A sparkle of Dani's world

My name is Lola….

Wat ben je mooi vandaag!

(en gisteren trouwens ook J)

Er was eens een prinses Lola die ’s avonds op haar avondwandeling een kikker tegenkwam. Er waren vele kikkers die haar pad kruiste, maar ze had het niet door. Toen zag ze die ene kikker en haar aandacht was gepakt. Was het zijn goede looks of zijn charismatische uitstraling?

Ze bracht haar snuit naar voren en de kikker bleef doodstil zitten….klaar om de kus te ontvangen. Ze kusten elkaar….maar de kikker veranderde niet in een prins?!!

Nee, ik schrok mezelf zelfs dood, want hij sprong al huppelend en kwakend weg…..zou ik een slechte adem hebben?!!

’s Ochtends zijn de kikkers er niet, maar wat een heerlijkheid om ’s ochtends vroeg op pad te gaan met mijn bazin. Iedereen slaapt nog of de lichtjes in de huizen zijn aan. De vogels fluiten en in de straten heerst een heerlijke rustige serene sfeer….ik kan daar zo van genieten!

Op mijn wandelingen over de dijk in het dorp waar ik woon, maak ik altijd van alles mee. Elke keer is het anders of ik ontdek weer wat nieuws. En tja zoals mijn bazin al had voorspelt, liep van de week het “ik laat je schrikken eend” spel niet goed af.

Opeens rook ik ze in het riet vanaf een afstandje. Ik nam een sprint richting het riet….de eenden stoven al schreeuwend weg, maar ik gleed door en belandde volop met mijn snuit in het water. En mijn voorpoten waren ook nat….en de eenden…die lachten mij gewoon uit vanaf het midden van het kanaal. Nou wacht maar af dacht ik!!...de volgende keer ben je van mij…..

We liepen door en ik schudde al het water van me af. Ik liep langs mijn vrienden de schapen, maar ik negeerde ze...althans ik bekijk ze en lach lief naar ze, maar ik spreek ze niet aan. Ze hadden hun kleintjes bij zich en ik wil niet dat ze van schrik de sloot inrennen.

Je vindt wel eens wat aan de waterkant!!

Ik was heerlijk relaxed aan het ronddarren, toen ik een “pingping” hoorde. Ik zag mijn bazin als een gek die longeerlijn van mij inhalen en snel naar me toelopen.

Ik bekeek het allemaal eens vanaf een afstandje en ik dacht: “wat is er nou aan de hand?” . In de verte zag ik een wielrenner aankomen en die had dus aangegeven dat hij eraan kwam.

Woah wat geweldig van deze man, want dan schrik ik niet zo als hij plots naast me komt opduiken. De wielrenner bedankte mijn bazin en zij hem…..zo kan het dus ook! Altijd fijner dan dat ze op je gaan schelden of plots naast je opduiken en ik van schrik even blaf…..

Veel mensen snappen niet dat ik het heel eng vind als mensen recht op me af komen lopen of fietsen, of opeens van achteren verschijnen op mijn netvlies…ik denk dan dat ze me gaan aanvallen. Een stukje opzij gaan of even laten weten dat je eraan komt is gewoon erg fijn voor ons als dieren….en ook voor onze bazen denk ik zo.

Afijn, op de terugweg van mijn wandeling liep ik langs een stel bomen en rook ik…de muis. Ik sprong op de geur in het gras en begon te graven. Opeens zag ik iets in mijn ooghoek omhoog vliegen een centimeter of 10 naast mij. Je kent dat vast wel..het beeld dat als iemand te hard van een glijbaan afglijdt en aan het einde al spartelend een luchtlanding maakt. Dat beeld en dan nog wat extremer (de muis tuimelde al spartelend 10 cm boven de nooduitgang)…dat zag ik in mijn ooghoek. Ik dacht verdomd wat is dat nou….het bleek de muis te zijn die als een bezetene zijn nooduitgang uitging. Afijn, ik was dus gewoon weer te laat en mijn bazin stond krom van het lachen. En ik?!!...ik had het nakijken en stond daar met een blik in mijn ogen van ik heb het volledig gemist J