"We can not achieve our wildest dreams by remaining who we are"
Al heel lang speelde het idee door mijn hoofd om een blog te beginnen van mijn reisavonturen.
Reizen is een grote passie van mij en ik neem mijn herinneringen graag mee met me terug door ze vast te leggen op foto of film.

Als moeder van 3 en een hond in een niet standaard gezin vol humor en gekkigheid, maak je altijd wel wat mee.

Naast reizen, zijn we gek op cultuur en kunst en de wilde avonturen van onze hond Lola (My name is Lola).

Dus voor diegene die er al zolang naar verlangd hebben om mijn avonturen (en ook die van Lola) te lezen en foto's te zien: "A sparkle of Dani's world". Love Danielle

woensdag 6 september 2017

My name is Lola..



Jaja ik leef nog…het is niet dat ik niks heb meegemaakt (integendeel), maar de baas had het ook druk met andere verhalen. Ik had al een paar keer gezegd dat ik nu weer aan de beurt was, dus heb ik maar weer eens wat rottigheid uitgehaald om aandacht te krijgen. En YES het is gelukt!! Het levert bij jullie vast weer een glimlach of een schaterlach op, maar voor mij was de consequentie wat minder. Uiteraard had ik dat graag voor jullie over J.


Maandag gingen mijn baas en ik weer op pad, zoals we zo vaak doen om lekker uit te razen in de buitenlucht. Zoals jullie zien in het filmpje  heb ik mezelf heerlijk vermaakt met mijn maatje Pippa en oeps ik rende naar de verkeerde baas toe. OEPSIE, maar het leuke was dat Pippa naar mijn baas toe rende. Pippa en ik deden maar net alsof we dat zo hadden afgesproken …hihi. Maar onthoudt vooral hoe hard ik kan rennen....waarom ?!! dat lees je zo.

Afijn aan het einde van de playtime gingen we richting huis, tot ik dat bosje zag waar mijn andere baas de avond ervoor het dode konijn in had gegooid. Mijn baas vermoedde niks en ik dook dat bosje in. Waarmee denk je dat ik uit dat bosje kwam?!!
Mijn baas dacht eerst nog dat ik een dode muis in mijn bek had ...het was harig en het had iets van een sliert aan de andere kant van mijn bek. Jasses nee hé!, dacht ze nog. 
Toen begon het spel van vangen en mijn trofee afhandig maken. Dat had ze toch mooi even mis. Ze kon ritselen met haar zakje worst, maar dat konijnenpoot smaakte veel lekkerder. Het was weer eens wat anders dan worst en harde brokjes. En ja zoals jullie weten ik ren hard…….


Helaas moet ik toegeven dat mijn baas me ook dit keer weer te slim af was en ik het konijnenpoot op het grasveld moest achterlaten. Een hondenleven is ook zoooooooo oneerlijk!!

Maar het verhaal heeft voor mij een goed einde, want dinsdag was ik weer op deze plek om te spelen en wat denk je..?!! Het konijnenpoot lag er nog. Oooohh wat een geluksdag! Dus toen er niet goed werd opgelet, heb ik het gepakt en ben ik weggerend. Mijn baas had het door, maar kreeg me niet te pakken. Al rennend en ontwijkend heb ik het konijnpoot verschanst…heerlijk en het kraakte zo lekker! Mijn baas werd er misselijk van, maar kon er niks tegen doen….haha revanche.  

Maar ik had nog meer voor mijn baas in petto …hé je moet het leven zelf leuk houden zeggen ze dan.

Thuisgekomen was mijn baas in het huis en ik buiten. Ik ben op de buitenbank gesprongen (hier mag ik eigenlijk niet op, want ik heb een eigen buitenbank) en heb mezelf heerlijk uitgeleefd op een van de kussens. Tja ik weet het het mag niet, maar ik kan het niet laten. En natuurlijk werd ik betrapt L. Ik kwam ervan af met een flinke waarschuwing en werd naar mijn eigen bank gebonjourd.

Ha en dan denkt ze dat ik me daarbij neerleg ..nou niet dus!! Zodra ze binnen was ben ik weer op de bank gesprongen en heb ik mezelf nog beter uitgeleefd op het kussen. En ook nu werd ik weer betrapt…alleen waren de consequenties dit keer wat heftiger. Beetje jammer!! Ik mag ook niks meer tegenwoordig.
Ik hoorde aan de toonhoogte van de stem van mijn baas dat het mis was. Ik probeerde nog te ontsnappen, maar haar hand had mijn nekvel al te pakken…..en ook mijn oor. Ik piepte nog, maar dat kon haar niks schelen. Ze was boos!! Ik werd naar binnen gebracht en in mijn bench gedaan….en deze ging dicht.

Dit was nieuw voor mij, want meestal kom ik er wel redelijk onderuit.  Ik begreep dat ik te ver was gegaan…1 ½ uur heb ik doorgebracht in mijn bench. Ik heb nog geprobeerd te onderhandelen, zielig te doen en heel lief, maar niets hielp. Straf was straf en die moest ik uitzitten.
Toen ik eruit mocht, heb ik heel erg mijn best gedaan om het goed te maken.


Handle every stressful situation like a dog. 
If you can’t eat it of play with it,
 then pee on it and walk away.


Love Danielle


Geen opmerkingen:

Een reactie posten