My name is
Lola…..
Als je naar morgen verlangt,
Gooi je vandaag weg!
Deze maand een jaar geleden was het moment dat mijn leven
voorgoed zou veranderen…..niets maar dan ook niets in mij zou die dag
willen veranderen.
De lieve mensen waar ik nu woon, kwamen mij redden uit het
asiel. Het was zo koud in het asiel en al dat geblaf 24/7…mijn oren deden zeer. Toen stonden daar
opeens twee vrouwen met een riem in hun hand…..oh jee wat nu weer dacht ik
nog. Ze glimlachten wel vriendelijk en noemden mij bij mijn naam, maar ik
vertrouwde het niet. Ik had er alles
voor over om uit dat hok te zijn, dus ik ging mee naar buiten. Heerlijk
frisse buitenlucht!
Ze waren heel lief, aaiden mij over mijn bol en liepen een
stukje met mij over de landweg….ze vonden mij lief en wilden me wel hebben. Wat
dat ook betekenen mocht! Ik snapte er niks van…alles was onzeker en ik wilde
eigenlijk gewoon rust.
Opeens mocht ik mee het kantoor in van het asiel…wat ik
anders nooit mocht! Er was een kat en ik dacht oh leuk spelen. Helaas dacht de kat daar
anders over bleek zij een echte kattekop te zijn. En toen begon de lange reis
naar huis….fijn onder een dekentje met een knuffel……
Altijd als ik over de dijk wandel kom ik mijn vriend het schaap tegen….we vinden elkaar wel lief, maar toch ook heel spannend. We spreken allebei een andere taal zij blaat en ik blaf…toch begrijpen we elkaar en ik vind het fijn om haar altijd even te zien en haar neus aan te raken.
Gisteren was dat anders…Ik kwam gisteren zoals
gewoonlijk vrolijk aanhuppelen en kon niet wachten om even te neuzen met mijn
vriend schaap. Maar het klopte niet…vriend schaap was voor het hek en er niet
achter. Ik vond het verdacht…we
hadden toch geen date? Ik stond stil, bekeek het eens goed en ging in sluipmodes richting mijn
vriend schaap…..Sherlock Holmes zou jaloers zijn op mijn moves! J
Ze had een glimlach op haar gezicht en haar ogen waren open…echter geen rode lippenstift..dus die date had ik dus niet
met haar. Maar ze stond niet..ze lag….onder de modder. Ik ging er voorzichtig
naar toe….oh wat vond ik het eng! Wat was er met haar aan de hand…waarom zei ze
niks! Ik zei hé schaap wat is er (woef woeffff)…ze antwoordde niet. Had ze opeens kapsones of was
er wat anders aan de hand….
Mijn vriend schaap was overleden en zal nooit meer met zijn neus
tegen de mijne knuffelen. Is dit wat mensen voelen als ze hun vriend of
geliefde dood vinden? Het is een heel raar moment…angst…ongeloof, maar dan komt
het verdriet en besef je…ik zal nooit meer mijn vriend schaap zien…..
Mijn
wandeling langs de dijk zal nooit meer hetzelfde zijn…
Vanochtend vroeg liep ik er weer….ze was er niet. Ik rook op
de plek waar ze gisteren gelegen had met haar mooie glimlach op haar gezicht.
Ik rook haar wel, maar ze was er niet meer. Nog regelmatig ga ik het hok in bij ons in de tuin waar mijn vriend Aslan woonde…..zij is er ook niet meer.
Ik zal ze missen, maar het leven is te leuk om niet verder te gaan……dus zet ik mijn glimlach op
en geniet ik van de heerlijke zon die op mijn vacht schijnt.
Ik geef de eenden nog steeds een hartverzakking, door heel hard naar de waterkant te rennen en dan volop in de noodremmen te gaan. Van schrik fladderen ze alle kanten op en vloeken naar mij vanaf het water (kwaak kwaak kwaak!!). Nu lach ik het hardst, maar er komt natuurlijk een keer dat zij het hardst gaan lachen als ik te laat in de noodrem ga of doorglij!
Tja je kent het
spreekwoord “wie het laatst lacht, lacht het hardst!
Je kunt alles bereiken,
Maar niet alles tegelijk
** Klik op de foto’s om ze beter te kunnen zien.
· Wist je al dat Lola haar eigen Instagram account heeft waar zij elke dag wat
nieuws op post? : My__name__is__Lola, je
kunt haar volgen als je dat leuk vindt!
· Verder kun je
Lola volgen op haar
eigen groep op Facebook: My name is Lola en via mijn eigen facebookaccount: Danielle de Rie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten