “eine
monster mith keine hersens”, ik was een gevaar voor hun kinderen,
iedereen was tegen ons, etc.
Hij zei tegen mijn bazen dat zij mij niet
aankonden en dat hij wel eens ging laten zien hoe het moest…hij stormde op mij
af en ik liet mijn tanden zien… Gelukkig redden mijn bazen mij…wat een vervelende man!
De mensen bleven maar kletsen dat zij zouden zorgen dat wij
van de camping afgezet zouden worden en dat zij ons wel eens zouden
aanpakken…allemaal vreselijke dingen. Mijn
bazen zijn naar de campingbaas gegaan en die vertelde dat er geen probleem was.
Zij zouden praten met de Duitsers.
Maar de Duitsers stopten niet…’s nachts gingen ze
aldoor hard rond onze tent fietsen en maakten miauw en woef geluiden…alle
honden reageerden hierop behalve ik. Mijn bazin zag wie dit kinderachtige geintje
uithaalden en is naar de nachtbewaker toegestapt. Het was 02.00 uur ’s
nachts. Nu ze op hun donder hadden gehad van de bewaker, gingen ze
alleen hard fietsen en slippen rond onze tent…ik reageerde niet. Ze probeerde
het nog met hard lopen door het grind en luid Duits te praten, maar alle honden
reageerden behalve ik.
Ik gedraag me heel netjes en zit hier helaas wel de hele dag
aan de ketting…dat is een regel van de camping. Duitsers hebben niks meer om
over te klagen, maar ze blijven vervelende mensen…daarom blaf ik naar ze als ik
ze zie…poeh! Mij een monster noemen, hoe durven ze!!
Voor de rest heb ik het uitstekend naar mijn zin. Ontdek ik elke dag nieuwe dingen, wordt ik steeds sociaalder enw en ik aan al die mensen om mij heen. Maar die Duitsers...die vind ik niet lief..lekker puh!!
Enjoy
every day of your life and be yourself
Als
mensen niet de moeite nemen om je te leren kennen en te accepteren zoals jij
bent,
zijn ze het niet waard om van jou te genieten!!
Love
Danielle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten