My
name is Lola…..
Smile a little more
Regret
a little
less……
Maandag was weer
zo’n dag…onrustig en onvoorspelbaar.
Vol
enthousiasme ging ik met mijn baas de
auto in om naar Sjors te gaan van El Perro Cazador..althans dat dacht
ik. De weg erheen klopte, het adres
klopte en Sjors was er ook, maar dat was het wel zo’n beetje. Niets vermoedend
was ik weggelokt uit mijn heerlijke warme bench naar de vuurwerktraining van Bas. Hoe haalde mijn
baas het in zijn hoofd!
Ik
wandelde op mijn gemak het terrein van El Perro Cazador op en ook was daar mijn
vriend Harry. Nou wat wil ik nog meer
dacht ik nog: “lekker spelen met Harry en koekjes krijgen als beloning”. Tja,
hoe moeilijk kan de avond zijn.
Juist met die gedachte ging ik dus de
mist in.
We
werden naar een grasveldje gebracht, ik en nog 3 anderen, en daar mochten we
wat rond rennen. Heerlijk, dacht ik nog: “ vrijheid”. Er werden wat sterretjes
opgestoken en blondie als ik was had ik niks door. Die sterretjes waren ook nog wel gezellig,
ook al was er niemand jarig en ook de taart bleef uit. Maar toen..Sodejanhen!!! Bommen en granaten!! Ze gingen gewoon rotjes afsteken. Zijn ze
niet goed wijs. Ik rende naar het hek en zette mijn kont er tegenaan. Ik probeerde
nog via het hek weg te sluipen, maar er was geen
vluchten aan. Nog meer rotjes
en lichtjes…
Wat
is hier aan de hand? Is de hel losgebroken? Waar is mijn baas en waarom red hij
mij niet?
Stond mijn baas
daar gewoon leuk te lachen met iedereen! Ik had het niet meer en in mijn stress rende
ik naar mijn baas. Kroop tussen zijn benen en hoopte dat hij mij zou
beschermen. Hij klopte wat op mijn hoofd
en daar bleef het bij. Wat heb ik nou aan zo’n baas!
Gelukkig
komt aan alles een einde en mochten we uiteindelijk naar huis. Mijn vriend
Harry vond het vuurwerk niet zo spannend als ik. Nou , ik was blij dat ik weer de auto in
mocht en richting huis reed. En waar ik anders
nooit zo voor te paaien ben, mocht nu wel. Alle
huisgenoten mochten me knuffelen, me dicht tegen hen aanhouden en heerlijk
tegen me aankruipen…Wat een avond!
En wat denk je: Ik moet nog 9 keer naar vuurwerk training.
Hoe halen ze het in hun hoofd!
Maar
tja wat voor keuze heb ik?!! Ze noemen het een hondenleven.
De jacht naar...? En de geluiden die Lola maakt als ze het hol ingaat met haar snuit...
De volgende dag mocht ik heel relaxed
mijn ding weer doen op het grasveld…de jacht op …? Ach, het leven is zo slecht
nog niet. Gewoon niet denken aan volgende week maandag. Misschien moet ik dan
maar zeggen dat ik buikpijn heb en niet naar de vuurwerktraining kan. Zouden ze
daar intrappen denk je?
Let
Love
Rule
Love
Danielle
** klik op de foto om hem beter te kunnen bekijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten