A sparkle of Dani's world

China…..

mijn 2^e dag: het beklimmen van de Chinese muur.

Let’s find some beautiful place to get lost

NI HOA

China..het land van de vele mysteries en mooie kleuren.

Steen na steen ontstond de Chinese muur…het is nu één van de zeven wereld wonderen.

6400km lang en daarmee het grootste verdedigingswerk van China. De mmur is 7 tot 8 meter hoog en ongeveer 6,5 meter dik. Ook zijn er meer dan 1300 wachttorens. Hij loopt van de Jiayuguan-pas in de provincie Gansu in het westen tot de Shanhaiguan pas aan de kusten en de Bo-Hai in het oosten…de muur waar vroeger soldaten de wacht hielden en vreemdelingen wegjoegen.

De keizers van de Ming-dynastie realiseerden zich heel erg goed, hoe belangrijk een verdedigingsstructuur was. 200 jaar lang deden ze er alles aan om de muur te bouwen en te versterken. Naast hoge belastingen voor de bevolking, werkten vele slaven, arbeiders, boeren en soldaten met bloed zweet en tranen aan de muur. Als je stierf dan werd je lichaam verwerkt in de muur die op een draak lijkt…
Waakt de “muurdraak” over de zielen van de gestorven mensen? Dat zou een mooie gedachte zijn, maar ik denk dat daarvoor de Chinese cultuur te hard was. Wat denk jij?

Al vroeg waren we op pad (8.00 uur) om de ochtendspits in Beijing te vermijden en de mist te zien optrekken tussen de bergen in het mooie landschap. De bus reed ons naar de toeristische attractie van de Chinese muur en zoals het altijd op toeristische plaatsen is…het was al vroeg druk. Maar het was te doen en zo liepen met onze groep naar de muur…met een keuze in het vooruitzicht. En daar hou ik van!


 De gids vertelde ons dat wij links en rechts de muur konden beklimmen. De ene kant was toeristisch (korte kant) en makkelijk begaanbaar en de andere kant voor de avonturiers (lange kant).  Je snapt welke kant ik op ging J . 


Met mijn maatje de camera om mijn nek besloot ik eerst de avonturiers kant op te gaan en als ik tijd overhad de makkelijke kant te belopen. Een beetje uitdaging en niet teveel massa toerisme trok mij wel aan.

Ik vind het namelijk heerlijk om in mijn eentje op pad te gaan en te kijken welk avontuur me te wachten staat. Ik klom de trappen op naar de avonturiers kant en begon mijn klim. Want een klim was het…soms was je blij dat er relingen aan de zijkant van de muur hingen waar je je letterlijk aan omhoog trok. Echt geen grapje!! Met volle wind in je haar. Enige conditie en goed ter been zijn is wel vereist op deze kant van de muur, maar het neemt niet de aderline en vreugde weg die je ervaart door de muur te bewandelen. Wat een uitzicht naarmate je verder de muur beklimt en blijheid als je de volgende wachttoren weer bereikt hebt. Want oefff mijn hoogtevrees speelde mij enigszins wel parten.Stijl omhoog en stijl omlaag. Ondanks dat ik goede gympen aan had met profiel, hing ik regelmatig bengelend aan de reling. Gelukkig hadden alle mensen, die zo stoer waren dit avontuur aan te gaan, er last van en konden we regelmatig lachen om elkaars bloopers J Het heerlijke vond ik de rust die je op deze muur ervaarde, want dat was wel anders op de toeristische kant.

Regelmatig gingen de gedachten door mijn hoofd hoe het geweest moest zijn voor de soldaten, arbeiders en de slaven die hier zoveel uren hadden doorgebracht. Hoe deden zij dat elke dag met hun korte benen? Waar leefden ze van en hadden ze plezier met elkaar? Ik denk dat het afzien was en een heel eenzaam en koud bestaan, ver van familie en vrienden. Maar staande op de muur met de wind in je haren en een prachtig landschap aan je voeten ervaarde ik oprecht vrijheid…heerlijk!!

Na een tijd de muur beklommen te hebben en eigenlijk tot de conclusie te zijn gekomen dat het er steeds hetzelfde uitzag.  Er geen meerwaarde was om door te lopen als ik ook nog de andere kant van de muur wilde zien, besloot ik om te keren en op zoek te gaan naar de toeristische kant. Eerlijkheidshalve werd deze beslissing ook wel gevoed door mijn hoogtevrees, want de muur en de trappen werden steeds steiler naarmate ik meer verwijderd raakte van de ingang. Ook de terugweg was nog een leuke uitdaging, vooral omdat er af en toe wat regendruppels vielen. En raad eens wat dat deed met de al gladde stenen! Ach soms moet je ook het publiek een beetje entertainen als toerist J

Toch ging mijn adrenaline level weer omhoog toen ik mijn weg begon op de toeristische kant…wat zou die mij te bieden. Ik word altijd heel nieuwsgierig naar wat er gaat komen en wat er op mijn pad zou kunnen kruisen. En natuurlijk hoopte ik om mooie plaatsje te kunnen schieten met mijn camera.

Wat maakte dat de Chinezen de Chinese muur gingen bouwen? 

De Chinezen realiseerden zich dat ze heel kwetsbaar waren in het Noorden, want elke dag was er wel een nomadisch volk dat die grenzen overviel. Het lukte de Chinezen om een handelsakkoord te maken met de Nomaden en toen ging het wel een tijdje goed. Maar tja als er dan weer een nieuwe heerser kwam, begon het gehele spel van onderhandelen weer opnieuw. De Chinezen hadden hier wel genoeg van en in hun ogen hadden ze 4 keuzes die ze door verschillende dynastieën hebben geprobeerd:

·     Het organiseren van campagnes om de nomaden uit de buurt weg te drijven. Deze optie bleek te duur en er zaten veel risico’s aan vast.

·     Het maken van uitkijkposten. Alleen reageerden de uitkijkposten te traag om een goede aanval mogelijk te maken bij een lage grens.

·    Een relatie met ze aangaan. In eerste instantie ging deze optie wel goed, maar de Chinezen vonden zichzelf te goed om een relatie met ze aan te gaan. Ze zagen de nomaden als mensen met een dierenhart, die aan de rand van de wereld woonden…ze hadden geen respect voor ze en keken op hen neer.

·     Een muur bouwen om de nomaden tegen te houden….en dit hebben ze gedaan. Er zijn drie dynastieën die zich hiervoor hebben ingezet, de Qing-, Han- en Ming dynastie.

De Qing dynastie, onderleiding de eerste keizer Qing Shi Huang, verbond de eerste muren met een lengte van 480 meter.

Voor de Han dynastie werd het verbeteren van de muur heel belangrijk. In deze periode werden ze veel aangevallen door de Hunnen. De keizer onderhandelde wel met ze en voerde campagnes tegen hen, maar het was te duur en daarom werd de muur hersteld.  Ze herstelde de muur waar hij beschadigd was  en bouwden stukken muur bij tot in de Gobi woestijn.

De keizer zei dat het nodig was om tot in de Gobi woestijn te bouwen om het groeiende land te beschermen, maar het doel was eigenlijk om de zijde route te beschermen. Dit was namelijk de belangrijkste route om de zijde naar andere delen van de wereld te vervoeren.

Maar in de Ming dynastie werden de meeste muren gebouwd. De meeste muren waar ik over gelopen heb, stammen uit die tijd. Tijdens de Ming dynastie was het verboden om handel te drijven met de “barbaren”, maar zoals er vaak gebeurd was er ontrouw aan de Keizer Ming. Een ontrouwe grensofficier liet het nomadische volk Mantjoes toe en de keizer Ming had geen scheen van kans om ze tegen te houden.

Doordat de bouwtechnische kennis toenam gebruikte elke dynastie andere methoden om de muur verder af te bouwen. In de Qing-dynastie werden eerst de wachttorens gebouwd, welke meestal twee schoten van elkaar waren verwijderd. De werklui vulden de houten frames met aarde welke stevig werd aangestampt. Wanneer het frame werd verwijder bleef een stevige muur over. De technieken van de Han dynastie waren niet veel verbeterd. De muren uit de  Ming dynastie bestonden veelal uit bakstenen. De enorme hoeveelheid bakstenen werden met behulp van stookovens gemaakt en waren even sterk als het hedendaagse metselwerk. Met aarde werden de stenen muren opgevuld welke de meest onmogelijke terreinen doorkruisten, met soms wel een stijgingen van 70%. De muur zou niet hebben bestaan zonder de inzet van miljoenen arbeiders. Daarom is het beter om de bouw van de muur te beschrijven als een verhaal van zweet en vastberadenheid, in plaats van een verhaal over technologie.

Even buiten de Muur werden tevens vuurbakentorens geplaatst. Soldaten die hier de wacht hielden zagen een vijand het eerst. Afhankelijk van de omvang van het vijandelijke leger werden vuren gestookt: 1 vuur voor 100 soldaten, 2 vuren voor meer dan 500 soldaten, 3 vuren voor meer dan 1000 soldaten , 4 vuren voor meer dan 5000 soldaten en 5 vuren voor meer dan 10.000  vijandelijke manschappen. Het vuur werd gemaakt door een mengsel van hout, stro en mest. Toen men het buskruit uitvond, werden ook kanonschoten ter waarschuwing afgevuurd. De muur werd bewaakt door miljoenen mensen vanuit de meer dan 1300 forten en uitkijktorens.

Ook werden de soldaten geholpen met het bestrijden van de vijand door bouwkundige ontdekkingen zoals de steunberen. Deze steunberen waren blokken die met regelmaat boven de muur uitstaken, waar de troepen hun spullen konden opslaan. Ze werden zo ontworpen dat ze werden beschermd wanneer de vijand vanaf beneden pijlen afschoot. Ze waren uitgerust met gaten zodat de bewakers de invallers wel konden beschieten. De wachttorens waren plaatsen waar de soldaten leefden en waar ze hun spullen konden bewaren. De torens lagen altijd in het zicht van een andere toren zodat ze elkaar konden seinen. Boven op de torens stonden kruisbogen, later werden deze dus vervangen door de kleine kanonnen.

Chinese keizers plaatsten hele garnizoen langs de grens. De soldaten dienden in kleine groepjes en leefde en werkten in de wachttorens van de muur. Hun werk bestond voornamelijk uit het in de gaten houden van eventuele invasies. De soldaten waren uitgerust met een harnas en een helm en zware kruisbogen. Elke wachttoren had een vlag of een fakkel waarmee signalen konden worden gegeven wanneer de vijand in zicht was. Sommige grenssoldaten werkten ook als plaatselijke agenten, vooral langs de zijde route. Veel van de garnizoenen waren in staat om zichzelf te onderhouden door de nabij gelegen stukjes grond om te bouwen tot landbouwgrond.


Toch was het leven en werken op de muur geen luxe. Het was koud, saai op de dagen dat er niet veel gebeurde en redelijk eenzaam. Maanden zagen ze hun eigen gezinnen niet en het loon was ook niet altijd hoog, maar het was wel een eer om op de muur te dienen. En klagen deed je niet, want dat zou respectloos zijn naar de keizer toe en had hele grote gevolgen. En die mentaliteit heerst er nog steeds onder de Chinezen. Ze zullen bijna nooit zeggen wat ze werkelijk denken en al helemaal niet over de regering, maar daar in een ander blog meer over.

Mijn avontuur op de toeristische kant van de muur was anders, maar ook weer leuk. Het is een drukte van belang van dartelende mensen, bruispaartjes die een mooie trouwfoto willen hebben, mensen met thermoskannen en lunchtasjes en als blanke buitenlander voer je echt niet de boventoon qua aanwezigheid. De Chinezen zelf bezoeken ook graag de muur en dat ze duwen met hun ellebogen en kwatten op de grond moet je je daarom niet over verbazen of storen. Dat hoort nou eenmaal bij hun cultuur. Het is een levendig, kleurig en enerverend schouwspel op deze kant van de muur, die mij vele mooie plaatjes heeft opgeleverd en mij menigmaal aan het lachen heeft gemaakt. Deze kant van de muur is makkelijker beklimbaar en biedt weer andere elementen qua natuur en architectuur van de muur. Gelukkig had ik nog genoeg tijd om ook dit deel van de muur te bewandelen, want ik had het zeker niet willen missen.

Na een kopje thee of een heerlijk bakje koffie te hebben gedronken bij het plaatselijke restaurant, want dit was ons verzamelpunt, vertrokken we voor de lunch naar een ander restaurant op het terrein. En dat is het heerlijke van KRAS reizen…het wordt allemaal goed geregeld. Na de lunch liepen we terug naar de bus om verder te gaan naar ons volgende avontuur van die dag.

Tot de volgende keer in het vervolg van de serie China: The Ming Tombs ofwel de graven uit de Ming dynastie….. Tot dan!

One who lives, sees much.

One who travels, sees more.

Zajian

Love Danielle

Bronnen: 100 mooiste schatten van China, China door Dr. John Makeham, China door Edward L. Shaughnessy, Hedendaags China door Zhang Yao & Bu Yi en eigen materiaal.

Wil je ook naar China? Kijk op : https://www.kras.nl/

** Klik op de foto om hem beter te kunnen zien.