"The strongest aren't always those who win, but those who don't give up when they lose."

Deze inspirerende tekst zette mijn neefje op zijn instagram en ik moest meteen aan mijn struggles met mijn blog denken. Vooral "don't give up " is iets dat als een paal boven water staat als je een blog begint.

Tot nu toe vind ik het heel leuk om met mijn blog bezig te zijn en geeft het mij veel energie. Ik kan mijn creativiteit en mijn behoefte om te delen hierin kwijt. Het voelt bijna als een soort verslaving, maar dan in positieve zin. Dat mijn blog goed wordt ontvangen door mijn omgeving werkt daarin positief mee. Dat stimuleert en motiveert mij om verder te gaan en mezelf te blijven ontwikkelen ten aanzien van mijn blog.

Ik had net een heel interessant gesprek met mijn dochter, die zich aan het voorbereiden is voor de finale van de kunstbende van aanstaande zaterdag, over old en new school. Zij, net als ik, leert het zichzelf allemaal aan, maar is wel opgegroeid in een wereld van social media, computers en hun apps. Ik, die opgegroeid is met een typemachine en haar eerste computer kocht toen ze 21 jaar oud was. Nog geleerd heeft hoe je old school foto's ontwikkeld en afdrukt met de juiste menging van de chemicaliën in een donkere kamer. Wel grappig als je erover nadenkt hoe snel de wereld om mij heen is veranderd en ontwikkeld in een kort tijd bestek.

Toch is het samenvoegen van deze twee werelden van old en new school wel heel interessant en inspireren mij voor nieuwe ideeën die ik in de toekomst zeker wil uitproberen in mijn blog....want ik wil mezelf blijven ontwikkelen en verrassen. Anders wordt het leven ook zo saai.

Maar dat blog blijft toch best wel een ding in mijn leven. Het is een blijvende zoekweg hoe ik het integreer in mijn leven. De combi van een gezin+ hond en het schrijven van blogs is een uitdaging, want net op het moment dat je lekker aan het werk bent of een leuk idee hebt, hoor je "MAM" of je moet toch echt die boodschappen doen voor het avondeten. Dagen lopen nou eenmaal nooit zoals ik dat graag zou willen...maar daar ben ik vast niet de enige in, toch?

En dan de techniek die erbij komt kijken...de wereld van HTML, YouTube kanaal, facebook en het begrijpen en kunnen toepassen van de fotobewerkings apps....en de beperkingen van blogspot.

Samen met een vriend verken ik de wereld van HTML en zie ik mezelf naar computercodes kijken en ze leren te begrijpen. Voor mijn gevoel gok ik nog steeds maar een eind heen en hoop ik dat het goed komt....en meestal is dat ook zo :) 

Ooit gaat het me lukken al die leuke verhalen en dingen die ik meemaak ook werkelijk met jullie te delen op mijn blog. Voor nu blijven het leuke gedachtes en filmpjes in mijn hoofd, maar ooit (later als ik groot ben ;) ) vertel ik jullie dat verhaal over mijn hond die heerlijk uit de sloot komt sprinten richting mij. Zeiknat van de sloot, kroos en waterplanten op zijn hoofd en volop tegen mij aanspringt om me laten zien hoe blij ze is met mij....of ik dat ook was?!!  Ik werd versiert door een waterplant, kreeg een heerlijke parfum op van de moddersloot en had een nieuw design shirt met kroos en zand met een hondenkus op mijn gezicht. Wat wenst een mens nog meer om zijn dag goed te beginnen....

Tot de volgende keer......Love danielle

  

Een maaltijd in het kamp.

Ontbijt: een halve liter zwarte surrogaatkoffie of kruidenthee, zonder suiker.

Lunch: een liter waterige soep.

Avondeten: 250 gram brood (beschimmelt), halve liter koffie en uiterst kleine porties smeerkaas, margarine, jam en soms een stukje worst.

En dan de hele dag keihard werken zonder pauze.......en nu hoor ik velen al klagen als ze even moeten kuchen en melden ze zich ziek. Mijn oma zei altijd: "Die hebben vast de oorlog niet meegemaakt."

 Het brandweer reservoir gebouwd als een zwembad rond 1944.

Voor de hele wereld ben je iemand, maar voor iemand ben je de hele wereld.

Ik liep voorbij en zag haar...ze liet me niet meer los. Het was alsof ik mezelf zag, alleen was ik het niet...... Wat voor hart en geweten heb je om dit lieve meisje linea recta de gaskamer in te sturen.

Forget what hurt you, but never forget what it taught you!

Tekeningen zijn gemaakt door gevangenen.

 You don't need someone to complete you

You only need someone to accept you completely

 Van 26 maart 1942 tot augustus van dat jaar, waren Block 1 -10 gebruikt als kamp voor vrouwen. Deze was gescheiden door een hoge muur van het mannenkamp. Ongeveer 17.000 vrouwen, Joods en andere nationaliteiten, werden vanuit Duitsland en andere delen van Europa hier heengebracht.

Gedurende deze 4 maanden werden een paar duizend vrouwen naar de gaskamers gebracht of zij gingen dood door de slechte condities in het kamp (uithongeren, epidemieën, gebrek aan sanitaire faciliteiten en slavenarbeid). De vrouwen die in augustus nog in leven waren, gingen toen naar het nieuwe vrouwenkamp in Auschwitsz II-Birkenau of Sector BI. Als je je realiseert dat er alleen voor 1943 foto's werden gemaakt van de gevangenen.........al die foto's op de muren die je aanstaren. Al die anderen hebben geen gezicht, alleen maar een nummer of enkeltje gaskamer.

Some people come in your life as blessings,

others come in your life as lessons.

Till next time in Auschwitz part 4.

Love danielle

Ben je na het lezen van mijn blog geïnteresseerd geraakt in het museum, bezoek de website: http://auschwitz.org/en/

"What ever you decide to do, make sure it makes you happy."

Reuring is een ieder jaar terugkerend internationaal zomerfestival in Purmerend met muziek en theater. Al moet ik bekennen dat mijn fijnste herinneringen uitgaan naar de Reuring van vroeger toen je nog met je picknickkleed en je eigen meegebrachte goodies jezelf liet entertainen door theater en muziek. Voor mijn gevoel was het toen meer het feest van het volk en toegankelijk voor iedereen.

Vandaag de dag moet de organisatie zich meer commercieel opstellen om het nog mogelijk te maken.

Zelf gebrachte goodies zijn uit den boze en je bent verplicht je drank en versnapering te halen bij de overheerlijke goodies van de foodtrucks. Dus het is niet meer voor iedere portemonnee haalbaar. Desalniettemin blijft het een leuk zomerfestival met een gevarieerd programma.

Als eerste bezocht ik de voorstelling Pelat van de Spaanse Joan Catalá. Het is een prachtige 45 minuten durende pure en stille voorstelling die dans, theater en circus combineert. Het is bewonderenswaardig hoe Catalá met minimale middelen als een houten paal en een emmer , je steeds meer betrokken krijgt in de omtrek van zijn cirkel. Hij weet met stiltes, mimiek en minimale middelen verwachtingen en spontane interacties te creëren met het publiek. Zo zie je maar weer, ook al spreken we allen een andere taal, we begrijpen elkaar uiteindelijk allemaal.

Ik heb de filmpjes moeten inkorten vanwege reglementen in blogspot...veel kijkplezier! Een korte impressie van de voorstelling Pelat.

De liefde van een tante gaat ver.....maar tja als je maar lol hebt!

De rest van de avond heb ik genoten van de muziek van tribute bands TOTO, David Bowie, Prince en Lisa Loïs die Adele liet horen.  Daarna op het fietsje naar huis met mooie liedjes in mijn hoofd.....

Love Danielle

DON'T MAKE LIFE PERFECT, MAKE IT INTERESTING

Ik heb nu 3 blogs gewijd aan mijn trip aan Polen en heb de behoefte om even over iets anders dan Auschwitz te bloggen. Uiteraard komt er nog een vervolg van Auschwitz Part 3, maar er zijn ook nog zulke leuke andere dingen om met jullie te delen. En ik had even een vrolijke noot nodig na al die zware verhalen van Auschwitz.  Jullie ook?

En wat is er niet leuker dan mijn bezoek aan het museum Jan van der Togt in Amstelveen met jullie te delen.

Ik was getipt dat er een prachtige expositie was van Micky Hoogendijk, die wij allen kennen als de ex van Adam Curry. Het museum biedt veel van de eigen kunst van meneer van der Togt (zie foto's), maar ik moet eerlijk bekennen dat ik heel blij werd van de expositie van Micky Hoogendijk. In één woord "Prachtig".

Haar unieke stijl van fotografie brachten mij in verwondering. De serie fotografische uitbeeldingen van hoe zij haar huwelijk heeft ervaren is interessant om te zien en tegelijkertijd confronterend en herkenbaar. De emoties die je in elke relatie tegenkomt wordt prachtig op een Micky Hoogendijks manier weergegeven. De film, die zij heeft gemaakt over haar project, is te zien in de filmzaal en ik heb nooit geweten dat ze zo'n prachtige stem heeft. Daarnaast was ik verrast dat ze in Austin Texas USA woont.....Ik heb haar niet gezien toen ik daar was in december :) 

Ik ben nog steeds aan het worstelen en spelen met het blog en zijn techniek en snap af en toe (eigenlijk heel veel!!) niet waarom de computer doet wat hij doet. Soms pakt het verrassend uit en doet de computer iets wat ik heel leuk vindt, maar geen flauw idee heb hoe ik dat gedaan heb. En soms ..tja die kun je zelf wel invullen. Toch blijf ik nieuwe dingen ontdekken en hou ik de motivatie om door te gaan door jullie motiverende berichten die ik ontvang...THANKS!!

Veel plezier...Love Danielle.

 En als je gaat...heel veel plezier en check het boek van Micky Hoogendijk in de winkel van het museum. 
Met de museumjaarkaart kun je gratis naar binnen en parkeren kun je in de buurt (gratis).

Ben je na het lezen van mijn blog geïnteresseerd geraakt in het museum, bezoek de website: https://www.jvdtogt.nl/