"We can not achieve our wildest dreams by remaining who we are"
Al heel lang speelde het idee door mijn hoofd om een blog te beginnen van mijn reisavonturen.
Reizen is een grote passie van mij en ik neem mijn herinneringen graag mee met me terug door ze vast te leggen op foto of film.

Als moeder van 3 en een hond in een niet standaard gezin vol humor en gekkigheid, maak je altijd wel wat mee.

Naast reizen, zijn we gek op cultuur en kunst en de wilde avonturen van onze hond Lola (My name is Lola).

Dus voor diegene die er al zolang naar verlangd hebben om mijn avonturen (en ook die van Lola) te lezen en foto's te zien: "A sparkle of Dani's world". Love Danielle

woensdag 10 januari 2018

My name is Lola…..
 
You can’t buy loyalty, they say
I bought it though, the other day:
You can’t buy friendship, tried and true,
Well just the same, I bought that too.

I made my bid, and on the spot
Bought love and faith and whole job lot
Of Happiness, so all in all
The purchase price was pretty small.

I bought a single trusting heart,
That gave devotion from the start.
If you think these things are not for sale, 
Buy or rescue a brown-eyed dobermann with a waggling tail.
(Author Unknown)


Ik rook “trouble” toen ik die grote camper zag voorrijden….
Ik werd onrustig en onzeker…Mag ik mee? Waar gaan we heen? Gaan ze me weer terugbrengen naar het asiel?????!!!! Ik weet het…ik moet het niet doen. Toch kan ik het niet helpen en raak ik helemaal in de stress…dat asiel heeft nou eenmaal diepe littekens in mij achtergelaten. Ik heb het hier gewoon zo leuk en dat wil ik niet kwijt.

Je voelt de onrust in huis als je huisgenoten hun koffers gaan pakken, er lijstjes verschijnen op het bord……en ik? Ohhhhh ik hield het niet meer van de spanning! Dan doet je bazin je ook nog in je bench, zodat ze wat gemakkelijker de spullen in die camper kan zetten en niet aldoor op mij hoefte te letten. Tja dan gaat het mis….in de stress heb ik mijn hele bench stuk gekrabd en gebeten…..het werd me even teveel. Ik dacht echt dat ze mij hier alleen gingen achter laten en dat maakte me zo angstig dat ik het niet meer hield. Sorry!! Ik ben ook maar een hond.
Dus mijn bazin vroeg zich af hoe ik toch zo hard los kon rennen door het huis…tja je bench dus slopen!
 
Op vakantie kon ik niet mee en werd ik naar El Perro Cazador gebracht…..ik snapte er niks van en begon over mijn hele lichaam te trillen. Na een aai over mijn bol werd het hek gesloten en lieten ze mij gewoon achter. Neeeee niet weer…ik was zo verdrietig. Gelukkig hadden ze wel mijn eigen bench in het hok gezet en kon ik daar verdrietig in liggen. Maar niet getreurd ik heb er een hele leuke tijd gehad en veel nieuwe vrienden ontmoet. Ik mocht een paar keer per dag met ze spelen.
En voor ik het wist stond daar mijn baas weer voor het hek met twee van mijn huisgenoten. Ik dacht eerst nog dat ik droomde en stond wat bedeesd achter het hek. Toen deed hij het hek open en ik sprong van blijdschap tegen hem op. Oh yes ze vinden me echt lief en ik mag weer mee naar huis. Thuis heb ik eerst als een wilde door de tuin  en het huis gerend …I was home again!
Ik was zo blij om iedereen weer te zien en toen heb ik het toneelstukje opgevoerd dat ik een beetje boos op ze was, want ze hadden me weggebracht naar de kennel. Poeh…what were they thinking! Nou ja, je snapt die scene hield ik niet lang vol J

Op 3 januari 2018 dacht mijn bazin weer heerlijk met mij te gaan fietsen. Op zich had ik er wel zin in, maar ik voelde me niet helemaal top. Zij fietsen en ik rennen, maar ik bleef maar het gevoel houden dat ik ergens instikte. Ik probeerde te hoesten, maar het klonk vreselijk. Mijn bazin keek nog in mijn bek, maar zag ook niks. Opeens zag ik daar een mooi plekje om mijn behoefte te doen, maar alles kwam tegelijk..een hoopje en een plasje…..ik voelde me echt niet lekker. Ik kroop nog tegen het hek aan en weigerde verder te gaan…tja die riem om mijn nek bracht weer roet in het eten! Dus ik gaf me maar weer gewonnen en deed mijn best. Het ging echt niet, hoesten, niezen, kotsen en ik ging steeds langzamer lopen…..oh wat was ik blij dat ik thuis was!
Mijn bazin begreep er niks van en dacht dat het door die pittige olijf kwam die ik gisteravond had opgegeten…..en die was pittig! Toen ik hem aangereikt kreeg van een huisgenoot dacht ik nog..lekker zacht en smeuïg, maar toen….OLALA mijn maag stond in brand!

Afijn het blijkt dat ik Kennelhoest heb opgelopen in de kennel en nou ben ik ziek. Ik moet rustig aan doen en dat is soms best lastig als ze zoveel energie heb als ik. Ook al moet ik eerlijk toegeven dat ik wel veel slaap de laatste dagen…..ik ben gewoon niet lekker. Het voordeel van Kennelhoest is dat je 2 keer per dag zo’n heerlijke lepel met honing krijgt. 

OHHH wat is dat een lekker zoet goedje zeg! Ik blijf voorlopig nog maar even hoesten, want de beloning daarvoor vind ik wel erggggg lekker.

Dus geen wilde avonturen, buiten dat ik de bench heb gesloopt en voor het eerst op ijs heb gelopen … tot de volgende keer!

"I left a footprint in her room......."

Dog is god spelled backwards


Love Danielle


** Klik op de foto’s om ze beter te kunnen zien.

·       Wist je al dat Lola haar eigen Instagram account heeft? : My__name__is__Lola, je kunt haar volgen als je dat leuk vindt! Daar is ook het filmpje te zien waarin ze zich afvraagt wat dat spul op het zand nu is…IJS dus!
·       Verder kun je Lola volgen op haar eigen groep op Facebook: My name is Lola en via mijn eigen facebookaccount: Danielle de Rie.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten