"The strongest aren't always those who win, but those who don't give up when they lose."
Deze inspirerende tekst zette mijn neefje op zijn instagram en ik moest meteen aan mijn struggles met mijn blog denken. Vooral "don't give up " is iets dat als een paal boven water staat als je een blog begint.
Tot nu toe vind ik het heel leuk om met mijn blog bezig te zijn en geeft het mij veel energie. Ik kan mijn creativiteit en mijn behoefte om te delen hierin kwijt. Het voelt bijna als een soort verslaving, maar dan in positieve zin. Dat mijn blog goed wordt ontvangen door mijn omgeving werkt daarin positief mee. Dat stimuleert en motiveert mij om verder te gaan en mezelf te blijven ontwikkelen ten aanzien van mijn blog.
Ik had net een heel interessant gesprek met mijn dochter, die zich aan het voorbereiden is voor de finale van de kunstbende van aanstaande zaterdag, over old en new school. Zij, net als ik, leert het zichzelf allemaal aan, maar is wel opgegroeid in een wereld van social media, computers en hun apps. Ik, die opgegroeid is met een typemachine en haar eerste computer kocht toen ze 21 jaar oud was. Nog geleerd heeft hoe je old school foto's ontwikkeld en afdrukt met de juiste menging van de chemicaliën in een donkere kamer. Wel grappig als je erover nadenkt hoe snel de wereld om mij heen is veranderd en ontwikkeld in een kort tijd bestek.
Toch is het samenvoegen van deze twee werelden van old en new school wel heel interessant en inspireren mij voor nieuwe ideeën die ik in de toekomst zeker wil uitproberen in mijn blog....want ik wil mezelf blijven ontwikkelen en verrassen. Anders wordt het leven ook zo saai.
Maar dat blog blijft toch best wel een ding in mijn leven. Het is een blijvende zoekweg hoe ik het integreer in mijn leven. De combi van een gezin+ hond en het schrijven van blogs is een uitdaging, want net op het moment dat je lekker aan het werk bent of een leuk idee hebt, hoor je "MAM" of je moet toch echt die boodschappen doen voor het avondeten. Dagen lopen nou eenmaal nooit zoals ik dat graag zou willen...maar daar ben ik vast niet de enige in, toch?
En dan de techniek die erbij komt kijken...de wereld van HTML, YouTube kanaal, facebook en het begrijpen en kunnen toepassen van de fotobewerkings apps....en de beperkingen van blogspot.
Samen met een vriend verken ik de wereld van HTML en zie ik mezelf naar computercodes kijken en ze leren te begrijpen. Voor mijn gevoel gok ik nog steeds maar een eind heen en hoop ik dat het goed komt....en meestal is dat ook zo :)
Ooit gaat het me lukken al die leuke verhalen en dingen die ik meemaak ook werkelijk met jullie te delen op mijn blog. Voor nu blijven het leuke gedachtes en filmpjes in mijn hoofd, maar ooit (later als ik groot ben ;) ) vertel ik jullie dat verhaal over mijn hond die heerlijk uit de sloot komt sprinten richting mij. Zeiknat van de sloot, kroos en waterplanten op zijn hoofd en volop tegen mij aanspringt om me laten zien hoe blij ze is met mij....of ik dat ook was?!! Ik werd versiert door een waterplant, kreeg een heerlijke parfum op van de moddersloot en had een nieuw design shirt met kroos en zand met een hondenkus op mijn gezicht. Wat wenst een mens nog meer om zijn dag goed te beginnen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten