"We can not achieve our wildest dreams by remaining who we are"
Al heel lang speelde het idee door mijn hoofd om een blog te beginnen van mijn reisavonturen.
Reizen is een grote passie van mij en ik neem mijn herinneringen graag mee met me terug door ze vast te leggen op foto of film.

Als moeder van 3 en een hond in een niet standaard gezin vol humor en gekkigheid, maak je altijd wel wat mee.

Naast reizen, zijn we gek op cultuur en kunst en de wilde avonturen van onze hond Lola (My name is Lola).

Dus voor diegene die er al zolang naar verlangd hebben om mijn avonturen (en ook die van Lola) te lezen en foto's te zien: "A sparkle of Dani's world". Love Danielle

zaterdag 28 juli 2018


My name is Lola…..


Wanneer gaan we weer wandelen?
(some of my best friends never said a word to me…)


Wandelen vind ik geweldig en af en toe lekker zwemmen ben ik ook niet vies van, maar soms word die combinatie een wonderbaarlijk avontuur J
Ik vind het heerlijk om langs de dijk te rennen en een flinke plons te nemen in het kanaal…helemaal als die eenden uitdagend naar me gaan kwaken. Het zijn me een paar dames af en toe en ik raak er lekker geprikkeld van en denk niet meer na. Ik ren dan naar de waterkant, neem een sprong en zij zien een groot zwart monster op hen afspringen en dan…..PLONS met een luide klabam met klotsend water beland ik in het water zodat hun haar helemaal in de war zit. HAHA dat krijg je ervan als je mij gaat staan uitdagen.
Ik zwem achter ze aan en dan splitsen ze zich altijd op…ik moet een keuze maken..links of rechts….en dan voel je dat je riem niet verder meewerkt en is het te laat. En zij…die staan me gewoon uit te kwetteren…rot eenden!


Maar dit keer sprong ik ergens anders in het water dan dat ik eruit wilde. Ik klauterde wijdbeens op de kade en dan moet mijn baas me echt helpen. Die glibberige steile kade kan ik zelf niet uitkomen…wel in, maar niet uit. Ik stond daar dus te wachten en dacht: komt er nog wat van! Geef een ruk aan die riem dan kan ik eruit. Ik voelde wel een zachte ruk maar die trok me achteruit en niet vooruit. Wat is dit nou weer voor onzin dacht ik nog, maar voordat ik verder na kon denken kwam er een nog hardere ruk aan de lijn en hoe ik me er ook tegen verzette het ging helemaal mis.
Ik vloog omhoog en ik dacht oh neeeeeeeeee. Met een luide PLONS belandde ik in het kanaal en ging kopje onder. OEff wat was het donker daar in dat kanaal onder de waterlijn. Ik kwam al proestend en spartelend boven en wist niet wat me overkomen was….Maar ook daar had ik geen tijd voor om over na te denken, want die lijn trok me alweer verder naar…….het punt waar ik het water in was gegaan. Als een verzopen kat klom ik tegen de kade op en stond wijdbeens te wachten tot mijn baas een ruk aan die lijn zo geven. Ik keek haar nog aan van HALLO schiet eens op, komt er nog wat van en ja hoor ik kreeg grip op de kade en rende het gras in. Door het hoge struikgewas was het dus onmogelijk geweest om mij op die eerste plek uit het water te halen, maar dat had ze toch gewoon kunnen zeggen in plaats van mij half te verzuipen! Nou ik zou haar wel eens terugpakken. Ik liep als een verzopen kat met mijn pokerface op haar af, ging naast haar staan en toen….liet ik mijn billen eens goed schudden en vlogen de water spetters in de rondte….PAYBACKTIME! Ik hoorde een vloek en ik dacht eigen schuld dikke bult J Zonder humor in het leven red je het niet toch?!!
Nou humor heb ik wel…een tijdje geleden op een zondag was het Vaderdag en mocht ik mee naar opa. Na een heerlijke fietstocht, waar ik eens flink de wind door mijn haren heb laten waaien kwamen we aan bij het gebouw waar hij  woont. Die lift vind ik nog steeds heel spannend, want het geeft zo’n raar gevoel in mijn buik.
Afijn, opa zegt dat hij niet bang van mij is, maar ik heb het vermoeden dat hij mij best spannend vindt met mijn zwarte uiterlijk en mooie witte tanden. We zaten tegenover elkaar met de salontafel ertussen. Hij bekeek mij en ik bekeek hem en wachtte rustig mijn kans af. Je voelt als hond dondersgoed aan als iemand je heel spannend vindt en daar mag je best wel eens de draak mee steken toch?!! Dus opa stond op uit zijn stoel om een koekje te pakken van de tafel. Koekjes zijn helemaal niet goed voor opa, maar hij eet ze nou eenmaal graag. Ik wachtte tot zijn hand bijna het koekje raakte en zei toen WOEFFF…..de koekdoos vloog de lucht in en het hele gezelschap lach blauw van het lachen…..had ik hem toch even goed te pakken. Waar een WOEFFF wel niet goed voor is! JJ 
Mijn leven is dus niet saai en anders maak ik er zelf wel een feestje van. Ik zie de baas druk werken aan een gehaakt hondentuigje en het schijnt dat ik zondag met mijn huisgenoot een fotoshoot moet doen….het zal mij benieuwen wat dat nou weer allemaal inhoudt. En ja als hond moet je het gewoon allemaal pikken die ongein…je hebt geen keuze, maar er is wel altijd een lekkere beloning. En je weet bij de hond gaat ook de liefde door de maag.

Somethings just fill yourt heart without trying.

Love Danielle & Lola

** Klik op de foto’s om ze beter te kunnen zien.

·       Wist je al dat Lola haar eigen Instagram account heeft waar zij elke dag wat nieuws op post? : @MynameisLola, je kunt haar volgen als je dat leuk vindt!
·    Verder kun je Lola volgen op haar eigen groep op Facebook: @My name is Lola en via mijn eigen facebookaccount: @Danielle de Rie.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten