A sparkle of Dani's world

My name is Lola…

Achter elke traan van verdriet, zit een glimlach vol herinneringen.

Zoals jullie weten (of nog niet) is mijn vriendin Aslan vorige week onverwachts overleden..ze was 8 jaar en de hemel heeft er nu een engeltje bij. Toch mis ik haar elke dag en snap ik er niks van dat ze niet meer in haar hok zit.

Elke keer als ik naar buiten ga of de poort binnen kom, ren ik naar haar hok onder de boomhut. Ik kijk en kijk, ren rond het hok, maar zie haar niet. Ik ga boven op de veranda van de boomhut zitten en wacht op haar..maar ze komt niet.  Waar is mijn vriendinnetje Aslan? We speelden altijd zo leuk samen…vind ze me niet meer aardig en is ze weggegaan? In het filmpje kun je zien hoe we met elkaar speelden. Met onze neuzen, met het gaas ertussen, tegen elkaar, uitdagen en gewoon naar elkaar kijken…wat mis ik die tijd!

Video made by Brooke Gardeau.

Nadat Aslan was overleden, was ik zo onrustig dan mijn bazen met me zijn gaan wandelen in het bos.

Ik was er nog maar net of ik werd al geroepen (woefwoef)..zijn bazin zag mij (zwart en groot) en dacht: “oh nee”. En hij dacht: “oh ja”. Dus wij zijn gewoon ons ding gaan doen en hadden veel plezier. Zo zie je maar weer al die vooroordelen….ik word er zo moe van. Je moet het gewoon zien en plezier hebben. En woefwoef is de taal die wij met elkaar praten…niks aan de hand.

Na de playtime wandelden we verder en toen kreeg ik toch weer (zoals mijn baas dat noemt) de kolder in mijn kop. Ik deed weer iets wat niet zo handig was en ja dat leverde weer een preek van de baas op. Ik heb maar netjes gezeten en geluisterd. Je herkent dat misschien zelf nog wel uit je eigen puberteit dat je ouders voor je stonden en je een hele preek gaven. En jij dacht: “jaja, nu weet ik het wel. Ik mag toch ook wel eens uit de band springen”. Nou dat dus…alleen ik word meteen weer aan de riem gelegd. BALE!!  Maar als je je goed gedraagt mag je weer los…..om vervolgens weer de kolder in je kop te krijgen. Oepsie!!

Ik veranderde in een groene nimf……slootje springen is nou eenmaal mijn ding.

Ik wist het ik wist het…I was in trouble. Dus de enige manier is dan onderdanig terug te komen en netjes te zitten…en ja weer te luisteren naar die preek. Ach, ik had mijn plonsje al gehad dus wat kon mij het schelen. Ik luister wel.

Toch was het een heerlijk wandelingetje in het bos. Lekker modderig met een lekker parfummetje op ging ik richting huis.

When it rains look for rainbows,

When it’s dark look for stars.

Love Danielle