My name is
Lola…..
Home is were the
doghair sticks to everything but the dog J
In
de zomervakantie was ik heerlijk logeren bij lieve mensen in de bossen….dat mis
ik nu wel een beetje. Heerlijk elke dag in de buitenren met allemaal nieuwe
vriendjes. Spelen en ravotten …eentje heeft er zelfs mijn tuig stuk gebeten….we
waren iets te enthousiast geloof ik. Of dacht hij op
die manier indruk op mij te kunnen maken…je
weet het nooit J
Toen
mijn huisgenoten mij op kwamen halen, kreeg een oude baas het helemaal hoog in
zijn bol. Ik stond nietsvermoedend rustig op het bruggetje dat over de greppel ging te genieten van de
laatste zonnestralen op mijn vacht. De oude baas ,
die 3x kleiner is dan ik, kwam van achteren aangeslopen…. Hij voelde zich het mannetje die dag en dacht
dat zadeltje ga ik eens berijden. Hij zette zijn kleine beentjes tegen mijn
zadel (alias mijn achterkant). En ik dacht wat is dat gekrabbel op mijn
achterkant….ik keek achterom en zag de oude baas zijn best doen om op zadel
hoogte te komen. Dat ging hem natuurlijk never nooit lukken, maar in zijn
euforie had hij dat nog niet door. Nou ik had wel door wat hij van plan van en
daar was ik niet van gediend. Dat snappen jullie natuurlijk wel!! What was he
thinking! Ik heb hem eens
flink verteld dat hij moest opdonderen in hondentaal…en overdonderd was hij.
Hij viel zowat de brug af en verrekte zijn been. De rest van de tijd heeft hij
stram en strompelend rondgelopen….zijn verdiende loon! Mijn zadel wordt niet
bereden..laat dat even duidelijk zijn J
Tijdens mijn logeerpartij in de bossen zijn ze met mij gaan canicrossen. Ik bleek het
goed te doen…altijd leuk zo’n compliment…en zo hebben ze mij regelmatig
meegenomen om te trainen. Ik vond het heerlijk. Lekker rennen door de bossen
met de wind door mijn haren en de zon op mijn vacht….en als extra mag je je begeleider door de bossen rondtrekken. De
rollen omgedraaid of toch niet….afijn
ik leer de commando’s van canicross en ik kan mijn energie kwijt. Nou wil
Shelley met mij canicrosswedstrijden gaan doen en dus moet ik thuis ook
trainen. Elke dag door de weeks springen we op de fiets…ehhm ik ren en mijn
huisgenoot fietst. Zo blijf ik in conditie en ervaar ik nog steeds dat
heerlijke gevoel dat je krijgt als de wind door je haren waait…..vinden jullie dat ook zo heerlijk? En dan de zon op je gezicht!
Ik
mag niet reageren op andere honden of op auto’s als we trainen op de fiets,
maar ik maak wat mee. Altijd als ik langs een bepaald huis kom, zijn daar drie
honden die mij verwelkomen met veel kabaal. Het is een hoekhuis met rondom
tuin. Het kabaal begint zodra zij mij in het vizier krijgen. Ik houd me sterk
en reageer niet. Ik doe net alsof ik ze niet zie, maar vanuit mijn ooghoek zie ik
alles.
Als
ik de bocht omga, rennen zij mee. De kleine klimt onder het hek van de buren
door en de twee grote springen vol enthousiasme over het hek. Ze gaan zo in mij op dat ze vergeten dat er een sloot is tussen
het volgende huis en hen. Volop gaan
ze dan in de remmen en komen dan oog in oog te staan met….hun harige buren die
nog veel harder tegen hen gaan staan blaffen. In eerste instantie staan deze
harige buren mij luidruchtig te begroeten zodra ze mij zien aankomen rennen,
maar in een splitsecond zien ze in hun ooghoek 3 denderende kabaal makende
buren komen aansnellen….ze maken een keuze. Tijd voor overleg met elkaar hebben
ze niet…ze kijken elkaar aan met een blik van begrip en stellen zich zelf op in
een verdedigingslinie bij de slootkant. Over ruzie met je buren gesproken!! Foei foei wat zijn ze lelijk naar elkaar.
Vervolgens
rende ik verder en zag ik aan mijn rechterkant mijn vrienden de schapen. Ik
vind ze erg leuk en kijk altijd even of het goed met ze gaat. Ik praat niet met
ze, want dan worden ze bang. Terwijl ik
aankwam gerend dacht ik nog wat een raar geluid maken ze vandaag…ik raakte
verward en draaide mijn hoofd iets naar links….maar voor ik ook maar iets kon
analyseren raasde dat stalenros alweer verder. Want wat bleek…de harige
overbuurman van de schapen liet ook even van zich horen en i.p.v. een blaak van
het schaap hoorde ik dus zijn blaf. Ik was dus niet
in de tvshow van Andre van Duin beland met rare stemmetjes onder de dieren!
En
dit alles moet ik dus allemaal verwerken en vervolgens moet ik luisteren en
niet reageren…wel op de caniscross commando’s …pffffffffffff
je snapt het is een heel avontuur. Soms ben ik blij dat ik dan thuis ben en in
mijn bench kan slapen.
Dus
mijn leven saai ..nou nee niet echt.
Hebben jullie nog leuke zomeravonturen
meegemaakt?
De positieve
denker
Ziet het
onzichtbare,
Voelt het
ontastbare
En bereikt het
onmogelijke.
Love Danielle & Lola
** Klik op de foto’s om ze
beter te kunnen zien.
· Wist je al dat Lola haar eigen Instagram account heeft waar zij elke dag wat
nieuws op post? : @MynameisLola, je
kunt haar volgen als je dat leuk vindt!
· Verder kun je
Lola volgen op haar eigen groep op
Facebook: @My name is Lola en via mijn eigen
facebookaccount:
@Danielle de Rie of instagram @daniellederie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten