Nicolaas de Rie ofwel Co

Hoe ging dat vroeger opa?

Nicolaas de Rie (10-11-1935).

Voor de hele wereld ben je iemand,

Maar voor iemand ben je de hele wereld

Dit is alweer het laatste blog over de serie “Hoe ging dat vroeger opa?”. Het heeft me veel gebracht van mooie herinneringen tot new people on the block. Vele mooie gesprekken, maar ook voor de mensen die het blog hebben gelezen en daar met elkaar overspraken. Het mooiste wat deze serie me heeft gebracht is dat mijn vader zich eindelijk begrepen voelde en dat is het mooiste wat je je vader terug kan geven voor alles wat hij voor je gedaan heeft.

Vele foto’s van vroeger zijn terug te vinden op internet en facebooksites, maar ook bij verenigingen als Historisch Purmerend. Waar niet alleen fotomateriaal te vinden is, maar ook mensen die je veel over vroeger kunnen vertellen. Het brengt jong en oud weer samen en dan zie je dat die kloof die soms ervaren wordt, helemaal niet zo groot hoeft te zijn. Sta open voor elkaar, heb respect voor de ander en laat de ander een glimlach op je gezicht toveren!

Als je nadenkt over alles was geschreven is in de serie wat is dan je conclusie?

Het heeft mij veel wijsheid over vroeger en nu gegeven door de serie te schrijven. Het eerste wat me is opgevallen, ondanks dat mijn vader maar 82 jaar is, dat er veel veranderd is sinds mijn vader geboren is en de geboorte van mijn zoon.. Over de normen en waarden lijken mijn vader, mijn zoon en ik toch wel hetzelfde te denken, alleen merk ik dat veel van mijn vrienden dat niet doen. Ze denken anders. In de tijd van mijn vader heb ik het idee dat velen er hetzelfde over dachten, maar nu is er meer ruimte voor egoïsme, ik-cultuur en  om te doen wat ze zelf willen. Het lijkt wel te vervagen die normen en waarden of ze worden anders. Misschien komt dat doordat wij veel meer kennis hebben van de hele wereld die wij zien door social media, televisie, de mogelijkheid om te reizen over de gehele wereld, multiculturele samenleving, mensen meer hun eigen gang gaan en het gezin en sociale controle niet meer belangrijk vinden.

Daarnaast zie ik een groot verschil in hoe het er aan toeging in het gezin van mijn vader en hoe ik mijn kinderen opvoed. In ons gezin is wel ruimte voor overleg en wordt er naar je geluisterd. Bij mijn vader was dat niet zo. Mijn kinderen hebben respect voor ons, maar zijn niet bang voor ons. Ze weten dat ze altijd bij ons terecht kunnen  en we ze altijd zullen helpen., Ze mogen hun mening uiten naar ons, maar mijn vader mocht nooit zeggen wat hij werkelijk dacht. Toch deed hij wel vaak wat hij zelf wilde, maar dan stiekem met kans op straf. Hij vocht voor zijn vrijheid, maar zeggen wat hij werkelijk vindt, is  nog steeds moeilijk voor hem. Hij noemt het zijn litteken.

Wat ik ook zie is dat zijn wereld waarin hij leefde veel kleiner is dan de mijne. Het gezin en de sociale omgeving was wat hij meemaakte. Wat er in de rest van de maatschappij en wereld gebeurde bereikte hem niet. Ik leef in een wereld die veel groter is dan de zijne en weet ook veel meer over alles. Maar wat is fijner en veiliger? Het was ook wel klein en vertrouwd, de wereld van mijn vader. Maar als je je dan anders voelt en meer wilde, was het ook wel beperkt. Ik kan ook de keuze maken hoe groot ik mijn wereld wil laten zijn, ook al is dat niet helemaal waar. In mijn straat wonen mensen uit andere landen, door mijn werk en scholing ben ik verplicht na te denken en te zien wat er in de wereld gebeurd en kan ik op reis gaan. Maar toch heb ik voor mijn gevoel een keuze en kan ik van alle werelden kiezen wat ik fijn vind.

Socialisatie noemen ze dat en mijn referentiekader is iets anders dan die van mijn vader.

Door de oorlog mee te maken , de tijdsgeest en de armoede, heeft mijn vader bepaalde kansen niet gehad.  Je mocht naar school, maar er was geen leerplicht zoals ik en mijn kinderen die wel hebben.. Doordat mijn vader een stuk van de lagere school heeft gemist door de oorlog en er niet met hem gepraat werd wat hij graag wilde worden, heeft hij zijn school niet afgemaakt. Hij is heel jong gaan werken en heeft niet de kans gekregen van zijn ouders om verder te leren. Het was in die tijd ook niet belangrijk, want er moest geld binnen komen. In sommige andere landen zei je dit nog steeds gebeuren en leven ze in een tijd die wij gelukkig reeds achter ons gelaten hebben. Dus pak je kans als je die krijgt!

Het grappige is dat ik de kans heb om te doen wat ik graag zou willen, maar wel veel meer beperkt ben door regels en wetten. Ik moest naar school en ik mocht niet drinken en roken tot mijn 16^e jaar. Mijn vader had geen beperking in wel of niet naar school gaan en je mocht al heel jong werken. Je mocht uit,  drinken en roken en je ouders straften je wel, maar begeleiden je niet of leerden je niet je eigen mening te vormen. De opvoeding was heel anders, want als ouders moest je zorgen dat er geld binnenkwam en je kinderen groot werden. Ik vind het belangrijk dat we het gezellig hebben thuis en ik kan doen wat ik zelf graag zou willen binnen de regels die er zijn. Ik heb de vrijheid om te zijn wie ik ben en de kansen te pakken die ik krijg. Mijn vader werd dingen opgelegd, want zijn ouders bepaalde voor hem. Hij was er niet gelukkig onder. Ik ben nieuwsgierig wat hij gedaan zou hebben als hij die ruimte wel had gehad.

Wat was hij dan geworden? En was hij dan gelukkiger geweest?

  

Ook het slaan van ouders bij hun kinderen, vond ik best heftig om te horen en ook dat het geaccepteerd was. Nu krijg je meteen de politie op bezoek.

Er werd ook over veel onderwerpen niet gepraat als seksualiteit. Er was geen openheid en wellicht kwam dat ook door het geloof dat toen veel belangrijker was. Natuurlijk ook de sociale controle en dat je geen slechte naam wilde krijgen. De druk van buitenaf was toen veel groter dan nu. Mijn vader vindt het nog steeds moeilijk om daarover te praten.

In de tijd van mijn vader deed hij veel dingen om erbij te horen zoals drinken, roken, uitgaan en achter de meiden aan. Dit mocht hij al op jonge leeftijd, 14 jaar. Daarnaast deed iedereen dat en had mijn vader het geluk dat hij een grote vriendenploeg had. Ik heb hem ook niet gevraagd of er ook wel kinderen gepest werden in zijn tijd. Wat ik zie in mijn omgeving dat er grote verschillen zijn per gezin of je mag drinken, roken, verkering en seks mag hebben, jong alleen op vakantie gaan of alleen thuis bent als je ouders op vakantie zijn en je mening uiten naar je ouders.  Veel kinderen hebben ook problemen met drugs, drank, gameverslaving en sommige zijn al jong zwanger. Krijg je als jongere wel erg veel vrije keuzes en zijn ze daar nog niet aan toe en hebben ze hun ouders nodig? Of waren deze problemen er ook in de tijd van mijn vader, maar werd daar niet openlijk over gesproken? Dat moet ik hem nog eens vragen.

Kortom ik zie verschillen met toen en nu, maar ook overeenkomsten.

Er is nu minder sociale controle, we hebben met meer culturen te maken en onze socialisatiekring is groter door de mogelijkheden die we hebben en nemen, terwijl vroeger je wereld je gezin en je sociale omgeving was. De druk vanuit je omgeving en de kerk was groter om je netjes te gedragen net als alle anderen. Een mogelijkheid om anders te zijn en vrijheid te ervaren was er niet. Veel was aangeleerd, gedisciplineerd (nuture) en de mogelijkheid om te kijken wat het kind in zich had en kon ontwikkelen (nature) was er niet. Dat is er nu wel, ook al denk ik dat we wel wat meer in balans mogen komen met nuture & nature.

De oorlog en de armoede maakten dat het belangrijk was dat er geld binnen kwam. Hierdoor ging je jong werken of koos je een vak waar geld in te verdienen was. En dus niet wat je leuk vond en waar je talent lag, althans dat gold voor de meeste. De armoede maakte wel dat je gauw tevreden was, terwijl ik nu zie dat mensen wel heel verwend en ontevreden kunnen zijn.

Met toen en nu zijn de wetten aangepast, want er is leerplicht, arbeidswet wanneer een kind mag werken en hoelang, alcohol & drugs wet, er is kinderbijslag en er zijn  mogelijkheden als passend onderwijs om kinderen een kans te geven.

Overeenkomsten zie ik in de normen en waarden waar ik en mijn vader toch hetzelfde over denken en een groot deel van je socialisatie ook in je gezin plaatsvindt. Dat je als puber wilt afzetten tegen je ouders en je eigen weg wil gaan kiezen. Iets van alle tijd en heel gezond.

Zou ik liever toen hebben geleefd?  Nee, ik pak maar het beste van beide werelden en geniet van nu.

Vrijheid

Gelijkheid

Broederschap

Oude waarden

In nieuwe tijden

·    Love Danielle.

·      ** Klik op de foto om hem beter te kunnen zien.

·      ** Foto’s zijn uit eigen archief, vereniging historisch purmerend , beeldarchief.

·      (http://www.vereniginghistorischpurmerend.nl/) en internet

·      Op facebook Danielle de rie :https://www.facebook.com/profile.php?id=100008580364718 en instagram Danielle de Rie wordt je op de hoogte gehouden van de nieuweste ontwikkelingen op het blog en extra’s… Dus FOLLOW!!

 

Nicolaas de Rie ofwel Co

Hoe ging dat vroeger opa?

Nicolaas de Rie (10-11-1935).

Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last…

Morgen is er weer een nieuwe dag …

maak er wat moois van en geniet!

Dit is het één na laatste blog uit de serie “Hoe ging dat vroeger opa? 
Wat gaat de tijd snel als je erover nadenkt en het neerschrijft. Je realiseert je dat er binnen 100 jaar heel veel is veranderd en dat dat nog steeds in een razend tempo gebeurd. De tijd tussen dat ik geboren ben en nu is er al zoveel veranderd, dat je het soms bijna niet bijhoudt. Soms laat ik het maar ook aan mij voorbij gaan…lekker rustig in mijn hoofdJ

In dit blog komen er 3 onderwerpen aanbod:

·       Seksuele voorlichting, alcoholgebruik en drugsgebruik.

·       Luisteren naar je ouders of overleggen.

·       Normen en waarden.

En in het laatste blog uit deze serie, die snel zal verschijnen na dit blog, neem ik je mee in mijn conclusie over alles was ik heb geschreven.

Ook weer in dit blog heb ik mooie oude foto’s gevonden en wellicht herken je bepaalde plekken of vraag het aan iemand in je omgeving. Altijd leuk een gesprekje met iemand anders! Meet en great we say.

Seksuele voorlichting, alcoholgebruik en drugsgebruik.

Het was wel een beetje raar om aan mijn vader vragen te stellen over dit onderwerp, want je merkte dat hij er zich een beetje ongemakkelijk onder voelde.

Hij gaf aan dat je het zelf moest uitzoeken.

Op school, zowel lagere als de ambachtsschool, werd er niet over gesproken. Hij heeft het wel steeds aan zijn moeder gevraagd, maar die bleef het van de tafel schuiven. Uiteindelijk heeft ze het verhaal van de ooievaar verteld, waarvan mijn vader zegt dat het een slechte voorlichting was. Wat het verhaal van de ooievaar precies inhoud weet ik niet. Ik kan me er wel wat bij voorstellen.

Zijn vader sprak ook nooit met hem over deze zaken. 

Veel vrienden wisten ook niet veel, maar sommige meisjes wisten meer dan andere. Sommige meisjes gingen verder dan andere en ook zijn broers en zussen. Hoe voorkwam je dan dat je zwanger werd, want anticonceptiemiddelen waren er niet echt, vroeg ik. “Nou”, zei mijn vader, “voor het zingen de kerk uit”.  Mijn moeder keek verschrikt, want zij was netjes gebleven voor haar huwelijk. “Nou ja”, zei mijn vader toen, “ik denk het hé dat ze het zo deden!”

Ik ben er niet verder op ingegaan, want sommige dingen wil je niet weten van je ouders als kind zijnde. Wel heb ik gevraagd of er ook meisjes mochten blijven slapen. Vanaf elke leeftijd mochten er meisjes blijven slapen als je er een jaar verkering mee had. Het meisje sliep dan niet bij jou, maar bij je zussen in bed. Je mocht pas seks hebben als je getrouwd was. Wat een wereld van verschil met hoe dat nu gaat. Nu krijgen we via social media een overvloed aan informatie over seks en kunnen de jongeren amper de prikkels en informatie verwerken. Je wordt er onzeker van als jongere en gaat wellicht dingen doen waar je helemaal niet aan toe bent. Daarentegen deed men het vroeger ook en wisten ze ook niet wat de gevolgen waren totdat je zwanger was. Het is goed dat er meer vrijheid is en meer openheid over het onderwerp, maar of ik er nu zo blij van wordt wat ik om me heen af en toe zie gebeuren…dan moet mijn antwoord toch nee zijn. Iets meer balans, respect voor ons eigen lichaam en meer conform de leeftijd. Lichamelijk is het tenslotte al vroeg mogelijk, maar ben je er geestelijk & emotioneel al aan toe. Maar afijn ieder zijn eigen keuze.

Mijn vader vertelde dat hij vanaf zijn 14^e jaar bier dronk. Hij wist niet of het niet mocht, maar zijn ouders zeiden er niks van. Je hoorde er dan bij en dat wilde je graag. Thuis was er geen geld en was er ook nooit bier. Wel stonden er altijd sigaren en sigaretten op tafel en die mocht je pakken. Ook hij rookte vanaf zijn 14^e jaar, want iedereen deed dat en het was normaal. Hier was dus wel geld voor en zeiden zijn ouders niet dat het niet mocht. Het was mode om te roken en zo hoorde je erbij. Erbij horen is dus een element dat voor alle tijden geldt. Wat anderen doen is wel bepalend om erbij te horen en wat wel en niet mag. Zeker in die tijd was dat heel belangrijk. Vandaag de dag zie meer dat mensen hun eigen keuze maken en de grote groep regelmatig verlaten. Op zich een goede ontwikkeling, maar het egoïsme loert op de achtergrond. Het lijkt wel of de bewegingsgolven van de tijd soms zo door slaan en moeite hebben met de balans te vinden.

Van Drugsgebruik wist mijn vader niks, want dat was er niet volgens hem in zijn jeugd en jonge jaren. Hij wist niet eens van het bestaan, tot hij in de ’60 jaren in Volendam werkte en daar wietlucht rook. Hij zegt dat hij het alleen meemaakte in Volendam en niet in andere dorpen en steden. Dus als het er niet is, kom je er ook niet mee in aanraking. Hoe ga je daar nu mee om als jongeren , want het is overal en het lijkt soms wel heel geaccepteerd. Je hebt coffeeshops, waar ik af en toe met verbazing naar kijk wie er allemaal naar binnen gaan. Alle soorten, maten en klasse. Hoe schadelijk is al dit drugsgebruik eigenlijk voor ons, want het lijkt alsof men vindt dat wiet roken wel ok is. Hoe vaak hoor ik niet verhalen in mijn omgeving dat men toch maar wat zwaarders is gaan doen. Heroïne gebruiken met de verslaafde daklozen op straat, want dat moet je toch een keer ervaren hebben. Waar eindigt het en krijg je er echt een betere vrije geest van om bijvoorbeeld betere kunst te maken. Persoonlijk vind ik het wel eens beangstigend om te horen waar mensen mee bezig zijn en ben ik blij dat ik deze verruimende middelen niet nodig heb om betere kunst te maken. Wat zijn jullie gedachtes daarover?

Luisteren naar je ouders of overleggen.

Eigenlijk heb ik hier al wat over geschreven eerder in deze serie. Mijn vader moest altijd luisteren naar zijn ouders, maar gehoorzaamde niet altijd. Het was een tijd waarin je je ouders niet tegensprak en gewoon weg deed wat zij van jou verlangden. Er was geen ruimte voor overleg, liefde of genegenheid in hun gezin. Er werd met harde hand opgetreden. Zijn moeder was de baas in huis en zijn vader bracht het geld binnen, dat was eigenlijk de taakverdeling.

Hij had geen respect voor deze man alleen maar angst.

Er werd nooit gesproken over onderwerpen die moeilijk waren of die met emoties te maken hadden. Die ontweek je of verbloemde je..eigenlijk zie ik mijn vader dat ook vaak doen. Is dat omdat hij het niet geleerd heeft hoe hij dat kan doen of heeft hij nog steeds last van de opgelegde schaamte of sociale druk die aangeleerd is? Ook al slaan we vandaag de dag soms wel heel erg door  met het bepraten van alles en de eigen wil van het kind, toch denk ik dat het belangrijk is dat je je eigen gevoelens leert herkennen, benoemen en het gevoel krijgt dat je gehoord wordt. Als ik zie wat voor littekens het bij mijn vader heeft achter gelaten, dan had ik hem dat ook heel erg gegund. Het betekend overigens niet dat een kind altijd zijn zin hoeft te hebben en moet leren omgaan met teleurstelling, verdriet en het niet krijgen van je zin.

Over de dood van zijn broertje mocht niet gesproken worden , waarom hij weg liep van huis op zijn 10^e jaar of niet wilde helpen met de bussen schoonmaken werd niet gevraagd. Mijn vader noemt het een eenrichtingsverkeer en zijn ouders hadden geen aandacht voor de kinderen.

Voorlichting over seksualiteit werd niet gegeven in die tijd of althans niet door zijn ouders en drank en sigaretten waren heel normaal.

Je had respect voor de ouderen te hebben en te doen wat zij zeiden.

Ook het lezen van boeken was een verspilling van je tijd en werd ook niet gedaan in hun gezin. Wel was er later televisie, maar tijdens het kijken moest je stil zijn. Je moest overleven in de maatschappij die standaard was. Iedereen moest meegaan met de menigte en zich netjes houden aan alle normen en waarden om hen heen.

Normen en waarden.

Normen en waarden vonden mijn vader en ik best wel een lastige. Hij vroeg wat is dat normen en waarden. Ik vertelde hem dat waarden principes zijn die hij belangrijk vindt of vond in het leven zoals gezondheid, vrijheid en eerlijkheid. En normen waren regels over hoe hij en anderen zich moesten gedragen. Dus zowel geschreven (wetten) als ongeschreven regels (op je beurt wachten).

We spraken over het eten met mes en vork, maar dat deden ze bij hem thuis niet. Etiketten had hij ook niet geleerd. We spraken over dat hij het belangrijk vond dat hij zich kon kleden zoals hij wilde en dat ook accepteerde van zijn vrienden. Je moest respect voor ouderen hebben en luisteren naar je ouders.

Eigenlijk zijn er veel ongeschreven regels die diegene tegenover je soms niet begrijpt of niet heeft geleerd. Hoe staat het eigenlijk met de normen en waarden vandaag de dag in de maatschappij? Wat zijn jouw normen en waarden? Hoe ging het bij jullie thuis en wat heb je ervan geleerd? Praat er eens over met iemand en zie of er veel overeenkomsten zijn of juist verschillen.

Een kind is als een vlinder in de wind.

De ene vliegt hoog, de ander laag,

Maar ieder doet het op zijn eigen manier.

Het leven is geen competitiestrijd .

Ieder kind is anders.

Ieder kind is speciaal.

Ieder kind is mooi.

·    Love Danielle.

·      ** Klik op de foto om hem beter te kunnen zien.

·      ** Foto’s zijn uit eigen archief, vereniging historisch purmerend (http://www.vereniginghistorischpurmerend.nl/) en internet

* om op de hoogte kunnen blijven van alles rondom mijn blog, kunt u mij volgen op facebook Danielle de Rie of instagram Danielle de Rie. Ook al het extra materiaal en informatie verschijnt via deze social media.

Annocement/mededeling.

Vanwege een technisch mankement heeft u geen mail gehad van de laatste twee bloggen die op A sparkle of Dani's world zijn verschenen.

Het prachtige blog over mijn reis naar china: de Ming tombes en de Qing dynastie. Met een recept van de keizerlijke Dimsum en een verhaal over de concubines van China.

Maar ook heeft u een blog gemist van My name is Lola, waarin zij vertelt wat er met haar is gebeurd tijdens haar allergische aanval en de vele nieuwe leuke foto's van Lola. Uiteraard weer verteld in Lola's stijl!

Dus ga gauw naar het blog en mis niks.

Laat me weten wat u ervan vindt!

Love Danielle

My name is Lola…..

 

Echte liefde heeft een natte neus…

en zij heet Lola! J

Hey hallo allemaal..daar was ik weer!

Dat was me wat zeg zondag!…nooit gedacht toen ik ’s ochtend opstond wat de dag voor mij in petto had. Ik voelde me al een tijdje niet helemaal top en dinsdag had ik me al teruggetrokken in de kamer van een huisgenoot van mij om over te geven. Uiteraard sprong ze schreeuwend op en begon wild te zwaaien met haar armen…..een hond kan ook nergens zich rustig laten gaan! Ik was misselijk en dat vond ik wel een ok plek om me te laten gaan. Ik snap ze ook echt niet die mensen, waar doen ze toch moeilijk over…..Ik was misselijk en dan moet het eruit. Simpel toch?

Maar afijn zondag was best een ok dag. Lekker gewandeld, met mijn huisgenoten gespeeld en lekker veel aandacht gehad, want ze waren allemaal thuis. Woepie time voor mij! Zelfs opa en oma kwamen nog langs en hadden een heerlijk koekje mee. Heerlijk al die lekkernijen…althans……

Tijdens het avondeten begon mijn maag te rommelen en ik te gorgelen, maar ik kreeg er niks uit. Potverdorie, want ik voelde me wel KKKK.

 En die jeuk..ahhhh......ik werd er gek van. 

Het viel op zich wel mee met wat het later werd, maar dat wist ik toen nog niet!

Afijn, toen het bedtijd was, werd ik in mijn bench gestopt. Maar alles jeukte en deed zeer…hoe ging ik ze dat nou duidelijk maken. 

Ik piepte en piepte. En toen dat niet hielp ben ik gaan schreeuwen….ik werd gek van de jeuk en de pijn. Mijn huisgenoten kwamen me steeds vermanend toespreken dat ik stil moest zijn, maar snapten ze dan niet wat er aan de hand was! 

Ik verdwijn nog regelmatig underground!! Heerlijk lekker graven.....

En ook als de muis in het riet zit, denk ik er geen twee keer over na :)... en tja en dan vergeet ik regelmatig dat er ook nog een kanaal was..oepsie natte billen! Of al spartelend wordt ik weer omhoog getrokken aan mijn riem en heb ik mazzel.

Ik schreeuwde toch naar ze…nee ik smeekte zelfs! Op een gegeven moment waren ze mijn schreeuwen zat en tilden ze mij naar boven. Woah! Hier kom ik nooit…..maar ook dat hielp niet. Het werd eigenlijk almaar erger die jeuk. Ik sprong op bed, piepte, blafte en krapte me een ongeluk……..hoe duidelijk kan je zijn dacht ik nog! Helaas ik werd weer naar beneden gebracht, maar de bazin ging met me mee. Dan kon de rest van mijn huisgenoten nog slapen…HALLO EN IK DAN!!

En dat ik een paar keer boven op de baas zijn edele delen was gesprongen was ook geen handige zet van mij……maar ik had pijn!!

 

Ohhhh het was niet uit te houden! Ik krapte op de deur, rende rond, piepte en blafte….en toen werd ik midden in de nacht uitgelaten door mijn bazin, want ze dacht dat k moest plassen. En toen zag ze in het licht van de lantaarnpaal wat er met mij gebeurd was. Haar mond viel open!! Ik zat onder de grote bonken op mijn lichaam, mijn spieren waren tot 3x zo dik opgezwollen en ik…ik was twee keer de maat die ik normaal was. Zo opgezwollen was ik! Ik had het benauwd, ik had jeuk en ik was het zo zat….ik was de hele nacht al op!

De dierenarts werd gebeld en die gaf aan dat ik het waarschijnlijk wel zou redden tot 9 uur ’s ochtends, omdat ik een lange snuit heb. Dan kon ik beter ademen dan bijvoorbeeld een pitbull met een korte snuit. What was he thinking!!!

Ik kreeg natte handhanden over me heen om me te koelen en de zwelling te laten zakken…ohhh wat was dat fijn tegen de jeuk. Want die jeuk…om gek van te worden. Wat kan een hond zich ellendig voelen en wat was ik blij dat het 9.00 uur was en ik naar de dierenarts kon.

Ik kneep hem als de ziekte, want ik vind het daar niet fijn…maar de dierenarts was heel lief en controleerde alles. Ik trilde als een rietje van alle stress, omdat ik absoluut niet snapte was er met mijn lijf gebeurde. Ik kreeg een injectie en de dierenarts zei dat ik een allergische reactie op iets had gehad. Ik had twee nieuwe dingen de afgelopen dagen gegeten…dat koekje en nieuwe brokken. 

Dus welke was het?

 

Mijn favoriete bezigheid....de dijk omspitten!

We weten nu dat het koekje niet goed voor mij was, maar over die brokken zijn we het ook nog niet eens. Gelukkig is er Linn van het careteam van Prinspetfoods en daar kan je al je vragen aan stellen.

Hier in huis verzinnen ze steeds nieuwe spelletjes voor mij...zitten er snoepjes in de eierendoos en die moet ik er dan zien uit te krijgen. Hoe verzinnen ze het! Wist ik veel dat ze er gaatjes in hadden geknipt en als ik met de doos speelde de snoepjes eruit rolden.... 

Van zo’n erge allergische reactie op hun voedsel hadden ze nog nooit gehoord, wel dat sommige honden er jeuk van kregen. We moeten het dus uitsluiten.

Kortom ik ben de sjaak en wordt in het diepe gegooid in de hoop dat ik die reactie niet weer krijg….Dat heb ik weer! En denk maar niet dat ik er een stem in heb, ik moet het gewoon maar weer ondergaan. Wat vind je daar nou van?

 

En woensdag ‘s avonds… was ik weer onrustig en begon ik te schreeuwen….was het een reactie op de brokken die ik die ochtend weer voor het eerst gehad had? Ik weet het niet, maar ik weet wel dat ik geen bonken op mijn lijf kreeg en lekker bij mijn bazen op de slaapkamer mocht slapen! Vandaag testen we weer verder en ik moet eerlijk zeggen dat ik het heel spannend vindt.  

Wat zou er vanavond gebeuren?!!

Maar de injectie van de dierenarts werkte geweldig en ik toverde gaande weg de dagen weer om tot de strakke vrouw die ik normaal ben met glanzende huid. En ik kon heerlijk slapen, want wat was ik moe.

 

Wie voelt leeft,

Wie niet meer weet wat zij voelt,

Wordt geleefd!

 

Love Danielle

** Klik op de foto’s om ze beter te kunnen zien.

·       Wist je al dat Lola haar eigen Instagram account heeft? : My__name__is__Lola, je kunt haar volgen als je dat leuk vindt! Verder kun je Lola volgen op haar eigen groep op Facebook: My name is Lola en via mijn eigen facebookaccount: Danielle de Rie.