Antwerpen…een
stad die je niet mag vergeten.
Wacht niet op een goede dag,
Maar probeer er zelf één te maken.
En dat
hebben we zeker gedaan in Antwerpen.
Op vrijdag 14
september 2018 vertrokken we met een bus uit Zaandam met Bouwend Nederland.
Een groep mensen die
zich in het dagelijks leven hard inzetten voor de bouw, jongeren een leerplek
aanbieden in hun bedrijf en staan voor de kwaliteit van hun vak. Bundelen van
krachten en netwerken is van essentieel belang
voor deze ondernemersorganisatie in de bouw. Naast alle vergaderingen,
workshop, etc. gaan we één per jaar een weekend met elkaar op pad om te
netwerken, te socialiseren en onze kennis aan te boren met de uitdagingen die
we deze weekenden aangeboden krijgen….., maar vooral ook te ontspannen en nieuwe dingen te
ontdekken.
Het hebben van een eigen bedrijf brengt behoorlijk wat stress, uitdagingen en
uithoudingsvermogen met zich mee.
Na een verandering in
het programma belanden we eerder in Antwerpen dan we verwacht hadden…hobbelen
we met onze koffertjes achter ons aan en dwarrelen we Antwerpen binnen richting
ons hotel. Onderwijl goed oplettend wat we allemaal zien onderweg….we willen
niks missen.
Aangekomen bij ons
hotel BANKS gaan onze kamers bewonderen.
Lang ben
ik er niet, want ik wil de stad nog even verkennen voor ik me moet
klaarmaken voor ons walking diner 9 Beaufort in het MAS gebouw.
Darrend door de
straten van Antwerpen maken we kennis met het charisma van de stad…mode,
cultuur en kunst is wat volop aanwezig is. De stad leeft, heeft geschiedenis, maar geeft mij
vooral lucht.
Ik ben een groot fan van Amsterdam, maar tegenwoordig krijg ik daar bijna geen
lucht meer. Deze stad is groter opgezet
en dan druk ik me nog zacht uit. Je kunt nog rustig door de straatjes lopen
zonder de last van auto’s, fietsers en het toerisme. De vele modehuizen van oud
en jong talent…het maakt je blij…al die kleuren en ontwerpen in veelal
prachtige oude gebouwen met hun historie. Al lopend zien we opeens een prachtig gebouw voor ons verschijnen. In eerste instantie
dacht ik dat het een oud huis was, maar toen ik mijn nieuwsgierigheid
achterna ging ontdekte ik dat achter de
deur een prachtige kerk was…Sint-Carolus Borromeuskerk. Een van de monumentale
kerken van Antwerpen. De
gevel is een affiche voor het katholieke geloof waarvoor de
jezuïetenkerk in Rome als voorbeeld diende. De klassieke zuilenordes in de
bouwlagen en het harmonische evenwicht tussen horizontaliteit en verticaliteit zijn zo anders dan de Brabantse gotische stijl. Het hoofdaltaar in de kerk
functioneert als een beeldscherm voor de gelovigen. Deze kunnen dankzij een
vernuftig systeem afgewisseld worden, naar gelang de liturgische feesten van
het seizoen. Oorspronkelijk zaten er 4 schilderijen in het altaar, waaronder
twee van Rubens. Op dit moment zijn
er nog 3 schilderijen; een kruisoprichting door Gerard Seghers, een kroning van Maria door Cornelis Schut en een Onze-lieve-vrouwe van de Karmel door Gustaaf Wappers. Vandaag de dag hebben
deze schilderijen nog steeds dezelfde functie als in de 17e eeuw: de gelovige en de passant
verbazen, verrukken en uitnodigen tot meditatie. Nou dat is ze
gelukt….je blijft verwonderd rondlopen en hebt ogen tekort. Als jij ook een
kijkje wilt nemen in deze prachtige kerk vergeet dan niet stil te staan bij de
eikenhouten preekstoel van Jan Pieter I
Baurscheit.
Na een heerlijke
wandeling door de stad, moesten we ons snel in wat nettere kleren hijsen voor
het avondeten. Echter had ik in de
planning gelezen dat voorafgaand aan het diner er een stadswandeling met gids van
45 minuten was…dus
je snapt het werden geen hakken onder de jurk, maar gympen. Er zijn grenzen in
het leven :)
De stadswandeling was
een feestje en m.n. door onze gids Sofie
Korres (Koninklijke Gidsenvereniging van Antwerpen). Hangend aan haar lippen hobbelde we achter
haar aan…deze
vrouw brengt de verhalen van Antwerpen tot leven en houd je geboeid.
Ze neemt ons mee door
de nauwe straatjes en steegjes van het oude centrum van Antwerpen dat in de
late middeleeuwen is ontstaan. De tip over het pleintje vlakbij het hotel waar
iedere vrijdag per opbod inboedels worden verkocht…een traditie die in 1600 is
ontstaan, de kerk waar het Maria beeld een fashion design “kleedje” heeft
gekregen, het museum op het plein bij het hotel die een prachtige binnentuin heeft
en gratis toegankelijk is…allemaal tips die ik snel in mijn hoofd opsla en
later dit weekend ga bezoeken.
We hobbelen door naar
het grote plein met zijn prachtige historische gevels en je hebt het gevoel dat je in
een wereld staat van eeuwen terug…de prachtige gildepanden en hun verhalen. We
krijgen ze allemaal te horen, maar ook het verhaal hoe Antwerpen aan zijn naam
is gekomen. Deze versie vertelt over de legenda van de reus Druon Antigoon. Hij zou eeuwen alle
schippers die door de Schelde wilde varen het leven hebben zuur gemaakt. Hij
eiste van een ieder 50% van zijn handelswaarde en als je niet wilde betalen dan
hakte hij je hand eraf en gooide hem in de Schelde. Toen werd de Romeinse
soldaat Silvius Brabo gestuurt en daagde
de reus uit. Hij won het gevecht, hakte de reus zijn hand eraf en gooide het met
een boog in de Schelde. De plaats waar de hand de Schelde raakte is de stad
Antwerpen ontstaan (“hand” en “werpen” is de samensmelting van de stadsnaam).
Ook de Antwerpse handjes worden benoemd..in
de korte Gasthuistraat 11 zit Philip
Biscuits..de uitvinders van de echte Antwerpse handjes die ook in chocolade
te koop zijn. De koekjes met amandelen zijn het symbool van de stad Antwerpen
en gemaakt na de legenda van de reus Antigoon
die handen in de Schelde wierp….je
moet ze geproefd hebben! En dat ze zo heerlijk zijn is niet zo gek. Vroeger
stonden er in Antwerpen velen koekfabrieken en is Antwerpen nog steeds een
chocoladestad…..wat een straf om je te verdiepen in deze eetcultuur J
We worden verder meegenomen
en opgezogen in haar verhalen en belanden op het plein achter de Onze-Lieve-Vrouwe kathedraal. In 1124 stond er
een kleine kapel op de plek van de huidige kathedraal, die in de loop van de
12e eeuw verder werd uitgebreid volgens het model van de St. Maria in Keulen.
De bouwwerken voor de huidige kerk begonnen in 1352. Het was de bedoeling dat
er twee grote torens werden gebouwd, maar door brand en de crises is de tweede
toren nooit gerealiseerd. Wel of geen tweede toren het is een Manjefiek stukje bouwwerk die zijn
tijd ver vooruit was.
We krijgen nog een
prachtige anekdote te horen over het Hilton hotel,
dat zich ook op dit plein bevind en dat vroeger een warenhuis was. Achter het
Hilton is de Boerentoeren
te zien. De start van de bouw begon in 1923 naar het ontwerp van architect Jan van
Hoenacker.
Het is een 97,5 meter hoge toren in art-Deco stijl en na 3 jaar van bouwen was
Antwerpen de eigenaar van de eerste wolkenkrabber van Europa. De boerentoren
werd gebouwd op de plaats waar de bombardementen van de eerste wereld oorlog erg
veel schade had aangericht. De naam is afkomstig van de bank die er stond voor
de bombardementen en waar hoofdzakelijk boeren als cliënt waren.
Dan meld de gids dat
we bovenop de Antwerpse ruien staan….de oude riolen van Antwerpen
met al zijn geschiedenis. Helaas hebben geen tijd om dit te verkennen, maar ik weet zeker als ik terug kom
ik de onderbuik van de stad ga verkennen. Ken jij het al?
We zien nog het vleeshuis en de “roze” buurt van
Antwerpen
om vervolgens uit te komen bij onze eindbestemming het prachtige gebouw van de MAS. Het
architectonische bouwwerk van de wereldberoemde Neutelings Riedijk Architecten is gebaseerd op de 19e eeuwse
pakhuizen. Door 7 museumzalen op elkaar te stapelen en telkens een kwartslag te
draaien, ontstaat een indrukwekkende spiraaltoren. Per roltrap kun je elke
verdieping bereiken waarop je elke weer op een indrukwekkende panorama over
Antwerpen wordt getrakteerd. 3185
Handjes versieren de buitenmuur (een knipoog naar de Antwerpse handjes) en
op de wandelboulevard vind je medaillons van schrijver Tom Lanoye en grafisch ontwerper Tom Hautekiet die zo een ode brengen aan de stad, haven, stroom en
wereld…
Waar water waakt en
Wat
er waard was later
Werd
bewaard als
(waar water waakt en …)
Naast dat het een
prachtig museum is, is er beneden op het plein een mozaïek “Dead Skull” gemaakt dat verwijst naar Tuymans gelijkmatige schilderij uit 2002. Vanaf de 5e verdieping heb je
het mooiste uitzicht op dit kunstwerkje….tip van mij:)
Bovenop de 9e verdieping
heb ik genoten onder goed gezelschap van een walking diner 9 beaufort.
Zaterdag moeten we
alweer vroeg uit de veren, want er wordt van ons verwacht dat we onze slimheid
gaan gebruiken in het strategische groepsspel Antwerp Fashion hunt. Door een mix van
opdrachten verkennen we de stad..en raad eens wie de haakopdracht kreeg
toebedeeld?! Juist ik…al hakende (want de bol moest volledig opgehaakt zijn) en
kijkende voor de opdrachten, liep ik met de knot wol onder mijn oksel en de
rest in mijn BH….tja dan trek je wel aandacht! De pastoor in de kerk keek mij aan van “ meid, je hebt echt hulp nodig “…tja je zal maar in een fanatiek groepje zitten J In die bewuste kerk (Sint-Andrieskerk)
stond ook het 16e eeuwse Maria beeld die in 2001 een nieuw kleed kreeg van de
modeontwerpster Ann Demeulemeester. Maar lang konden we niet blijven, want de fashion hunt
ging verder…..We werden TWEEDE!
De lunch kregen we
bij RAS waar ik heerlijk heb
gegeten om vervolgens weer deel te nemen aan een fietstocht door de stad van
Antwerpen. Best een uitdaging om door alle toeristen heen te fietsen, foto’s te
nemen en de groep in de gaten te houden…….
En voor ik het wist
stond ik met fiets en al in het stationsgebouw van Antwerpen-Centraal…wat een
prachtgebouw. Het gebouw bestaat uit een stalen perronoverkapping en een stenen
stationsgebouw. De stalen perronoverkapping is gemaakt tussen 1895-1899 volgens de plannen van
ingenieur Clément
Van Bogaert
door de Compagnie Centrale de Construction. Het stenen gebouw werd gebouwd
tussen 1899-1905 door Louis Delacenserie in eclectisch stijl.
Verdwaald in de
wereld van foto’s maken keek ik op en …. was ik de gids kwijt en croste ik op mijn
fiets het station uit de diamantenbuurt in….daar kreeg ik de groep weer in mijn
vizier…pffffff. Gevalletje ik word afgeleid
door mooie dingen en een gids die in zijn eigen wereld leeft…….
Toen de fietstocht
tot een einde kwam, ben ik nog snel naar het art Deco gebouw gelopen dat tegenover het restaurant RAS staat....Waarom?
Nou omdat daar een pareltje met houten roltrappen erin verstop zit! Het gebouw stamt uit 1933 en de roltrappen zijn de laatste
houten roltrappen in Europa .
Ik had zoiets nog
nooit gezien en onder het genot van de motoren die de roltrappen aandrijven
liet ik mezelf naar beneden rollen….genietend van de art Deco stijl in het
gebouw.
Na twee roltrappen eindigde ik in de tunnel die onder de Schelde doorgaat naar de andere kant…….
Na twee roltrappen eindigde ik in de tunnel die onder de Schelde doorgaat naar de andere kant…….
Zondag was een
autovrije zondag……wat een rust in de stad die evengoed vol stond met
rommelmarktjes. Antwerpen straalt rust en gezelligheid uit!
En wij?…wij werden weer naar mijn laatste activiteit geleid….Vespatocht
door de haven van Antwerpen. Het bracht menig persoon weer zijn herinnering van een 16 jarige
leeftijd terug…
Geëscorteerd door de
politie (vanwege autovrije zondag) verlieten wij het centrum van Antwerpen op
weg naar de haven….een stoet van 27 scooters allemaal een kant op krioelend…
De gids liet ons
eerst even onze jeugdherinneringen herleven om vervolgens te stoppen bij het nieuwe havenhuis dat ontworpen is door de
Iraakse architect Zaha Hadid.
Een gebouw met een groot
wow-effect.
Oud en nieuw werden met elkaar verbonden..een dynamische balvormig volume die
boven het bestaande gebouw verrijst. Het is een volledig glazen gevel die
rimpelt als golven en daardoor het complexe spel van tinten en kleuren in de
lucht weerspiegelt. Dit verwijst naar de uitzonderlijke locatie van het gebouw
dat omgeven is door water. De betekenis van de glazen geslepen massa, die is
gemaakt om het gebouw een fonkelende verschijning te geven, speelt in op het thema van
Antwerpen als diamantstad.
Dat de voorkant
glad is en steeds verder naar achteren onregelmatiger en hoekiger wordt, geeft
weer dat de diamant Antwerpen voor een deel is geslepen maar nog zeker in
ontwikkeling is. Het volledige havenhuis is een metafoor voor de haven van de
21e eeuw: een haven die klaar is voor de toekomst.
Een gebouw met een groot
wow-effect.
Oud en nieuw werden met elkaar verbonden..een dynamische balvormig volume die
boven het bestaande gebouw verrijst. Het is een volledig glazen gevel die
rimpelt als golven en daardoor het complexe spel van tinten en kleuren in de
lucht weerspiegelt. Dit verwijst naar de uitzonderlijke locatie van het gebouw
dat omgeven is door water. De betekenis van de glazen geslepen massa, die is
gemaakt om het gebouw een fonkelende verschijning te geven, speelt in op het thema van
Antwerpen als diamantstad. 
Dat de voorkant
glad is en steeds verder naar achteren onregelmatiger en hoekiger wordt, geeft
weer dat de diamant Antwerpen voor een deel is geslepen maar nog zeker in
ontwikkeling is. Het volledige havenhuis is een metafoor voor de haven van de
21e eeuw: een haven die klaar is voor de toekomst.
Het was een genot om
door de haven te rijden, op plekken te komen waar je anders geen toegang tot
hebt en heerlijk te zwieren en te scheuren op een Vespa. Voor herhaling vatbaar
is mijn mening….en Antwerpen you will see me soon again!
Wake up motivated.
Nothing works unless you work.
Nothing changes unless you change.
Dominate the day.
** Klik op de foto’s om ze beter te kunnen zien.
Je kunt mij volgen via mijn eigen facebookaccount: Danielle de Rie of mijn eigen instagramaccount: daniellederie.. Follow en blijf op de
hoogte wanneer er een nieuw blog online komt en alle extra’s informatie die
niet op het blog verschijnt.
