A sparkle of Dani's world

Zorg dat je te weten komt wat je in je mars hebt.

Genghis Khan was een tentoonstelling die ik bezocht in april 2017 in het Militair museum in Soest. Een prachtige tentoonstelling over een Mongoolse legenda die je meeneemt in zijn wereld en hoe hij is geworden wie hij was. Helaas is de tentoonstelling niet meer te zien in het museum, maar het positieve daarvan is dat ik extra veel fotomateriaal van de tentoonstelling kan laten zien in mijn blog. Hierdoor krijg je een completer beeld van deze legenda.

En mocht je nog iets willen doen in het laatste stukje van de herfstvakantie, dan is dit museum voor jong en oud een aanrader waar je met gemak zo een dag vertoefd door de mooie tentoonstellingen en de activiteiten die ze organiseren. Kijk op hun site voor meer info: https://www.nmm.nl/

Genghis Khan was een tentoonstelling met veel kleur en mooie teksten, waarin ik de vrijheid heb genomen om ze zoveel mogelijk te fotograferen. Echter zijn de foto’s niet altijd even scherp geworden als ik zo willen, doordat er meer mensen rondlopen op zo’n tentoonstelling. En als jij denkt ik klik, dan denkt diegene naast je ik stoot!! Maar tja het is zoals het is en ik heb mijn best gedaan om er een mooi geheel voor jullie van te maken…

veel plezier met Genghis Khan deel 1!

Het was trouwens de eerste tentoonstelling die ik fotografeerde, omdat ik toen met de gedachte rondliep om snel een blog te gaan beginnen.

De geheime geschiedenis van de Mongolen.

De geheime geschiedenis van de Mongolen is het enige nog bestaande verslag van het leven van Genghis Khan en het vroege Mongoolse Rijk dat door de Mongolen zelf geschreven is. Na eeuwen tot de vergetelheid gedoemd te zijn geweest, werd het in de 19^e eeuw herontdekt en in de 19^e en 20^e eeuw vertaald. Niemand weet precies wie het geschreven heeft en wanneer het geschreven is. Men denkt dat het waarschijnlijk dateert van kort na de dood van Genghis en dat de schrijver onderdeel uitmaakte van de clan van de Grote Khan.

De geheime geschiedenis vertelt het verhaal van de Mongolen, van hun legendarische herkomst, via de jeugd en opkomst van Genghis, tot de latere jaren van de heerschappij van Ogodei, de zoon van Genghis. Het is geschreven in een dichterlijke, mythische stijl en bevat zowel verslagen van echte historische gebeurtenissen als symbolische verhalen en legendes.

Dit belangrijke boek geeft inzicht in hoe de Mongolen zichzelf, hun daden en hun erfgoed zagen. Het biedt ook een persoonlijk kijkje in het leven van Genghis Khan en zijn familie, zodat er een mooie tentoonstelling van gemaakt kon worden.

Genghis wereldveroveraar te paard.

Gedurende 162 jaar was er een volk dat landen over de hele wereld angst inboezemde. Van Oost-Azië tot Oost-Europa werd gesproken over een grote bloeddorstige en barbaarse horde. Men beweerde dat ze niet zouden stoppen voordat ze de hele wereld zouden hebben veroverd.

In de 13^e en 14^e eeuw heerste het Mongoolse Rijk over he grootste deel van Eurazië. Van een bescheiden start als een stel kibbelende stammen op de steppen van Binnen-Azië klommen ze op tot heersers van het grootste aaneengesloten rijk dat de mensheid ooit gekend heeft.

De mysterieuze figuur in het oog van deze storm zou bekend worden onder de naam Genghis Khan. Hoe slaagden hij en zijn nakomelingen er in om dit rijk uit het niets op te bouwen? Waren de Mongolen moordlustige wilden, zoals de geruchten deden vermoeden, of zit er meer achter dit verhaal?

Temüijn 1162-1206.

Het verhaal van de tentoonstelling begint in een van de meest uitdagende omgevingen ter wereld: des teppen van Binnen-Azieë. Het is de 12^e eeuw. Een kleine en zwakke nomadische stam, die we tegenwoordig kennen als de Mongolen, trekt met de wisseling van de seizoenen van de ene naar de andere plek. Ze hoeden hun kuddes en jagen op voedsel in hun dagelijkse strijd om te overleven.

Men denkt dat de Mongolen oorspronkelijk in de bossen leefden en in de 10^e eeuw geleidelijk naar het westen en zuiden trokken voor een nomadisch herdersleven op de graslanden van Oost-Mongolië.

Ruim 850 jaar geleden, rond het jaar 1162, werd in de Borjigid-clan van de Mongoolse stam een baby geboren. Het kind had een bloedstolsel ter grootte van een knokkel in zijn kleine knuist geklemd. Zijn vader en moeder waren benieuwd: was dit bloedstolsel een vreselijk voorteken? Of een voorspelling van een buitengewone toekomst?

Zijn ouders noemden hem Temüjin; hij zou uitgroeien tot de grote Genghis Khan.

Een oorlog tussen iedereen.

Temüjin werd geboren in de Borjigid-clan van de Mongoolse stam. Ten tijde van zijn geboorte heerste er een grote verdeeldheid onder de Mongoolse stam. Er was sprake van een voortdurende staat van oorlog tussen de verschillende groepen en ze voerden een onbestendig bestaan vol onzekerheid en armoede.

De Mongolen waren een van de mindere stammen tussen een groot aantal nomadische groeperingen in het Binnen-Azië van de 12^e eeuw. De meeste stammen hadden veel met elkaar gemeen en deelden eenzelfde manier van leven, cultuur en taal.

Ondanks de overeenkomsten waren de groepen al generaties lang met elkaar in conflict, verstrikt in een wereld van chaos, ordeloosheid en verschuivende bondgenootschappen.

Tijdens Temüjins vroege jaren leek het haast onmogelijk dat al deze groepen ooit in één natie verenigd zouden kunnen zijn.

Onderweg.

Temüjins jonge jaren speelden zich af in een tent, de zogenaamde ger. Gers waren perfect voor het nomadische leven: hun gewelfde ronde vorm bood bescherming tegen de harde wind op de steppen. Ze konden eenvoudig vervoerd worden. Ze konden in minder dan een uur uit elkaar worden gehaald en opgezet. Ze konden ook in hun geheel op een houtenkar worden geladen, die door ossen naar het volgende kamp getrokken werd.

De mongolen bouwden deze reizende huizen van hout en vilt gemaakte van schapenwol. Ze verzamelden alle materialen uit hun omgeving en maakten alle onderdelen van het huis helemaal zelf. Binnen waren de gers eenvoudig maar gezellig. Er stonden meestal houten bedden, kasten en tafels. Er zat een gat in het dak boven een centrale haard, waarop gekookt werd. In de winter konden aan de buitenkant extra dierenhuiden worden aangebracht zodat het binnen warmer werd. In de zomer konden de huiden en het viltdoek in hun geheel worden verwijderd, waardoor een lichte en luchtige leefruimte ontstond.

9 jaar oud.

Temujn, zijn moeder, broers en zussen werden door Yesugei’s clan aan hun lot overgelaten. De familie leefde verder als eenzame verschoppelingen en moesten het zelf zien te rooien. Temujn bracht de rest van zijn jeugd geïsoleerd en in armoede door. Deze traumatische ervaring vormde in hoge mate zijn karakter en kijk op het leven.

Houten roeremmer. Links in foto

Deze houten emmer is gemaakt om yoghurt in door te roeren. Zuivelproducten zoals melk, yoghurt en kaas vormen nog steeds een belangrijk bestanddeel van de nationale keuken van Mongoleë en Binnen-Mongolië.

Melkemmers. Rechts in foto.

Melkemmers waren belangrijke huishoudelijke voorwerpen. Ze werden gebruikt om melk en zuivelproducten zoals de alchoholhoudende airag in te vervoeren. Airag werd gewoonlijk gemaakt van gefermenteerde melk van andere dieren, zoals schapen en geiten. Het drankje was enorm populair bij de Mongolen. Dronkenschap was iets om trots op te zijn en werd in verband gebracht met mannelijkheid.

Uit schaapshoorn gesneden lepel met lang handvat. (1644-1911, Qing-dysnastie) Voor in de foto.

Deze sierlijke lepel werd gebruikt voor het scheppen van melk.De Mongolen maakten voorwerpen voor dagelijks gebruik van de natuurlijke materialen uit de omgeving. Van hout, been en hoorn werden allerlei voorwerpen vervaardigd, van gebruiksvoorwerpen tot wapens. Dierenhuiden werden gelooid, pelzen werden gedroogd en van wol werd vilt gemaakt voor onder meer zadels, kleding en gers.

1. Set diergeneeskundige instrumenten in beschilderde houten doos.

In de 12^e eeuw besteedden de Mongolen veel zorg aan hun paarden. In extreme omstandigheden, als de Mongolen geen eten meer hadden, sneden de ruiters een ader in de nek van hun paard open om hun bloed te drinken. Dit werd alleen gedaan in zeer kritieke situaties en na deze vloeibare lunch hechtten ze de wond altijd weer zorgvuldig dicht. Ook nu nog zijn paarden belangrijk voor Mongolen. Deze prachtige set bestaat uit 34 diergeneeskundige instrumenten, waaronder een aderlatingsinstrument, een chirurgisch mes en een tang.

2. Brandijzers voor paarden.

Brandijzers werden door nomadische volken gebruikt om paarden te brandmerken, zodat duidelijk was van wie elk paard was. De brandmerken van de Mongolen hadden vele verschillende ontwerpen, gebaseerd op hun rijke erfenis. Ook moderne brandmerken hebben verschillende ontwerpen, zoals platen, dieren, de zon, de maan, religieuze symbolen of tekst.

3. Versierd zadel van hout, leer en ijzer.

Mongoolse zadels waren diep, met een hoge voor- en achterkant. Tijdens lange ritten werd vaak een dik stuk vilt als kussen aangebracht. Door de vorm van het zadel konden ruiters zich in volle galop omdraaien en hun pijlen afschieten. De korte stijgbeugels zorgden voor stabiliteit, hierdoor konden de Mongolen paardrijden zonder teugels.

4. Leren zweep met houten handvat en zweepstok.

Zwepen en zweepstokken werden gebruikt om paarden te trainen en in bedwang te houden. Mongolen trainden paarden al vanaf dat de dieren jong waren. Ze leerden ze om tijdens gevechten inzetbaar te zijn, hoe ze moesten rennen en draaien, hoe ze op commando’s moesten reageren en hoe ze met mensen moesten omgaan.