China…..
mijn 3e dag: Het plein en
de Poort van de Hemelse vrede en de verborgen stad.
Als je geen ster
aan de hemel kan zijn,
Wees dan een
lampje in je eigen huis.
NI HOA
China..het land van de vele mysteries en mooie
kleuren.
Dit
blog gaat over mijn bezoek aan het plein en de poort van de Hemelse vrede, de verboden stad en natuurlijk een klein
stukje over Mao…de man die het plein letterlijk groot maakte.
Mao Zedong
Mao Zedong
wordt vaak beschreven als China’s meest radicale keizer. Hij werd geboren op 26
december 1893 in het dorpje Shaoshan in de provincie Hunan. Zijn vader was een
boer, maar het gezin leefde niet in bittere armoede. Mao groeide op in de
cultuur van een arbeidersgezin en beleefde een heerlijke tijd op school
Mao ging naar een ouderwetse dorpsschool, waar de
kinderen lessen kregen in het leren van de Confuciaanse teksten en het lezen en
schrijven van de oorspronkelijke taal. Deze
lessen zijn hem altijd bijgebleven en hebben hem geholpen bij het maken van
gedichten in klassieke Chinese stijl.
Year’s Day (1930)
Ninghua, Qingliu, Guihua --
What narrow paths, deep woods and slippery moss!
Whither are we bound today?
Straight to the foot of Wuyi Mountain.
To the mountain, the foot of the mountain,
Red flags stream in the wind in a blaze of glory.
Doordat
Mao zoveel schrijftalent had, kon hij andere studies volgen. Toch kon hij
vanwege zijn familie hiërarchie niet op een hoge positie geplaatst worden. Dit
moet hem ongetwijfeld gefrustreerd hebben. Sociale
hervorming, eerder dan politieke hervorming, interesseerden Mao al vanaf een
jonge leeftijd…hoe zo dat nou komen?!!
Vanwege zijn politieke gedachtegang
moest Mao in 1934 vluchten uit zijn dorp en sloot zich aan bij het Chinese Rode
leger om het nationalistische leger van China te ontvluchten. Tijdens deze bare
tocht (1934/1935) ontpopte Mao zich als nieuwe leider van het Chinese Rode
leger. Ze moesten van noordwest China naar zuid China. Een tocht van 9600 km
door vaak zeer onherbergzaam gebied en dit met het Chinese nationalistische
leger op hun hielen. Maar door zijn goede guerrilla technieken wist Mao en zijn
leger het nationalistische leger voor te blijven. Na ongeveer een jaar kwam een
tiende van het Rode Leger aan. De tocht
kreeg de naam DE LANGE MARS en werd door Mao gezien als een propaganda gebeurtenis.
Dat de communistische partij het CPC het won van de
GMD had een aantal redenen. Buiten dat Mao heel wat aanzien had verworven door
zijn tocht DE LANGE MARS , wist zijn partij door landhervorming (het land
werd verdeeld onder de boeren) de boeren achter zich te krijgen. Daar scoor je
natuurlijk wel mee bij de boeren die het grootste deel van de bevolking waren. Daarnaast was het CPC goed in guerrillastrijd,
wat o.a. inhield dat ze korte communicatielijnen hadden in tegenstelling tot de
GMD. Deze had lange communicatielijnen, veel informatie bleef daardoor achter
en daarnaast waren ze niet in staat om guerrilla gevechten te winnen. De grootste troef was echter dat de GMD een partij was die uit rijken
bestond en er veel corruptie binnen de partij was. Hier waren de mensen wel een beetje klaar mee en zo sloten (vooral
boeren) zich aan bij het CPC.
In 1949 was Mao aan de
macht gekomen. Hij had 3 punten in zijn verkiezingscampagne naar voren laten
komen:
1. Gelijkheid voor iedereen in het communistische China
2. Elk mens kreeg menselijke waardigheid dus
geen voorouders verering, voetbinden, concubinaat (trouwen met bijvrouwen),
trouwen alleen als zowel de bruid als de bruidegom het goed vond, vrouwen mochten
scheiden en kregen erfrecht, mannen en vrouwen waren gelijk aan de wet.
3. Iedereen mocht welvarend worden.
Maar om deze punten te bewaarrechten
was zo makkelijk nog niet. (Als je hier in interesse in hebt hoe het Mao is
vergaan, kun je hier veel op het internet overlezen. Ik maak de keuze om het
hierbij te laten, want anders wordt het blog te lang en niet meer leesbaar.)
Mao stierf
op 9 september 1976, tien minuten na middernacht.
Het einde duurde lang en was vreselijk. Herhaaldelijk had hij hartaanvallen,
door het stugge roken waren z'n longen vernield en geïnfecteerd, de nieren
functioneerden slecht en het linkeroog was blind. De artsen hadden Mao niet
durven vertellen wat de werkelijke staat van zijn gezondheid was, want daar
stond hij niet voor open en vriendelijke en meegaand was de man niet.
Voor de Chinese bevolking was Mao een man
die ervoor zorgde dat je als je Chinees weer trots kon zijn op je
nationaliteit. Hij was de grote persoon die de Chinezen
nodig hadden om weer vertrouwen te hebben in hun land, zoals de keizers in het
vroegere China. Maar kon je Mao wel met een keizer vergelijken? Mao was de
heersende man die alles bepaalde en de samenleving stuurde. Hij gaf het
voorbeeld en dat voorbeeld werd massaal gevolgd. Hij heerste alleen en iedereen
onder hem volgde hem op (zelfs de hoffunctionarissen en ministers). De vrijheid
van meningsuiting was beperkt, uiteindelijk was hij degene die alles bepaalde.
Hij toonde de mensen een goed en welvarender beeld van China doormiddel van
onder andere propaganda, terwijl de werkelijkheid anders was.
Niet alleen de bevolking beschouwde hem als een keizer maar zelf vergeleek Mao
zich ook met de keizers uit het oude China. Tot op heden mag je geen kwaad spreken over Mao..hij
was 60% goed en 40% fout…spreek je negatief over hem dan weet je
wat je te wachten staat.
PLEIN VAN DE
HEMELSE VREDE (Tiananmenplein/天安門廣場)
Het
plein is vernoemd naar de Poort van de hemelse vrede (Tiananmen).
Op dit
plein riep Mao Zedong in 1949 de Volksrepubliek China uit. Mao breidde het plein enorm uit, zodat er miljoenen
mensen op konden samenkomen. Hij liet een grote obelisk (Monument voor de Volkshelden) maken als monument
voor de soldaten die stierven tijdens de Chinese Revolutie in 1911-1912. Bij
deze revolutie werd de Qing-Dynastie omver geworpen en de Republiek China
opgericht. Aan de onderkant van de obelisk staat de Chinese revolutie afgebeeld
van de eerste Opiumoorlog (1839-1842). Aan één kant
staat een inscriptie van Mao: 'Eeuwige roem aan de Volkshelden', aan de andere
zijde een tekst van Zhou Enlai. De
obelisk is 37 meter hoog en weegt 70 ton
Na de dood van Mao is er een groot mausoleum opgericht
op het plein waar hij in opgebaard ligt. Op deze plek stond vroeger de Zhonghuamen (poort
van China) die in 1954 werd afgebroken om het grote plein mogelijk te maken.
Poort van
de Hemelse Vrede
Vroeger was deze
poort de toegang tot de Keizerlijke stad, waarbinnen de Verboden Stad lag met
zijn Keizerlijk paleis die in 1417 gebouwd was. Nu staat het voor het staatssymbool van de
Volksrepubliek. Vroeger was de
poort van hout en brandde tot 2 x aan toe af waartoe men besloot hem in 1651
van steen te maken.
Aan de voorkant
van de poort hangt een portret
van Mao. Deze is op 7 juli 1949
opgehangen om de overwinning van de 2e Chinees-Japanse Oorlog te
vieren. Elke jaar op 1 0ktober wordt het portret vervangen voor een nieuwe,
omdat het portret wordt aangetast door de smog. Sinds 1977 maakt de schilder Ge
Xiaoquang dit portret.
Al lopende op het
plein van de hemelse vrede voelt het meer als machtsvertoon en zeer toeristisch
dan cultureel. Toch loop je op
een stukje geschiedenis en ongemerkt pik je daar een hoop van op zonder dat je
er erg in hebt. Het is duidelijk te zien dat dit ook een belangrijke plaats is
voor de Chinezen..ze komen in grote getallen ……uit nieuwsgierigheid of ? Ik heb
het ze niet kunnen vragen.
Voordat
we de Poort van de Hemelse vrede betreden om toegang te krijgen tot de verboden
stad, krijgen we een duidelijke waarschuwing
van de Gids. Kijk de bewaking
niet aan en loop door…ga niet bijdehand doen! Juist en wat doet mijn
medereisgenoot op de brug L, maar we hebben mazzel en komen toch de brug
over zonder problemen. We sluizen door onder de brug en dan openbaart zich de
verboden stad op een zeer toeristische wijze aan ons netvlies……kassa’s en toegangspoortjes
met lange rijen.
De gids regelt het allemaal en snel worden we door de poortjes
gesluisd….soms is het georganiseerd reizen wel heerlijk relaxed! Bij binnenkomst
heb je ook echt het gevoel dat je in een andere aparte wereld terecht komt…..heel
bijzonder.
De verboden stad.
In
het hart van Beijing (Peking) ligt de verboden stad, een Keizerlijk Paleis. Het is het grootste en best bewaarde
koninklijk paleis in de wereld.
In
1406 begon men met de bouw van het paleis tijdens de 3e keizer van
het Ming dynastie van Yong Le. Beijing was toen nog niet de hoofdstad van
China, dat was Nanjing. Begin 15e eeuw veranderde Yong Le of Zhu Di
dat. In 1420 was het paleis af en er zouden gedurende de Ming dynastie 24
keizers in wonen gedurende 500 jaar.
Het
paleis heeft verdedigingsmuren van 10 meter hoog en is omsloten door een brede
diepe gracht. Het complex is 720.000 m2 groot en rechthoekig van vorm. Als
bezoeker kun je 150.000 m2 bezoeken.
Door
de hoge muren, zware deuren en ramen was het contact tussen het gewone volk en
de keizerlijke familie onmogelijk. De keizerlijke
geheimen bleven letterlijk binnenmuurs. En
dat voel je ook heel duidelijk als je door het complex loopt….delen in delen
die omringt zijn door muren….er is geen uitweg….. Het moet voor velen op den duur ook meer als
een fort/gevangenis hebben gevoeld dan een thuis. Zeker voor de concubines ( in
een eerder blog van mijn reis door China is hier meer over geschreven). Maar
het blijft een vreugde om doorheen te lopen en al het pracht en praal te
bewonderen. Toch ben ik blij
dat ik hier niet woon.
De
verboden stad is een architectonisch kunstwerk. Buiten de super strakke muren
en het gevoel dat als je door een poort wandelt van een dorp in een dorp in het complex loopt…en dat
is eigenlijk ook zo… blijft het meesterlijk hoe alles is uitgedacht en
uitgewerkt. De prachtige siernagels op de deuren en de deurkloppers versierd
met dierenkoppen. De details in het hout, het goud op de daken…je kijkt je ogen
uit. Zoveel details, kleur en vakwerk.
Elke
deur heeft 81 siernagels opgebouwd in 9 horizontale en 9 verticale rijen. De 9
wordt in de Chinese filosofie als hoogste Yang-nummer beschouwd en symboliseert
het mannelijke en het positieve in de natuur. Daarnaast staat het voor
superioriteit en was daarom voorbehouden voor de keizer.
De
horizontale en verticale rijen van siernagels verwijzen naar de keizerlijke hiërarchie.
Naast 81 siernagels (9x9) voor de keizer, waren er 49 voor de prins-regent of
andere hooggeplaatsten die hier ook leefden en 35 voor de Markies. Je kon maar
beter geen fout maken in de ordening van het aanbrengen van de siernagels, want
dan werd je zwaar gestraft. Er is 1
uitzondering op deze rangorde in het complex bij de Poort van de Oostelijke
bloemen.
Deze heeft 72 siernagels (9x8). Hier
lagen de keizers opgebaard in afwachting op hun begrafenis. De Chinese
filosofie geeft weer dat de oneven cijfers en de levenden Yang zijn en de even
cijfers en de doden Ying zijn. Het even getal in de Poort der Geesten symboliseert
dat. Ik vind dat zo fascinerend aan deze
cultuur….al die aanwijzingen overal in verwerkt……het lijkt wel een puzzeltocht
die ik moet oplossen. Ik word er blij
van en het intrigeert mij dat je met zo weinig woorden/signalen zoveel kan
duidelijk maken en vertellen.
In
de Ming- en Qing dysnastie was het leven in het koninklijke paleis meer een nachtmerrie dan rozengeur en maneschijn. Het was meer een slagveld tussen de keizers
en hun opvolgers, complot smedende ministers en stokende concubines die vochten
om de aandacht van de keizer. Het moet dodelijk vermoeiend zijn geweest om hier
tussen te leven. De keizers hadden nog
redelijk veel ruimte voor zichzelf, maar de concubines en hun kinderen leefde
hutje mutje op elkaar. En dat voel je ook als je door hun woongedeelte loopt. Het voelt meer aan als een slobbenwijk,
ondanks dat alles er even netjes uitziet. Het was gewoon een broeikas van
ellende als jaloezie, verveling en armoede. Sommige keizers hadden zoveel
concubines….je voelde je dan ook echt onbelangrijk en onbemind. Echter eenmaal
concubine altijd concubine tot de dood van je keizer….Wat een leven!
Ik
zeg….Tot de volgende keer in het vervolg van de serie China….mijn 4e dag met een Hutongtour
in Beijing om vervolgens ’s avonds op de nachttrein te stappen naar Siam. Tot dan!
Wie te lang
aarzelt voordat hij een stap doet,
Blijft zijn hele
leven op één been staan.
Zajian
Love Danielle
Facebook
@a sparkle of danis world (pagina)
@All about a sparkle of
danis world (Facebookgroep)
@Danielle De Rie
Instagram
@daniellederie
Follow om op de hoogte te blijven!
**
Klik op de foto om hem beter te kunnen zien!!
Bronnen: 100 mooiste
schatten van China, China door Dr. John Makeham, China door Edward L.
Shaughnessy, Hedendaags China door Zhang Yao & Bu Yi , internet en eigen
materiaal.
Wil je ook naar China? Kijk op : https://www.kras.nl/
Ik sprong vrolijk uit de auto en toen zag ik haar en ik dacht
ojeeeeeeee die vrouw met die rode luchtspuitbus is er ook weer. Ja ze spreek
wel heel aardig tegen mij, maar hé ik weet ook hoe streng ze is. Toch geeft ze
ook wel lekkere snoepjes en verdenk ik haar er stiekem van dat ze me toch wel
lief vindt J
Na de training was er een leuke verrassing, want Hermien en
Shelley deden mij met mijn vrienden James en Quincy aan de Canicross wedstrijd in het Amsterdamse bos. Canicross wedstrijd?!!? Wat is dat nou weer dacht ik nog, maar je kent mij ik hobbel wel
achter mijn bazen aan op weg naar een nieuw avontuur. Ik durf te wedden dat het
voor jullie net zo’n raadsel is als het voor mij was, daarom zal ik het jullie
in het kort uitleggen wat het is en natuurlijk hebben we veel foto’s gemaakt van
al mijn nieuwe vrienden vanuit heel Europa. Ik
heb alle talen gehoord van UK tot Frans…, maar wij honden begrijpen elkaar altijd dat snap je! 
Ze zeggen dat Canicross hardlopen met je hondenmaatje is,
maar ik heb van mijn nieuwe vrienden gehoord dat het wel iets meer is dan
dat. Zij vertelden dat je mag hardlopen
met baas aan de lijn en naar hartenlust mag trekken aan de lijn waar je aan
vastzit. Of vertelden sommige mij dat de baas aan jou trekt L, want of je nou groot of klein bent
iedereen mag mee doen. Hoe cool is dat! Wel moet je natuurlijk enige conditie
hebben, zowel wij als de baas. Het is namelijk de bedoeling dat je zo snel
mogelijk het onverharde parcours aflegt, want het is wel een wedstrijd. En je snapt hoe aardig we elkaar vinden a game is a game en dan ben je concurentie,
maar eigenlijk hebben we allemaal gewoon erg veel lol en plezier. En zo hoort
sport ook te zijn. 
Maar
wist je ook dat de Canicross wedstrijd met de fiets en step mag…nou je baas dan hé jij moet nog
steeds hardlopen met een mooi passende tuig en een elastische lijn. Bikejören (mountainbiken) heet het voor de
fiets en het is wel de bedoeling dat je baas mee fietst als jij het moeilijk
hebt, want het is een samenwerking. Je zit dan vast aan de fiets met een
lijnuithouder met een elastische lijn van max. 2,5 meter. Dit is wel fijn, want
dan kan de lijn niet in het voorwiel raken zodat wij worden opgehangen terwijl
we zo ons best doen. Hetzelfde
gevoel als die mensen opeens op je lijn gaan stappen….je houdt er zowat een
whiplash aan over ..poehpoeh wat een ruk krijg je dan..
Er zijn wel wat meer regels dan bij het hardlopen, want je
kan snelheden halen van 30 km per uur of meer (ik
heb niet voor niets van die lange elegante benen!) en daarom is het belangrijk dat we
niet allemaal tegelijk starten (ja weer dat kletsverhaal) en dat we goed de
commando’s links, rechts, rustig, stop, andere honden leert inhalen en dat
andere honden jou inhalen. Dat
laatste is natuurlijk altijd wat minder. Verder moet je voor het fietsen minimaal 18 maanden oud zijn
en je hebt een ontheffing nodig, omdat in Nederland het verboden is om “karren”
te trekken. Voor een step gelden ongeveer dezelfde regels.
Ik was helemaal schor na afloop, want ik heb iedereen flink
aangemoedigd. Wat was het een leuk spektakel en wat had iedereen een plezier…maar
dat kan je wel aan de foto’s zien. Vooral
bij het watergedeelte heb ik flink gelachen…..de muggen waren iets minder, maar
die nam ik maar voor lief.
