Everyone you meet is fighting a battle
you know nothing about.
Be kind.
Always!!
AUSCHWITZ PART 4
Block 11 was bekend als het dodenblok. Het had meerdere kampfuncties, maar zijn belangrijkste functie was kampgevangenis. Mannen en vrouwen van het gehele kamp werden hier vastgehouden. Velen waren verdacht door de Gestapo van betrokkenheid van duistere activiteiten als poging tot vluchten, organiseren van oproer en contact houden met de buitenwereld. Ook Polen van buiten het kamp die zorg hadden verleend aan gevangenen , werden hier ook vastgehouden. Nadat ze vaak gewelddadig waren verhoord werden ze doodgeschoten tegen de “death wall”.
Voor een tijdje was het ook het onderkomen voor de speciale unit Sonderkommando, dit waren gevangenen die de doden moesten opruimen en verbranden. Ze hadden een luxer onderkomen en beter eten dan de rest van de gevangene, maar of ze er ook echt gelukkiger van werden....aangezien dat je vrienden/familie werden doodgeschoten en jij kon dan hun lijken opstapelen.... Wat voor litteken laat dat achter?
In de kelder, ook wel bekend als de bunker, werden gevangenen in de strafcellen gestopt en ondergingen de gruwelijkste martelingen van de SS. In 1941 kwamen hier de gevangenen bij die ter dood veroordeeld waren door verhongering.
Een aantal honderd vrouwelijke gevangenen, voornamelijk joodse, werden vastgehouden in 2 kamers op de bovenverdieping van block 10 en werden gebruikt als menselijke proefkonijnen van sterilisatie experimenten door Prof. Dr. Carl Clauberg, een Duitse gynaecoloog, van april 1943 tot mei 1944. Sommige vrouwen gingen dood door de experimenten die op hen werden uitgevoerd en anderen werden vermoord, zodat er autopsie op hen gedaan kon worden. Diegene die het wel overleefden waren verwond/verminkt voor de rest van hun leven. Ook andere SS dokters voerden andere experimenten uit op de vrouwen in dit Block. Wat bezielt je als arts om een vrouw te lang onder een röntgenapparaat te laten liggen, zodat zij diepe brandwonden overhoudt? Alleen om te kunnen zien of haar eileiders verschrompelden? Hoeveel testpersonen lagen er niet in de ziekenboeg met als einddoel de gaskamer...en misschien was die gaskamer ook wel de verlossing hoe gek dat ook klinkt.
Het klinkt allemaal zo afschuwelijk, en dat was het ook, maar gebeurd het niet nog steeds? Studenten/gevangenen die voor wat geld nieuwe medicijnen testen (niet wetende wat het is en de gevolgen ervan zijn), proeven op dieren (geven zij toestemming?), wanhopige terminale patiënten die dat ene nog niet geregistreerde middel willen proberen met hoop op genezing, etc.. Onder het moto ze doen het vrijwillig......, maar weten ze wat de gevolgen zijn? Was het echt zo zwart wit vrijwillig of konden ze niet anders uit honger of wanhoop?
Dan beschrijf ik nog maar niet de gevallen, net als in Auschwitz, die niet vrijwillig worden "behandeld" of getest! op plekken van de wereld waar wij geen weet van hebben!!
Zdenka Uher was de eerste vrouwelijke foto die ik ontdekte aan de muur van foto’s van gevangenen. Een mooie, vlotte, sterke meid realiseerde ik mij en ook zij was veroordeeld tot het kampleven wat zij niet zou overleven. Waarom deze foto mij zo aansprak tussen alle foto’s van gevangenen dat ik met mijn camera haar wilde vastleggen…ik realiseerde mij dat ik het had kunnen zijn en het besef dat daar ook heel veel vrouwen hebben rondgelopen.
Iets waar ik eerder niet zo van bewust was.......
Toen ik mezelf aan het verdiepen was in de materie rondom dit blog, kwam ik een interessant onderzoek tegen die mij aansprak als vrouw: "De rol van de vrouw in de holocaust." In deze studies werd aangetoond dat geslacht van invloed was op het doorstaan van de ontberingen en de overlevingskansen in de kampen. Vrouwen hadden dezelfde hel, maar verschillende verschrikkingen doorstaan als mannen (same hell, different horrors). Nechama Tec concludeerde dat vrouwen traditioneel al een aan de man ondergeschikte rol hebben gespeeld, zodat vrouwen doorgaans beter in staat waren de verschrikkingen te ondergaan en te verwerken dan mannen. De vrouw heeft zich in de eeuwen voor Auschwitz altijd meer moeten aanpassen dan de man. Deze eeuwenouder "onderschikking” bleek in de kampen een relatief voordeel.
In het begin van het kamp sliepen de mensen op stro, later werden dat dekenmatrassen op de grond. Toen het kamp te vol werd kwamen er stapelbedden, maar het chronisch tekort aan sanitair bleef.
De engel des Doods. Dokter Jozef Mengele (hoofdarts) had twee geliefde onderwerpen;
Bij aankomst in Block 10 werden de tweelingen van alle kanten gefotografeerd. Daarna begonnen de experimenten, die heel kinderlijk van aard waren. Bijvoorbeeld de ene helft van een tweeling werd ingespoten met bepaalde chemische stoffen en een arts moest de reactie bestuderen. (voor meer info over de experimenten verwijs ik naar het internet). Dwergen waren Mengele zijn grootste hartstocht. Zijn passie was echter die van een verzamelaar, niet van een wetenschapper. Veel firma's lieten hun producten testen op de gevangenen of deden een verzoek tot bepaalde research voor hun product.. En ook al denkt u nu als lezer wat schandalig, dan moet ik u teleurstellen...het gebeurd nog steeds. Mengele was de meest gevreesde dokter in Auschwitz, maar de grootste lafbek als het er echt op aankwam na de oorlog ( en waarschijnlijk liet hij de vuile was ook opknappen door anderen in Auschwitz ).
Op het internet en in boeken valt veel te lezen over jozef Mengele, maar voor een man waar ik geen respect voor kan hebben wil ik niet verder uitweiden. Wees daarom zo vrij als je interesse hebt, jezelf in deze man en zijn experimenten te verdiepen...of niet.
tweelingen en dwergen.
Als de goederentreinen aankwamen in Birkenau stond hij al blij te popelen om nieuwe exemplaren te verzamelen. Zijn experimenten hadden volgens onderzoek geen toegevoegde waarde en was het meer zijn eigen fascinatie.
"Het was een goede manier om carrière te maken, of om wetenschappelijke doorbraken te bereiken. "
Zien we dat niet vaak dat de grootste pestkoppen niks waard zijn als ze alleen zijn of als het er echt op aankomt!!
Op het internet en in boeken valt veel te lezen over jozef Mengele, maar voor een man waar ik geen respect voor kan hebben wil ik niet verder uitweiden. Wees daarom zo vrij als je interesse hebt, jezelf in deze man en zijn experimenten te verdiepen...of niet.
Iedereen kent wel verhalen over harteloze kinderen die de pootjes en vleugels van insecten uittrekken als vermaak. De nazi artsen waren dergelijke kinderen, het enige verschil was dat zij mensen gebruikten.
In blok 11 wordt “recht”gesproken. Te langzaam werken, een SS-er aanspreken, een aardappel stelen, iets bezitten wat je niet geacht wordt te bezitten…alles kan je dood betekenen, een afranseling, ophanging aan speciale palen, gevangenisstraf in de sta-cel, extra zwaar werk of indeling bij een strafcompagnie..
Regelmatig “meste” Gestapochef Grauber blok 11 uit” Hij besliste over leven of dood. Ter dood veroordeelden werden nog diezelfde dag met een nekschot afgemaakt. Ze moeten zich uitkleden en kregen met een viltstift hun gevangenennummer op het lijf geschreven.
SS-er Perry Broad: Tussen blok 10 en 11 wachten enkele gevangenen met draagberries en met de lijkwagen. Een gevangene, uitgekozen om zijn kracht, duwt de eerst twee slachtoffers voor zich uit en drukt hen met het gezicht tegen de muur. Voor je kijken klinkt het bevel. Het schot knalt. Schot na schot wordt afgevuurd. Slachtoffer na slachtoffer valt reutelend om. De doder overtuigt zich van de effectiviteit van zijn schot, afgevuurd van op een paar centimeters. Met zijn voet draait hij de man op de rug, plaatst zijn wapen op diens voorhoofd en trekt op die manier de oogleden open. Als de man nog kreunt zegt een van de SS-leiders “dieser Kerl muss noch eine haben”. Een tweede schot in de slaap of het oog maakt een einde aan het kreunen. De gevangenen met de draagberries lopen af en aan en gooien de lijken op een hoop in een hoek van de executieplaats. De schutter herlaadt zijn pistool.
De waskamer in de gevangenis waar vrouwen en mannen zich mochten uitkleden en wassen voordat ze geëxecuteerd werden. Er werd ze verteld dat ze zich moesten reinigen voordat ze vrij werden gelaten. Dit deden de Duitsers om de rust te bewaren en paniek te voorkomen. Vervolgens moesten ze met zijn tweeën naakt naar buiten lopen en werden ze doodgeschoten op de “death wall”. Andere gevangene moesten de lichamen op een hoop gooien, zodat ze later verbrand werden. Het was lopende band werk deze executies. En ik kan me niet voorstellen dat de Sonderkommando het een fijn baantje vond..toch?? Hoe geraffineerd en psychologisch de SS-ers waren, blijf ik me over verbazen. Ik denk dat velen echt dachten dat ze vrij waren, totdat ze buiten kwamen...
Typerend voor deze gevangenis in de kelder van dit gebouw zijn de “sta-cellen”. Dit zijn ruimten die te klein zijn om erin te gaan zitten. De enige ventilatie in de cel is een opening van 5 bij 5 cm. Vier tot 6 veroordeelden worden tot de volgende ochtend samengedromd in deze ruimte die niet groter is dan 90 bij 90 cm (telefooncel). Wie dan nog leeft kan weer aan het werk, om ’s avonds opnieuw in de sta-cel te belanden. Soms dagen na elkaar. Doordat het ijskoud was in de cel, stierven veel gevangene door bevriezing en anders wel door verstikking. De SS-er bewakers vonden het ook leuk om hun honden voor de cel flink tekeer te laten gaan. Dit joeg sommige gevangene zoveel angst aan, dat zij letterlijk stierven van angst.
Als je als bezoeker de ruimte van de sta-cellen inloopt, denk je dat je in een stookhok bevindt. In deze ruimte wordt aan alle kanten gezwegen wat er zich afspeelde. Ik had foto’s van de sta-cellen gezien in een boek en al staande in de ruimte realiseerde ik mij dat dit ruimte was waar die gruwelijkheden plaatsvonden. De sta-cellen zijn niet meer in originele staat en omdat er geen uitleg is in de ruimte, heeft het meer weg van een stookhok dan een cellencomplex: klein en benauwd. Dat is eigenlijk waar ik het meeste moeite mee had....Waarom mocht ik geen foto's maken,...Waarom mocht ik op veel plekken niet komen en werd er voor mijn gevoel zoveel verzwegen......Schamen ze zich over wat er gebeurd is of kunnen de gruwelijkheden het daglicht niet verdragen. Block 10, waar de medische experimenten plaatsvonden, was afgesloten. Niks maar dan ook niks heb ik kunnen aanschouwen wat er gebeurde in Block 10....en voor mijn eigen beeldvorming had ik dat wel willen zien.
Lagerführer Karl Fritzch krijgt een bevel een eerste test uit te voeren. Op 3 september 1941 wordt gevangenenblok 11 vrijgemaakt. 250 zieke gevangenen worden van hun ziektebed in het hospitaalblok gelicht en naar de keldercellen van blok 11 gebracht. Iets later volgen 600 Russische krijgsgevangenen. De vensters worden dichtgesmeerd met aarde. De Zyklon-B-kristallen worden in de cellen gegooid en de deuren worden gesloten. Op 4 september opent Palitizsch met een gasmasker op de deur. Als hij constateert dat niet alle gevangenen dood zijn, gooit hij een nieuwe portie kristallen in de kelders. Na een doodstrijd van 2 dagen zijn alle gevangenen gestorven. De lijken in de kelders van blok 11 worden van het uniform ontdaan en naar het crematorium gebracht. Het vervoer van de lijken duurt de hele nacht.
Verslag kampgevangene en verpleger Wojciech Barz: We moesten de lijken uit de keldercellen halen. We zagen dat een grote groep Russische gevangenen in die cellen waren vergast, samen met de zieke gevangenen die wij daarheen hadden moeten brengen. Wat we zagen toen we de celdeuren openmaakten, leek op een overvolle koffer. De lijken vielen ons tegemoet. Ik schat dat telkens zo’n 60 lijken opeengepakt zaten in één kleine cel.
Het was er zo vol dat ze niet konden omvallen toen ze dood waren, maar rechtop bleven staan”.
THE SOUL ALWAYS KNOWS WHAT TO DO TO HEAL ITSELF.
THE CHALLENGE IS TO SILENCE THE MIND.
Till next time...., Love Danielle
(dubbel klik op de foto om hem groter te kunnen zien)
(dubbel klik op de foto om hem groter te kunnen zien)
Ben je na het lezen van mijn blog geïnteresseerd geraakt in het museum, bezoek de website: http://auschwitz.org/en/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten