"We can not achieve our wildest dreams by remaining who we are"
Al heel lang speelde het idee door mijn hoofd om een blog te beginnen van mijn reisavonturen.
Reizen is een grote passie van mij en ik neem mijn herinneringen graag mee met me terug door ze vast te leggen op foto of film.

Als moeder van 3 en een hond in een niet standaard gezin vol humor en gekkigheid, maak je altijd wel wat mee.

Naast reizen, zijn we gek op cultuur en kunst en de wilde avonturen van onze hond Lola (My name is Lola).

Dus voor diegene die er al zolang naar verlangd hebben om mijn avonturen (en ook die van Lola) te lezen en foto's te zien: "A sparkle of Dani's world". Love Danielle

vrijdag 26 april 2019


World Press Photo 2019


Live in such
a way that if
someone
spoke badly
of you,
no one would
believe it.


Een paar jaar terug  bezocht ik de World Press Photo tentoonstelling in Alkmaar en nu in de Nieuwe Kerk in Amsterdam. Een tentoonstelling in een geheel nieuw, museaal ontwerp die de tentoonstelling een hele bijzondere dimensie geeft. Er is op een fantastische manier gebruik gemaakt van de ruimte en zijn indeling die openheid geeft als nodig is en mystiek & drama als dat de documentaire ten goede komt. Want ja er zijn ook documentaires te zien en als ik eerlijk ben was ik daar het meest van onder de indruk.
 


“We are committed to quality education and keeping our students safe”, zegt de website van More Than Me (Een organisatie die in Afrika scholen opzet). Verbijsterd aanschouwde ik het verhaal dat seksueel misbruik van zeer jonge kinderen binnen deze organisatie in de doofpot werd geprobeerd te stoppen. De jonge kinderen dachten veilig te zijn, maar kregen een groter litteken die ze de rest van hun leven bij hen zouden bijdragen. Het cadeautje van de dader aan deze kinderen was niet alleen een trauma, maar ook aids. Is dat niet vaak het geval dat zaken in de doofpot worden gestopt om de naam van de school of bedrijf niet in een kwaad daglicht te krijgen? Het getraumatiseerde kind is de ondergeschikte aan het groter goed….waar zijn we mee bezig op deze aarde. Geld en macht zijn nog steeds hele grote pijlers in onze maatschappij en ook al schreeuwen we dat we respectvol met elkaar om moeten gaan is dit nog niet zichtbaar in de maatschappij. Houden we onszelf voor de gek of willen we echt veranderen? Zo zie je maar weer hoe patronen dieper in ons verankerd zitten dan we dachten en verandering best moeilijk is.




De documentaire In the Absence laat je beelden zien van de veerbootramp in Sewol (Zuid Korea) op 16 april 2014. De tranen liepen over mijn wangen van het drama dat zich aan mijn oog voltrok op het beeld.  300 mensen vonden de dood en de meeste waren scholieren die op excursie waren. De veerboot kapseisde en zonk in de Gele Zee. Het was niet zozeer het videobeeld dat de tranen in mij naar boven bracht, maar de feiten die vertelde dat er bewust van hogerhand niet werd ingegrepen. Deze mensen hadden niet dood hoeven gaan als er respectvol was gehandeld en niet vanuit het perspectief van geld & macht. Toen het beeld op het scherm kwam dat de kapitein als eerste als een angsthaas het schip verliet terwijl de intercom de studenten nog steeds vertelde in hun cabines te blijven, werd het voor mij even teveel en ben ik weggelopen. Het ongeloof en de verbijstering overviel mij…het zullen de overgangshormonen wel zijn of is het gewoon wie ik ben en waar ik voor wil staan?



Toch is het heel belangrijk dat deze beelden en de foto’s van de World Press Photo de wereld bereiken. Het verteld ons verhalen en laat ons beelden zien waar we eens goed over na moeten denken. Zo ook met de foto van de kikkers. Vanuit de verte dacht ik “Wat een prachtige foto! Het lijkt wel kunst”. Dat beeld bleef ik houden ook toen ik voor de foto stond, totdat…ik de tekst bij de foto las…doe jij dat als lezer ook maar en ben net zo verbijsterd als ik. Ook al ben ik vegetariër van deze waarheid had ik geen weet!
Ben je al nieuwsgierig naar de documentaires/ foto’s en ben je niet in staat om naar de tentoonstelling te gaan kijk dan op https://www.worldpressphoto.org/collection/digitalstorytelling/winners/2019. Je kunt ze hier bekijken.




Wat ook nieuw is is de World Press Photo Orginals, waar een selectie van originele foto’s uit het verleden van World Press worden gepresenteerd. Daarnaast kun je zelf een Photo of the Day uitkiezen en de publieksfavoriet wordt elke dag vertoond. Afijn ik had weer een top tijd en heb weer veel inspiratie opgedaan…en eindelijk die Nieuwe Kerk van binnen gezien.


All you can change is yourself,
But sometimes that changes everthing!


Love Danielle




TIP: met de museumkaart kun je gratis naar binnen en de audiotour is inbegrepen in de prijs. Je kunt dan horen wat het persoonlijke verhaal is achter de foto van de fotografen en visueel journalisten.

De tentoonstelling  is van 13 april tot en met 7 juli 2019 in de Nieuwe Kerk in Amsterdam.



** Klik op de foto’s om ze beter te kunnen zien.


Follow en blijf op de hoogte wanneer er een nieuw blog online komt en alle extra’s informatie die niet op het blog verschijnt.



woensdag 13 februari 2019

Beyond the walls of belief There is a whole different world 
(je kunt veel meer dan je zelf denkt!) 

 Breien en haken is weer hot…..het heeft Nederland weer in zijn ban…net als vroeger.
Er zijn filmpjes op You Tube, websites waar je al je benodigdheden kan bestellen en als je er niet uitkomt ga je naar oma. 

Ikzelf had nooit haken geleerd en een aantal jaren geleden kreeg ik de behoefte om dat toch maar eens te leren. Ik sloot me aan bij een haakclubje dat elke week bij elkaar komt en verbaasde mezelf dat ik meer kon dan ik zelf dacht. Dat breien had ik geleerd van mijn moeder toen ik 4 jaar was en een sjaal voor mijn vader wilde breien. Ik weet het nog zo goed hij zou blauw met wit worden. Het begon met 30 steken en gaande weg werd de sjaal steeds breder….ik snapte er niks van. De sjaal is nooit afgekomen. Later op de basisschool waren er de creatieve handwerkmiddagen en vaak koos ik breien. In een groepje les van de non of een hulpmoeder….daar heb ik beter leren breien. Ik breide nog wel eens wat voor school tijdens mijn verdere opleidingen, maar grote projecten waren dat nooit, want ik had mijn oma die graag een trui voor me breide. Maar eens geleerd nooit vergeten bleek toch wel te kloppen, want breien kan ik nog steeds…en nu ook haken. Ik vind het een heerlijk ontspannende bezigheid met mooie resultaten.

Hoe kom ik nu op dit onderwerp? In het Purmerends Museum in Purmerend is een kleine tentoonstelling over Nederland breit in keramiek. Een leuke tentoonstelling over de geschiedenis van breien in Nederland. En keramiek…de afbeeldingen zijn op tegeltjes, maar ook foto’s. Het is leuk om doorheen te lopen en alles te lezen. Het Purmerends Museum is gratis toegankelijk voor Museumkaart houders (https://www.museumkaart.nl/) en op je ticket krijg je 10% korting bij het Hoedje van de Koningin (https://www.hoedjevandekoningin.nl/).


Handwerken zoals breien is iets wat al heel lang bestaat, maar soms in de mode is en soms minder aantrekkelijk. Vroeger moesten de meisjes na school eerst een paar pennen breien, voordat ze buiten mochten spelen. Vandaag de dag is het scherm van de telefoon iets wat de jeugd meer aantrekt dan handwerken. Toch zie ik ook daar veranderingen in komen….golf bewegingen ze zullen er altijd zijn.



De geschiedenis van het breien is heel goed op internet te vinden en vertelt ons dat het breien is begonnen met naalding. Een voorloper van het hedendaagse breien. Vermoedelijk is het breien ontstaan in het Midden Oosten en via de handelsroutes verspreid over Europa. In de 11e eeuw werd het spinnenwiel uitgevonden en was het mogelijk om een langere draad te maken….een verheerlijking voor breiers. In die tijd waren gebreide goederen alleen luxe goederen voor de adel, de rijken en de Katholieke kerk. Maar toen er in de Middeleeuwen het breien een belangrijke industrie werd , waren het de vrouwen die de wol sponnen, terwijl de mannen weefden en breiden. In 1527 werd het eerste breiersgilde opgezet in Parijs waarin vrouwen niet werden toegelaten tenzij je een weduwe was en je na de dood het werk van je man wilde voortzetten. Als gilde leerling had je een scholing van 6 jaar en door de hoge eisen die het gilde stelde werd breien tot een kunst verheven.



Dus lezers die breien en haken…we zijn bezig met kunst en laten we daar maar trots op zijn.



Eén van onze grote lessen is de angst los te laten bij de gedachte wat anderen over je denken…. 


 Dus handwerk er lekker op los…het is kunst en zo leuk om te doen. 

 Love Danielle


 ** Klik op de foto’s om ze beter te kunnen zien. 

Je kunt mij volgen via https://www.facebook.com/DanielledeRie of www.instagram.com/daniellederie Follow en blijf op de hoogte wanneer er een nieuw blog online komt en alle extra’s informatie die niet op het blog verschijnt. (zie ook https://www.facebook.com/ASparkleofDani’sworld of https://www.facebook.com/AllaboutaSparkleofDani’sWorld )